บททั้งหมดของ Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: บทที่ 261 - บทที่ 270

Hindi mapigilan ni Irina na mapatingin sa hawak niyang sertipiko ng kasal. Pakiramdam niya, para itong hindi nababagay sa kanya.Wala namang pagmamahal sa pagitan nila ni Alec. Mas tamang sabihin na siya lang ang walang nararamdaman para rito. Ano nga ba ang halaga ng isang kasal kung walang pundasyon?Alam niya ang kanyang lugar. Kaya naman, sa labas ng sasakyan ni Alec, mahinahong sinabi ni Irina, "Makakauwi naman ako mag-isa. Salamat sa hindi mo na ako pinagbayad sa sampung milyong utang ko—at sa pagpapakasal sa akin. Dapat ka nang pumunta sa kumpanya. Hindi na kita aabalahin."Halos mabilaukan si Greg sa narinig. Madam... kailan ba sinabi ng Young Master na gusto niyang singilin ka?At higit pa roon—lahat ng pera niya, iyo na rin ngayon! Ikaw na ang pinakamayamang babae sa buong mundo!Siyempre, hindi niya magawang sabihin ito nang malakas. Sa halip, palihim siyang tumingin kay Alec, hinihintay ang magiging tugon nito.Malamig ang tinig ni Alec. "Masabi mo lang."Matulis ang tingi

Wala siyang malapitan. Hindi siya kailanman naging tipo ng taong nagtataas ng boses sa iba, pero isang linggo pa lang siya sa South City, pinagbabantaan na siya ni Zoey at pinagtatawanan ni Claire.Ano ba ang masama sa pagtawag sa kanya ng Irina?"Duke! Sampalin mo siya ng dalawang beses! Malakas! Hubarin mo sapatos mo at hampasin mo siya! Durugin mo ang mukha niya! Tingnan natin kung paano pa siya magbebenta ng katawan para bayaran si Mr. Beaufort pagkatapos nito! Isa ka bang lalaki?! Sinampal niya ang fiancée mo!"Tila wala sa sariling nagwawala si Claire, sinisigawan si Duke na parang baliw, wala nang pakialam kahit nasa pampublikong lugar sila.Dahil sa gulo niya, bumalik na paitaas ang elevator.Pero si Irina? Kalma lang siyang nakatayo roon, naghihintay na bumaba ulit ang elevator.Wala siyang pakialam kung totohanin ni Duke ang sinabi ni Claire—ni hindi niya pinag-isipan kung sasaktan siya nito o hindi.Ngunit sa gulat niya, imbes na siya ang saktan, biglang itinaas ni Duke ang

Lumabas si Duke ng gusali, balot ng alikabok ang kanyang mukha. Mabigat ang lungkot na bumalot sa kanya.Sa tuwing nakikita niya si Irina, pakiramdam niya’y tinutortyur siya—mas masakit pa kaysa sa kamatayan. Hindi na siya ang dating Irina mula anim na taon na ang nakalipas. Mas kalmado na siya, mas panatag, at may kakaibang karisma na lalong nagpapatunay kung gaano na siya kalayo sa nakaraan nila.Pero kahit anong pangungulila niya sa nakaraan, wala nang balikan. Tuluyan na niya itong nawala.At natalo siya kay Zeus.Ngunit sa unang pagkakataon, tinanggap niya ang kanyang pagkatalo.Si Zeus—na dati'y isa lamang sa mga tauhan niya—hindi kailanman sinadyang agawin si Irina sa kanya. Noong una, wala itong balak hadlangan siya.Pero nang tuluyan siyang mabihag ni Zeus, hindi na ito nagdalawang-isip. Sa huli, pinili niyang protektahan si Irina kahit kapalit ng sariling buhay.Isa sa kanila’y naglaro sa buhay ni Irina. Ang isa naman, isinugal ang sarili para mailigtas siya.Hindi na nakapa

Matapos tumawa, excited na tumingala si Anri at nagtanong, "Mama, Papa, bukas Linggo na! Pwede ba tayong lumabas at maglaro nang sabay-sabay?"Saglit na nag-alinlangan si Irina. Hindi ako ang may desisyon niyan.Marahang hinaplos niya ang buhok ng anak at maingat na sinabi, "Anri, anak, maging mabait ka, ha? Abala ang daddy mo sa trabaho. Kung gusto mong lumabas at maglaro, si mama na lang ang sasama sa’yo."Pero hindi natuwa si Anri sa sagot na ‘yon. Napangiwi siya at agad na tumingin kay Alec, umaasang iba ang magiging sagot nito.Sakto namang tumunog ang cellphone ni Alec. Kinuha niya ito at sinagot, "Hello?"Mula sa kabilang linya, narinig niya ang malalim at awtoritatibong tinig ni Don Hugo, ang patriarka ng pamilya."Alec! Bukas ay Linggo. Panahon na para dalhin mo rito ang apo ko sa lumang bahay! Dapat makita namin siya!"Walang emosyon sa boses ni Alec nang sumagot, "Mm."Biglang naging masigla ang matanda. "Ayos! Anong oras kayo darating? Ipapahanda ko ang lahat ng paborito n

Ang pagkakahawig ng mag-ama ay hindi maitatanggi.Si Alec ay nakatayo nang tuwid, ang kanyang matikas na kasuotan ay perpektong tinahi para sa kanya, na nagbibigay sa kanya ng isang aura ng malamig at hindi matitinag na awtoridad. Samantalang ang batang babae sa kanyang tabi ay nakasuot ng pulang damit—masigla, mapang-akit, at kapansin-pansin.Sa unang tingin, para lamang siyang isang kaibig-ibig na bata, na bahagyang umaabot sa tuhod ng kanyang ama. Ngunit kung titingnan nang mas malapitan, makikita ang kanyang pagmamalaki—ang bahagyang pag-angat ng kanyang maliit na baba, ang titig niyang puno ng panunuya, na para bang minamaliit niya ang buong mundo.Magkahawak-kamay, dahan-dahan silang pumasok sa bulwagan. Ang kanilang presensya pa lamang ay sapat na upang bumalot ng katahimikan ang buong silid, at isang alon ng pagkabigla ang kumalat sa mga panauhin.Kahapon lang, mismong si Don Hugo ang tumawag sa bawat panauhin, inanyayahan silang dumalo sa isang piging sa mansyon ng Beaufort.