Tous les chapitres de : Chapitre 161 - Chapitre 170

Geraldine's Point of View* Nakakunot ang noo ko dahil iba ang daanan namin ngayon at hindi sa kompanya niya o sa condo na tinitirhan muna namin. Napatingin ako sa kanya na wala pa ding emosyon ang mukha niya habang nakatingin sa labas na kinalunok ko pa din. Ano ba ang nalaman niya? Bakit ganun ang mukha niya? Dahan-dahan akong napatingin sa labas ng bintana at siniksik ko ang sarili ko doon at napakagat sa labi ko. May nalaman na ba siya tungkol sa pagkatao ko o may nasabi ba sa kanya si Josh? "Dammit..." mahinang bulong ko habang nakatingin doon sa malayo at napakamao pa ako. Ano ba ang nakaligtaan ko? Napatingin ako sa singsing na sout ko ngayon. Syempre hindi ko yun nakalimutan. Isang beses ko na itong nawala noon sa swimming pool at di ko na ulit iwawala ito sa susunod. "Wife." Napatingin naman ako sa kanya na nakakunot ang noo niya habang nakatingin sa akin. "Why are you cursing?" Di ako sumagot at tumingin ako sa labas at ako na naman ngayon ang hindi pumapansin sa

3rd Person's Point of View* Sa kulungan ay nakatulala ngayon si Josh habang nakatingin sa dingding. Pilit niyang sinasabi sa sarili na hindi totoo ang mga nalaman niya kanina. "No, hindi iyon magagawa ni Jerah. Impossible na isa siyang agent. Hindi ako naniniwala sa bagay na yun." Hinawakan niya ang litrato ni Jerah nung nag pic silang dalawa. "She loves me so much! Hindi ako naniniwala sa bagay na yun!" Napatingin naman ang mga kasamahan nito sa kanya at kilalang kilala siya ng mga ito. "Rape ang kaso niyan diba?" "Oo. Ano, ang gagawin natin sa lalaking iyan? Mukhang nababaliw na atah oh." Wala siyang pake sa mga taong nakapaligid sa kanya at nakatingin lang siya sa litrato ni Jerah. "My love, I will do everything makalabas ako at lalayo tayo sa bansang ito." "Hindi ka na makakalabas oi. Wag ka ng umasa sa bagay na yun." Napatingin naman siya sa mga lalaking nakapaligid sa kanya ngayon. "Hindi ka mahal niya. Wag kang umasa sa bagay na yan. Ginamit ka lang niya para mahuli

3rd Person's Point of View* Kinabukasan nun ay nagising na lang si Jane na nangyari na ang lahat na akala niya isa lang panaginip ang lahat. Napatingin naman siya sa katabi niya na mahimbing na natutulog sa tabi niya. Napakagat siya ngayon sa labi niya. Kailangan na niyang makatakas ngayon bago siya mahuli ulit ng lalaking ito. Dahan-dahan siyang gumalaw nang marealize niyang nakapasok pa pala ang alaga nito sa loob niya na kinalaki ng mga mata niya. "Damn it!" mahinang mura niya at dahan-dahan niyang tinanggal ang kamay nito na nakayakap sa bewang nito. At dahan-dahan din niyang tinanggal ang alaga nito sa loob niya at dahan-dahan siyang umupo at ramdam niya ang sakit ng boung katawan niya sa nangyayari ngayon. Pero akala niya na makakatakas na siya pero hindi pa pala dahil may kamay na nakahawak sa kamay niya ngayon na kinatingin niya agad. "You leave again? Without my permission?" tanong nito sa kanya. Hinila siya nito at napahiga siya ulit sa dibdib nito at sobrang pula na

Geraldine's Point of View* Naglalakad kami ngayon ng Mom ni Mike papunta daw sa dressing room ko daw dito. Hindi ko nga alam kung bakit may dressing room ako dito. Hindi ko alam na ganito pala pag magkaroon ng mom. Lumaki kasi ako na walang Ina at ngayon mukhang maswerte ako na magkaroon ng katulad ng Mom ni Mike. "Alam mo, matagal na akong nangangarap na magkaroon ng anak na babae, darling." Napatingin ako sa mom ni Mike. "Pwede naman po kayo gumawa. Bakit isa lang po ang ginawa ninyo?" "Hindi na kami gumawa dahil naghiwalay kami ng Dad niya." Ah oo nga pala. Kaya pala ganun. Hindi magkabati ang mga magulang ni Mike at ngayon lang sila nagkasama ulit. "Sinubukan kung resolbahin ang relasyon namin pero hindi talaga eh. Mas importante pa ang trabaho niya kesa sa akin at napaka-cold din niya." Nagulat naman ako sa sinabi nito. "Mom, iba naman ang nakikita ko eh." Napahinto naman siya sa paglalakad at napatingin sa akin. "What do you mean, darling?" "Dad loves yo

Geraldine's Point of View* Nakatingin ako sa mga mata ng mom ni Mike na nakatingin sa akin at ngumiti siya. "Don't worry, kagaya ng sinabi ko ay hihintayin namin na ikaw mismo ang magsasabi sa amin ang tungkol sa bagay na yun." Napalunok ako at dahan-dahan na napatango. Pero nakikita ko na hindi niya ang totoong pagkatao ko. Inaalam niya pa ang bagay na yun. May psychic din ako na nakikita ko din ang iniisip ng tao. Niyakap ko ang braso niya at ngumiti ako. "Let's go?" Tumango naman ako at lumakad na kami papunta sa baba kung nasaan naghihintay ang Asawa at anak niya at napatulala sila nang makita kami at nakikita ko din na natigilan ang Dad ni Mike nang makita niya ang Asawa niya. Nakikita ko din ang paglunok niya. Teka kung psychic siya eh bakit di niya mababasa ang Asawa niya? Dahil sobrang sa pagka-poker face siguro. Ako nga di ko nga siya mabasa sa simula at nag-try lang akong pakasamahan ang dad ni Mike at mabuti kumagat siya. "You're so beautiful, wife." Niyakap na