Ang matamis na “pinsan” ni Gia ay talaga namang nagpainit ng dugo ni Marco. Ngunit naalala niya kung paano totoong tinulungan nina Gia at ng kanyang ina ang kalagayan ng isip ng kanyang lolo kagabi, kaya pinigil niya ang galit.“Bakit ka biglang nandito?” tanong ni Marco.“Ah… pinsan, dumadaan lang po ako,” sagot ni Gia, may magaan at praktisadong ngiti sa mukha.“Pinsan, hindi ba sinabi ninyo at ni Uncle kahapon na dapat kaming lumipat ng mama ko sa inyo? Kaya nandito kami sa mall, bumibili ng mga pang-araw-araw na kailangan—at ilang regalo para sa aking great-uncle, uncle, at auntie.”Habang sinasabi niya iyon, nagkastang siya ng banayad pero sinadyang tingin kay Irina. Kitang-kita niyang gusto niyang marinig ni Irina ang bawat salita.Pagkatapos, iniabot ni Gia sa kanya ang isang maganda at maayos na nakabalot na kahon. “Pinsan, para po ito sa inyo.”Sa instinto, tinanggihan ito ni Marco, at may matalim na pangungutya sa tinig. “Hindi ko kailangan.”Nanginig si Gia. Dumampi sa
最終更新日 : 2025-12-07 続きを読む