All Chapters of To Serve And To Protect Your Heart: Chapter 31 - Chapter 40

“Wake up, Sweetheart.” Malambing kong wika habang isa-isang dinadampot ang mga laruan na nagkalat sa sahig. Lumitaw ang magandang ngiti sa aking mga labi ng makita ko na dahan-dahang nagmulat ng kanilang mga mata ang magkapatid. Nasa iisang silid lang sila pero hiwalay ang kanilang mga kama. “Mommy…” mas lalong lumapad ang ngiti ko ng marinig ko ang malambing na boses ng mga batang ito. Sa tuwing tinatawag nila akong mommy ay ibayong kilabot ang gumagapang sa aking dibdib. Iyong pakiramdam na kay hirap na ipaliwanag, basta ang alam ko ay masaya ako. Nakakainspired ang mga batang ito. Kung minsan ay hindi ko maiwasan na humiling sa Diyos na sana ay anak ko talaga sila. “Kailangan nyo ng bumangon kundi malilate kayo sa school.” Paalala ko pa, sabay dampot sa blanket ni Princess at maayos itong tinupi. Natawa ako ng tila excited na bumangon ang magkapatid at nag-uunahan na lumapit sila sa akin at saka mahigpit na yumakap sa bewang ko. Natatawa na binuhat ko silang dalawa upang dal

“Pagkatapos na matulala sa mukha ng isa’t-isa ay dumilim ang ekspresyon ng mukha ni Vincent. Mas lalong humigpit ang hawak niya sa braso ko, hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang pagdaan ng sakit na may halong poot mula sa kanyang mga mata. At ngayon ay malaya kong nakikita ang matinding pagkamuhi nito sa akin—ang labis na kinatatakutan ko. Bumigat ang dibdib ko, pakiramdam ko ay nalipat sa akin ang matinding sakit na idinulot ko sa kanya. “What are you doing here?” Tiǐm ang bagâng na tanong niya sa akin. Bhagya pa niyang inangat ang braso ko kaya naman nakaramdam ako ng sakit. Nanginginig ang kanyang kamay, at nag-iigtingan ang kanyang mga bagâng. “I-I’m sorry…” sa mahinang tinig ay kusa itong nanulas sa bibig ko habang diretsong nakatitig sa kanyang mga mata. Nais kong ipabatid kung gaano kong pinagsisisihan ang mga nagawa ko. Pero sa nakikita ko ay mukhang sagad sa buto ang galit niya sa akin. Sandali siyang nanahimik, ilang segundo na nakatitig lang siya sa aking m

“Huh…” “kringgg!!!”kasabay ng pagpapakawala ko ng buntong hininga ay ang pagtunog ng alarm clock mula sa aking cellphone. 5 o’clock na ng umaga at kailangan ko ng bumangon upang asikasuhin ang aking mga alaga. Nanghihina na bumangon ako mula sa higaan at pinilit na tumayo upang maligo. Buong magdamag kasi na hindi ako nakatulog, dahil sa kakaisip sa nangyari sa pagitan namin ni Ninong Vincent. Hanggang ngayon kasi ay ramdam ko pa rin ang mga labi nito sa labi ko. Kay tagal kong pinananabikan na muli siyang mahagkan at mayakap pero hindi sa ganitong paraan.Nakaramdam ako ng lungkot ng maalala ko kung gaano niya akong kinasusuklaman.Nanlulumata na pumasok ako sa loob ng banyo habang isa-isang hinuhubad ang suot kong pantulog.Medyo gumaan ang aking pakiramdam ng dumaloy ang malamig na tubig sa aking katawan. Nang magawi ang tingin ko sa salamin ay nang haba ang nguso ko ng makita ko ang nanlalalim kong mga mata. Tanda ng kakulangan sa pagtulog. Mabilis na tinapos ko ang paliligo,

“Mommy, sana lagi na lang tayong ganito, ‘yung ikaw lang ang susundo sa amin and we will never seen her face?” Natawa ako sa tinuran ni Princess. Napaka cute talaga ng batang ito at napakadaldal., Pagkatapos na sabihin ‘yun ay kumurot ang maliit nitong daliri sa kinakain niyang cotton candy na halos nangangalaghati na. She’s pointing Alona, dahil sa pagkakataong ito ay hindi sinundo ng babaeng ‘yun ang mga bata. Tanging ako lang at ang driver ang siyang sumundo sa mga bata. Tulad kasi ng inaasahan namin na kapag wala si Ninong Vincent ay lumalabas ang totoong ugali ng babaeng ‘yun. Dalawang araw na kasi simula ng umalis si Ninong Vincent for business trip. Kaya naman dalawang araw na ring hindi sinusundo ni Alona ang mga bata na tulad ng ipinapakita nito sa harap ng kanilang Ama. Masuyo kong hinaplos ng kaliwang kamay ang ulo ni Princess sabay halik sa sintido nito. Mukhang nainggit naman ang kapatid niyang si Nicolai, dahil tumayo ito mula sa kanyang kinauupuan at lumipat sa

“Anong ibig sabihin nito!?” Tila kulog na nilamon ng makapangyarihang tinig ni Vincent ang buong paligid habang matalim na nakatitig sa mukha ni Tara. Nagtatanong ang mga mata ni Tara, dahil sa labis pagkabigla ay tila umurong ang kanyang dila. Sino ba naman ang hindi matutulalâ kung ang kanyang pinakamamahal ang siyang nakatayo sa kanyang harapan. Ilang gabi na ba siyang hindi makatulog ng dahil sa kanyang ninong Vincent? Ilang araw na rin niya itong pinananabikan na makita at matitigan ang mukha. Sa pagkakaalam niya ay wala ito sa bansa, kaya anong ginagawa niya dito Mansion? Nag-iigtingan ang mga ngipin ng ninong Vincent niya habang ang mukha nito ay tila kasing pula ng kamatis. “Nagseselos ba sya? Kung Oo ay malugod kong tatanggapin ang galit nito habang ang puso ko ay tila sasabog sa labis na kaligayahan.” Sa kabila ng galit ni Vincent ay nagawa pang mangarap ng gising ni Tara. Hindi nawawala sa kanya ang umasâ kahit pinapatay na sya nito sa pamamagitan ng ting