Semua Bab To Serve And To Protect Your Heart: Bab 1 - Bab 10

“Hmmm…” Kasarapan ng tulog ko ng maalimpungatan ako, dahil naramdaman ko na may gumagalaw sa mukha ko. Kumilos ako, nagbago ng posisyon ng higa—patagilid. Saka muling bumalik sa mahimbing na pagtulog. Subalit, wala pang segundo ang lumipas ay muli akong naalimpungatan ng marinig ko ang isang impit na tawa mula sa isang batang babae. Actually, she’s not a kid anymore kundi isang isip-bata. Lihim akong napangiti dahil sa presensya nito, lalo na ng maamoy ko ang amoy baby nitong amoy. Ramdam ko ang kanyang presensya mula sa gilid ng kama na kinahihigaan ko, at batid ko na napakalapit niya sa akin. Hmmmm… masarap sa pakiramdam na samyuin ang natural nitong amoy, hindi siya katulad ng ibang babae na kailangan pa ng pabango para lang maging mabango. Nang dahil sa makulit na ito ay maganda na naman ang gising ko. Nanatili akong nakapikit at nagkunwaring tulog. Susubukan ko kung hanggang saan ang kakulitan ng inaanak kong ito. “Ano na naman kaya ang pinaggagagawa nito sa mukha k

“Remember”— “No boyfriend, no barkada, and focus on my studies.“ Hindi ko na pinatapos sa pagsasalita si Ninong Vincent at ako na mismo ang nagpatuloy ng mga sasabihin pa sana nito. Halos araw-araw ko naman kasing naririnig sa kanya ang mga bilin nito sa tuwing ihahatid niya ako sa school. Kung mahigpit ang daddy ko ay mas doble pa ang higpit ng Ninong Vincent ko. Kaya naman tumuntong ako ng first year college ng hindi man lang naranasan ang magka boyfriend. Unlike sa mga classmates ko na lahat sila ay na enjoy ang buhay teenagers nila. They go out with their boyfriends and girlfriends. Malaya rin silang nakakapunta sa mga party ng mag-isa, habang ako ay hindi nakakaalis ng walang chaperone—kung hindi si Daddy ay si Ninong ang kasama ko. Kasalukuyan kaming lulan ng kanyang lumang kotse, at ngayon ay nakaparada ito sa gilid ng kalsada—may kalahating metro ang layo mula sa university na pinapasukan ko. “Nong, kahit hindi mo na ipaalala sa akin ‘yan, dahil tinatandaan ko lahat

“Dad! Aalis na po ako!” Ani ko na sinadyang lakasan ang boses upang marinig ito ni daddy. Kasalukuyan siyang nasa kusina at kumakain ng agahan. “Iha, hindi mo ba hihintayin ang Ninong Vincent mo?” Tanong ni daddy. “Nagmamadali ako dad, meron pa kasi akong kailangan na bilhin para sa isang subject ko. Pakisabi na lang po kay ninong, bukas na lang ako sasabay sa kanya.” Ani ko pa at mabilis na naglakad palabas ng bahay habang kipkip ang mga libro sa tapat ng dibdib ko. May pagmamadali ang bawat hakbang ng mga paa ko na wari mo ay hinahabol. Anumang oras kasi ay siguradong darating na si Ninong, kaya kailangan ko ng makaalis para hindi ako abutan nito. Sa ngayon kasi ay wala pa akong lakas ng loob na harapin si ninong. Pakiramdam ko ay matutunaw ako sa oras na makaharap ko na siya. Hindi ko kayang tumingin ng diretso sa kanyang mga mata, dahil nitong nagdaang gabi ay napagtanto ko ang isang bagay. Natuklasan ko kasi na gusto ko si ninong Vincent hindi bilang ama, kuya o n

“Bakit kailangan mo itong ilihim?” Si Vincent sa seryosong tinig. Nakatayo siya sa paanan ng hospital bed na kinahihigaan ni Mr. Parker. Matiim na nakatitig ang mga mata nito sa mukha ng Ginoo, at base sa ekspresyon ng kanyang mukha ay labis siyang naguguluhan. Samantalang si Mr. Parker ay tahimik lang na nakahiga sa kama. Ang mga mata nito ay nakapako sa labas ng bintana. Makikita sa mukha ng dalawang lalaki ang labis na kaseryosohan. Subalit, masasalamin ang matinding kalungkutan mula sa mga mata ni Mr. Parker. Isang mabigat na buntong hininga ang naging tugon ni Mr. Parker sa tanong ni Vincent. For him, Vincent is like his son. Hindi na ito iba sa kanilang mag-ama, sapagkat malaki ang naging papel ng binata sa buhay ng kanyang anak na si Tara. At his young age ay naging kuya sa kanyang anak ang binatang ito, and he is not fool para hindi maunawaan kung ano ang totoong nararamdaman nito para sa kanyang nag-iisang anak. “Si Tara, please, take care of her.” Imbes na saguti

“Huh? Nong, wala ka bang pasok ngayong araw?” Gulat na tanong ni Tara ng bumukas ang pinto ng kanilang bahay at pumasok ang ninong Vincent niya. Kasalukuyan siyang nakaupo ng pasalampak sa sahig habang nakapatong ang isang libro sa kanang hita niya. Nakalatag sa sahig ang isang yellow pad paper, mga notebook at ang kanyang bag na ginagamit sa pagpasok. “It’s my day off. Where is your daddy?” Nakangiti na tanong ni Vincent habang naglalakad ito palapit sa kinauupuan ni Tara. “Umalis po eh, matigas ang ulo ni Daddy, I told him na huwag ng umalis pero makulit sya.” Sagot naman ng dalaga ng hindi inaalis ang tingin sa makapal na libro na kanyang binabasa. Naupo si Vincent sa single sofa na nasa tapat ni Tara, habang nakangiti na pinagmamasdan nito ang na nanahimik na si Tara. Lumalim ang gatla sa kanyang noo ng napansin niya ang suot nito. Okay naman ang suot na t-shirt ni Tara dahil over size ito pero pagdating sa pang-ibabâ nito ay isa itong napakaikling maong short. “Who told you