All Chapters of หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Chapter 1001 - Chapter 1010

ขณะที่เวินเฉวียนเซิ่งกำลังคิดเพ้อเจ้อ กลุ่มแมลงพิษรอบด้านเริ่มโจมตีรวดเร็ว“คุ้มกันใต้เท้ากั๋วกง!”แมงมุมพิษมากมายบ้างก็โจมตีจากพื้นดิน บ้างก็โจมตีลงมาจากต้นไม้เหนือศีรษะทั่วทั้งสารทิศ เหล่าเหล่าองครักษ์และมือสังหารแทบจะไม่สามารถป้องกันตัวโดยเฉพาะองครักษ์มือสังหารเหล่านั้นที่ถูกกัดยังไม่ทันที่พวกเขาจะรู้สึกตัว ในผืนป่าเกิดเสียงร้องโหยหวนดังระงมสูงต่ำสลับกันไปเมื่อเวินเฉวียนเซิ่งมองดู เพียงเวลาแค่ชั่วขณะ มีองครักษ์และมือสังหารหลายคนที่ล้มลงพื้นกะทันหันในทันทีเพียงไม่นาน พวกเขาหลายคนที่ล้มลงก็หมดลมหายใจพวกเวินเฉวียนเซิ่งตระหนักถึงบางอย่างทันที“ระวัง แมลงกู่เหล่านี้มีพิษ!”“อย่าให้โดนพวกมันกัด!”พวกเวินเฉวียนเซิ่งรีบปกปิดร่างกายตัวเอง ตรงส่วนที่ผิวหนังเปิดเผยสู่ภายนอกทว่าต่อให้ทำเช่นนั้น ก็ไม่อาจต้านทานแมงมุมเหล่านั้นที่โจมตีไปทั่วทุกอณูรูขุมขน“ใช้ไฟเผา เผาให้เกิดเป็นทางเดิน แล้วเดินออกไป!”พวกเขาไม่รู้ว่าภายในผืนป่าแห่งนี้มีแมงมุมกู่ชนิดนี้ซ่อนอยู่มากน้อยเพียงใดพวกเขารู้เพียง หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าอีกไม่นานพวกทั้งหมดคงต้องตายอยู่ในผืนป่าแห่งนี้!พวกองครักษ์

เป่ยเฉินหยวนนั่งอยู่บนหลังม้า เหลือบมองพวกเขาจากที่สูง น้ำเสียงเย็นเยียบ “กัดฟันอดทนให้ดีละ หากทนไม่ไหว ก็ช่างเถอะ”ช่างเถอะหรือ?ช่างอะไรกัน?ช่างที่เขาจะทารุณกรรมขุนนางของราชสำนักหรือ?เดิมทีฉินจื่ออ๋างนึกว่าเป่ยเฉินหยวนแค่ข่มขู่พวกเขา แต่เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ในที่สุดฉินจื่ออ๋างถึงได้รู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี“ต่อให้ท่านเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนก็ทำเช่นนี้ไม่ได้! ข้าเป็นรองเสนาบดีศาลต้าหลี่ เป็น...”ยังไม่รอให้ฉินจื่ออ๋างพูดจบ เป่ยเฉินหยวนบนหลังม้าก็หันกลับไปทันที พร้อมฟาดแส้ในมือ “ไป!”เชือกที่มัดอยู่บนข้อมือของฉินจื่ออ๋างและเวินฉางอวิ้น ถูกดึงจนตึงทันที กระชากพวกเขาจนตัวปลิวอย่างแรง“หยุดนะ รีบหยุดเดี๋ยวนี้!”ฉินจื่ออ๋างไม่ทันตั้งตัว เกือบจะล้มหัวคะมำลงพื้นเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มหน้าคว่ำ เขาจำเป็นต้องใช้สองขาวิ่งไปตามหลังม้าของเป่ยเฉินหยวนอย่างรวดเร็วแต่สองขาจะวิ่งเร็วกว่าสี่ขาได้อย่างไร?อีกอย่าง เป่ยเฉินหยวนก็ไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นดังนั้นฉินจื่ออ๋างวิ่งไปได้เพียงไม่กี่ก้าว พลันถูกเชือกบนข้อมือกระชากจนล้มลงกับพื้น ล้มลงอย่างน่าอเนจอนาถเหลือเกินยังไม่ทันที่เขาจะได้ย

เวินเฉวียนเซิ่งที่ตกลงมาจากหลังม้ายังไม่ทันได้ตั้งตัว ทันใดนั้นก็ทำให้เขาได้เห็นภาพที่ตะลึงจนตาแทบถลนม้าที่ตื่นกลัวยกร่างกายส่วนหน้าขึ้น จากนั้นขาหน้าของมันเหยียบลงไปบนขาเวินเฉวียนเซิ่งอย่างแรงทันใดนั้นเสียงกระดูกแตกหักดังชัดเจนเสียงที่ดังขึ้นพร้อมกันยังมีเสียงร้องโหยหวนของเวินเฉวียนเซิ่ง“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย!”“ใต้เท้ากั๋วกง!”องครักษ์เพียงหนึ่งเดียวที่เหลือเพราะได้รับบาดเจ็บหนัก จึงไม่ทันขัดขวางทุกสิ่งที่เกิดขึ้นต้องทนเห็นขาของผู้เป็นนายถูกม้าที่ตกใจเหยียบจนหักต่อหน้าต่อตา ต่อมาเขารีบพุ่งเข้าไป ก่อนที่ม้าตัวนั้นจะเหยียบผู้เป็นนายของเขาเป็นครั้งที่สอง จัดการม้าตัวนั้นในดาบเดียวเมื่อม้าตัวนั้นตาย ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นแบ่งเป็นสองฝ่ายฝ่ายหนึ่งคือเวินเฉวียนเซิ่งที่นั่งอยู่บนพื้น โดยขาทั้งสองข้างเลือดเนื้อเละกับองครักษ์ที่ทั่วร่างอาบไปด้วยเลือดอีกฝ่ายหนึ่งคือพวกเป่ยเฉินหยวนที่เร่งกลับมาจากนอกเมือง และมองดูภาพที่เกิดขึ้นอย่างเย็นชา“เป่ย เฉิน หยวน!”สองมือเวินเฉวียนเซิ่งสั่นเทา กอดขาข้างที่บาดเจ็บของตัวเองไว้แน่น ใบหน้าเจ็บปวดจนบิดเบียว ในดวงตาคือความโกรธแค้นและชิงชังที่สลับกันไ

“เอ๊ะ? ใช่หรือ?”เมื่อเอ้อถานหลัวได้ยินเขาพูดเช่นนั้น ดวงตาแก่ชราหรี่ลงเล็กน้อย ไม่ได้บอกว่าจะปล่อยเวินเฉวียนเซิ่ง และไม่ได้บอกว่าจะเอาอย่างไรเพียงแต่หลังจากผ่านไปสักครู่ เอ้อถานหลัวถึงเอ่ยขึ้น “อาตมาสนใจธิดาศักดิ์สิทธิ์มาก ในเมื่อได้พบเจิ้นกั๋วกงแล้ว เรื่องนี้ยังไม่ต้องรีบ กลับเป็นลูกศิษย์ที่อาตมาเพิ่งรับมาไม่นานนี้ ลูกศิษย์คนนี้พรสวรรค์โดดเด่น สามารถฝึกฝนเป็นร่างโลหะคงกระพัน เพียงแต่เขายังขาดอาหารเลือดที่ช่วยเขาฝึกฝน”แววตาเวินเฉวียนเซิ่งชะงักเล็กน้อย เอ่ยอย่างเชื่องช้า “วันนี้ท่านนักบวชช่วยชีวิตข้าไว้ ตอนนี้พอดีกับลูกศิษย์ของท่านต้องการ ข้าย่อมยินดีช่วยเหลือ เพียงแต่ไม่รู้ว่าอาหารเลือดของศิษย์คนนี้ของท่าน...ต้องคัดเลือกอย่างไร?”เอ้อถานหลัวยกขาขึ้น เดินไปพร้อมยันไม้ขักขระ เดินไปข้างกายเวินเฉวียนเซิ่ง จ้องใบหน้าเขา แล้วยิ้มอย่างแข็งทื่อ “ย่อมต้องเป็นเลือดของคนในครอบครัว ถึงจะเป็นอาหารเลือดได้ พอดีเลย อาตมาเห็นว่าเจิ้นกั๋วกงมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับศิษย์ของอาตมาคนนี้”วินาทีนั้น เวินเฉวียนเซิ่งเปลี่ยนไปทันทีในหัวของเขามีภาพลูกชายลูกสาวของตัวเองแวบผ่าน คาดเดาไม่ได้เลยว่าตกลง

เวินอวี้จือตายไปแล้วไม่ใช่หรือ?!ทำไมเขายังมีชีวิตอยู่?ชุยเส้าเจ๋อเองก็เหมือนกัน ชุยเหลียงเฟิงเองก็บอกว่าเขาตายแล้วหรือฟ่านจุ้ยกับชุยเหลียงเฟิงหลอกนาง?ไม่ ไม่ใช่...หลังจากสมองของหลานซื่อสับสนชั่วครู่ ในไม่ช้าก็สงบลงยังไม่ต้องพูดถึงฟ่านจุ้ย เพราะระหว่างนางกับเขาเป็นเพียงการแลกเปลี่ยนตั้งแต่แรกแต่ชุยเหลียงเฟิงไม่มีความจำเป็นต้องหลอกนางนางไม่รู้ว่าชุยเส้าเจ๋อตายไปแล้วจริงหรือไม่ แต่อย่างน้อยการตายของเวินหย่าลี่เป็นเรื่องจริงแน่นอนแม้แต่ศพนางก็เคยเห็นด้วยตัวเอง ตรวจสอบเองกับมือหากจะบอกว่าหลังจากฆ่าเวินหย่าลี่ไปแล้ว เวินเฉวียนเซิ่งจับชุยเส้าเจ๋อข่มขู่เพื่อให้เขามาหลอกนาง ถ้าอย่างนั้นชุยเหลียงเฟิงมีแต่จะยิ่งเกลียดเขาหากจะให้เชื่อว่าเวินเฉวียนเซิ่งไม่แตะต้องชุยเส้าเจ๋อ ไม่สู้ให้เชื่อว่านางช่วยชุยเส้าเจ๋อได้ดังนั้นชุยเหลียงเฟิงอาจไม่หลอกนางเพียงแต่แมงมุมพวกนั้นของนางยิ่งไม่โกหกนางในนี้ต้องมีปัญหาบางอย่างแน่นอนเมื่อนึกถึงครั้งนั้นที่เวินเยวี่ยตายแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่ บางทีเวินอวี้จือกับชุยเส้าเจ๋อก็อาจเป็นไปได้แต่คนหนึ่งคือเวินอวี้จือ คนหนึ่งคือชุยเส้าเจ๋อ สถานที่ที่