All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 921 - Chapter 930

Sandaling natahimik siya sa matalim na sagot ng babae.Kahit si maliit na Anri ay tumingin sa kanyang ina, halatang nahihiya. Nang mapaling ang mga mata niya sa babae, may bahagyang kinakatakutan siyang sinag ng takot.Mabilis na humingi ng tawad ang babae, nanginginig ang tinig. “Pasensya na po, Madam. Ako… hindi ko lang napigilan ang aking damdamin.”Ngumiti ng mahinahon si Irina. “Ayos lang. Ano ang nangyari? Bakit ka nag-alala?”Huminga nang mabigat ang babae. “Mrs. Beaufort, isa lang po akong ordinaryong nagtatrabahong babae. Talaga, hindi ko kayang makipantay sa mga katulad ninyo. Noong isang araw, aksidenteng natapakan ng anak ko ang sapatos ng asawa ninyo, at kahit na lumuhod ako para punasan ito, pinabayaan pa rin niya akong parang wala lang…”Nanatiling kalmado si Irina. “Iyan ba ang dahilan ng galit mo?”Lumalalim ang tono ng babae, malamig at matino. “Hindi naman.”Matapos ang maikling katahimikan, dagdag niya, “Sinasabi ko lang ang katotohanan. Ang mayayaman at ang mga tu

Ang ibig niyang sabihin ay malinaw: kapag hindi mo siya hinabol, hinding‑hindi mo siya mahahanap. Pero sa sandaling ibuhos mo ang lahat para habulin siya— papatayin niya ang sarili niya.Kapag na‑corner mo siya, magse‑self‑destruct siya.“Yung self‑destruct device na ipinakabit niya, umabot ng daan‑daang milyon ang halaga,” patuloy ni Alec. “Galing pa mismo sa Middle East—kung saan ang mga electronics at black‑tech ay milya‑milya ang advance kumpara rito.”Napasinghap si Irina. “Ano ba talaga ang gusto niyang gawin…?”Hindi ito ang Paolo na kilala niya noon. Ang Paolo na naaalala niya ay rasyonal. May paninindigan. May malasakit.Pero ngayon?Anong klaseng sakit ang kayang magtulak sa isang tao hanggang sa puntong ito— sa puntong nagagawa niyang saktan ang iba habang sinisira ang sarili?Sumikip ang dibdib ni Irina, may mabigat na sakit na bumalot dito.“Ano… ang plano mong gawin?” mahina niyang tanong.Huminga nang malalim si Alec. “Ititigil ko ang imbestigasyon tungkol sa kanya

Nang makita ni Irina ang naging reaksyon ni Marco, bahagyang kumurot ang dibdib niya. Pero sandali lang iyon.Mabilis niyang tinakpan ng ngiti ang naramdaman at sinabi, “Marco, isipin mo naman—sa totoo lang, singkwenta-singkwenta ang tsansa. Yung anak ng tiya mo, baka may asawa, baka wala. Kung meron, maaaring babae o lalaki ang anak. Kaya naghulà lang talaga ako. Sakto lang na tama, ’di ba?”Napatawa si Marco. “Irina, hindi ko inakalang ganito ka kapilya.”Ngumiti si Irina. “Oo! Sa totoo lang, likas na pilya ako.”“Ayoko nang pag-usapan yung side ng pamilya na ’yon,” sabi niya sabay kumpas ng kamay. “Sakit lang ng ulo. Sa totoo lang, halos hindi ko na kilala yung pinsan na ’yon; parang buhay na ng ibang tao. At yung sinasabing anak ng anak niya? Ni minsan, hindi ko pa nakita.”Pagkatapos nun, lumambot ang ekspresyon ni Marco.“Irina, ang totoo—tayo ang totoong pamilya. Ang mama mo, tiya ko. Ikaw, pinsan ko. Dalawa lang ang pinsan ko sa buong buhay ko: ikaw at si Queenie. Wala nang i

Natahimik si Ally, para bang hindi makapaniwala sa narinig niya.Biglang namula ang kanyang mga mata. “Pinsan, ano ba ‘yan sinasabi mo?” nanginginig ang boses, puno ng kirot. “Kung ayaw mo kaming tanggapin, ayos lang— aalis na kami ngayon, ang anak ko, ang nanay ko, at ako!”Humagod siya, ngunit bago pa man siya makapagsalita, mariing idinagdag, “At saka… hindi lang ito bahay mo, Marco, ‘di ba? Dumating kami para bisitahin ang lolo ko, ang tito ko, ang tiya ko—hindi ikaw! Kami ng anak ko, nakatayo lang sa pintuan para batiin ka, ibinibigay na namin sa’yo ang respeto.”Tumigas ang panga ni Marco. Huminga siya nang malalim at mabigat.“…Pasensya na,” mahina niyang sambit, wala na ang galit sa boses niya. “Nawala lang ang kontrol ko. Masama lang ang pakiramdam ko kanina.”Dahil dito, bumuhos ang luha ni Ally. “Dahil sa anak ko… tuloy-tuloy siyang nagtatanong kung guwapo ang pinsan niya,” bulong niya. “Palagi ka niyang ikinumpara sa tatay ng kaklase niya. Pinilit niyang maghintay sa pintu

Lalong lumiwanag ang ngiti ni Jenina.“Ay, Marco, napakarami kong best friends noong bata pa ako.”“Napakarami na halos kalahati sa kanila, hindi ko na maalala ngayon. Mula elementary hanggang university, lagi akong may mga kaklaseng nag-aagawan para maging pinakamalapit sa akin. Kaya… Marco, alin ba sa mga ‘little best friends’ ko ang tinutukoy mo?”Ngumiti rin si Marco, mahinahon at magalang. “Ako… tinanong ko lang naman. Gusto ko lang marinig ang mga kwento mo noong bata ka pa.”“Oo, oo, napakagaan ng buhay ko noong kabataan ko—mula pagkabata hanggang pagdadalaga,” sagot ni Jenina, punô ng pagmamalay at alaala.Umiling si Marco at sandaling ipinikit ang mga mata, pilit nilulunok ang sigaw na nagliliyab sa dibdib niya. Pagmulat niya, nakatingin na sa kanya ang ama— may kaba sa mga mata, parang nakikiusap.Siyempre, naintindihan niya. Pinsan iyon ng ama niya. Wala siyang magagawa kundi tiisin.Buti na lang at hindi na nagpatuloy si Jenina. Marahil naramdaman na rin niya ang pagka