All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 911 - Chapter 920

Itinaas ni Alec ang kanyang mga mata at kalmadong hinarap ang galit na titig ng kanyang ama. Nitong mga nakaraang araw, lalong sumiklab ang ugali ni Alexander. Noon, maingat siyang nakikitungo sa sariling anak, pero matapos paulit-ulit na panghaharass ng misteryosong, hindi kilalang lalaki, tumaas ang kanyang kapal ng mukha. Ngayon, kumikilos siya na para bang nahuli niya si Irina sa pinakagrabeng pagtataksil.“Sharon ang pamangkin ng iyong tiyahin!” sigaw ni Alexander. “Kamag-anak siya! Ikaw at ang iyong asawa at mga anak ay hindi naninirahan sa lumang bahay, kaya umaasa ang apat na nakatatanda kay Sharon para sa lahat ng bagay. At sinipa mo siya ng ganoon? Sobrang tindi mo!”Yumuko siya upang tulungan si Sharon na umiiyak na nakatayo sa lupa.Tahimik na pinanood ni Alec ang ama, hindi gumagalaw.“Dumating ako para bisitahin si Lola ngayon,” sinabi niya ng pantay ang tono. “Sinabi mo sa akin na hindi siya papayag na makita ang doktor hangga’t hindi niya nakikita si Anri. Kaya narito

Napagtanto rin ni Alexander na ang nakamaskarang pasaway na ito ay wala nang pakialam sa kanya—wala nang sinumang pagmamalasakit o habag.Agad niyang hinalikan si Sharon sa likod niya, ini-shield gamit ang kanyang katawan.Doon lamang huminto ang lalaki.Itinuro niya ng matindi ang daliri sa noo ni Alexander. “Isa ka lang walang kwentang matandang loko.”Natigilan si Alexander, walang masabi.“At ikaw—babae,” galit na bumulong ang lalaki, tumingin kay Sharon na nagkukubli sa likod niya, “swerte mo na nakatago ka sa likod ng matandang ito ngayon. Kung mahuli kitang nananakit muli kay Irina, pupunitin ko ang lahat ng iyong ngipin. Gagawin kong dalawang malalaking butas ang mukha mo.”Pagkatapos noon, umiikot siya sa takong.Mabilis siyang naglakad patungo sa kanyang kotse, sumakay, at biglang tumakbo palayo.Hindi hihigit sa limang minuto ang lumipas sa buong pag-atake.Isang buong minuto bago dumating ang mga tao mula sa lumang mansyon.Malawak ang estate—para itong palasyo mula sa har

Bukod pa diyan—limang anak? Kung isasama mo na rin yung isa nilang meron na, anim na iyon. Hindi siya baboy.Nagkatinginan si Irina at Alec nang may desperasyon, na para bang tahimik na humihingi ng tulong. Pero si Alec—ang traydor—ay buong kumpiyansa lang na bumaling sa kanyang lola at sinabi:“Grandma, bakit po kayong mag-aalala tungkol sa asawa ng apo ninyo? O iniisip niyo ba na hindi kaya ng apo ninyo? Limang anak lang? Plano na namin ng pito o walo. Paano niyo puwede hingin ng kaunti lang?”“Alec!” Agad namula ang mukha ni Irina—para bang nahulog ang buong kilay niya sa kahihiyan.Biglang natawa si Old Master hugo nang malakas. Si Little Anri, nakayakap sa braso ng great-grandfather niya, ay natatawa nang todo-todo na muntik na siyang matumba.Biglang naisip ni Irina na malaking pagkakamali ang pagpunta niya dito ngayon. Lahat ng tao sa harapan niya ay kabilang sa mga Beaufort. Siya, ang nag-iisang dayuhan, ay wala talagang laban.“Grandma, pakiusap… puwede na po ba tayong

Nanlumo si Irina. Pagkatapos ay dahan-dahan niyang itinaas ang tingin kay Alec.Mahinang tanong ni Alec, “Siya na naman ba?”Maging si Anri ay humikbi at nagtanong, “Si… Si Uncle Paolo ba ‘yan?”Basa pa rin ng luha ang mga mata niya. Matalinong bata si Anri—hindi man niya lubos na nauunawaan ang lahat ng sinasabi ng matatanda, sapat na ang naiintindihan niya.Sa totoo lang, matagal na niyang nabuo sa puso niya ang buong pangyayari. Kung hindi, hindi niya haharapin nang gano’n ang lolo niya kanina.“Si Uncle Paolo… ang kawawa-kawawa niya,” bigla siyang humagulhol, halos hindi lumalabas ang boses. “Si Uncle Paolo ang pinakamabait kay Anri. Pinapasuot niya pa ako sa kabayo niya. Wala siyang naranasang pagmamahal ng tatay nung maliit pa siya. Tapos yung mama niya… ayaw pa raw sa kanya? Kawawa naman siya…”Sa kabilang linya, biglang lumambot ang boses ng lalaki—may bigat ng lungkot na hindi inasahan ni Irina.“Umiiyak ba si Anri?”Huminga nang malalim si Irina. “Paolo… ikaw ba si Paolo?

Nang tawagin niya si Irene na “Mom,” wala siyang kahit kaunting pag-aalinlangan. Sa katunayan, mas natural—mas puno ng pagmamahal—pa nga ito kaysa sa pagkakabigkas ni Irina.Pagkatapos ng almusal, punong-puno ng mga regalo mula sa supermarket ang trunk ng kanilang kotse at naglakbay sila patungo sa tahanan ni Irene.Ang maliit na bakuran, nakatago sa isang tahimik na sulok ng gitnang lungsod, noon ay medyo luma at walang gaanong kapansin-pansin. Ngunit matapos ang mga renovations ni Marco, nagkaroon ito ng panibagong alindog—mas buhay, ngunit nananatiling may rustic na ganda.Noong nakaraang linggo lamang, inayos ni Alec ang paghatid at pag-set up ng mga kasangkapang nagkakahalaga ng labing-walong milyong yuan sa silid na may antique na estilo. Nang isama ang mga pintura ng snow plum blossoms na iniwan ni Irene, nagbago ang buong espasyo.Namangha si Irina. “Mom! Ang ganda ng mga painting ni Grandma… ang daming damdamin!”Ngumiti si Irene, puno ng pride. “Buo ang buhay ng iyong lol