All Chapters of Mafia Series 1: Ang Maid ng Mafia Boss: Chapter 61 - Chapter 70

Leonora’s POVKakauwi lang ni Drack galing sa trabaho nakatulog narin ang mga bata dahil sa kakaantay sa kanya. Pasado alas-12 narin ng madaling araw ng makauwi siya sa bahay, siguro ay busy sa trabaho kaya ganon. “Hon, how’s the kids?” tanong niya sa akin, habang ako naman ay ina-asikaso ang damit niya na susuotin. “Okay naman namiss ka nila, busy ba sa office?” sabi ko pa, tumango naman siya sa akin bago pumasok sa banyo. “Oo nga pala Drack, bukas ang pasok ko sa company ni papa,” sabi ko.“That’s good to know, ihahatid kita doon okay,” sumagot ako ng oo sa kanya umopo nalang ako sa kama habang nanood ng tv dito sa kwarto.Makalipas ang ilang minuto ay lumabas si Drack mula sa banyo, suot ang komportableng shorts at puting t-shirt. Umupo siya sa tabi ko at bahagyang sumandal sa headboard ng kama habang marahang kinusot ang kanyang mga mata.“Tiring day, hon?” tanong ko habang bahagya kong minasahe ang kanyang balikat. Isang mahaba at malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawal

Leonora’s POVSa tuwing magpapaalam ako kay Drack na pupunta ako sa kompanya ni Dad, hindi niya alam na ang totoo’y aalis ako para sa training ko kasama si Kuya. Sa loob ng ilang linggo, naging parte na ng routine ko ang pag-iiba ng direksyon ng mga yapak ko—mula sa pagiging simpleng asawa at ina, patungo sa pagiging isang potensyal na mandirigma."Focus, Leonora," mariing sabi ni Kuya habang hawak ko ang isang baril.Huminga ako nang malalim. Mabigat sa loob kong gawin ang mga bagay na ito, pero mas mabigat ang ideyang baka isang araw, mawala sa akin si Drack o ang mga anak ko dahil hindi ako handa. Kaya kahit nanginginig pa ang kamay ko, pinilit kong maging kalmado.Bang!“Good shot,” ani Kuya habang tumango. “But next time, don’t pull your shoulder back. Stand your ground.”Tumango ako at pinahid ang pawis sa noo ko. Halos araw-araw, ganito ang ginagawa namin—basic combat, disarming, strategy, self-defense, at kung minsan ay shooting practice. Hindi man ako kasing bilis ni Kuya o k

Leonora’s POVTahimik ang gabi, pero hindi matahimik ang isip ko. Ilang araw na ang lumipas mula noong engkuwentro sa compound. Wala nang mga aninong nagmamasid, walang putok ng baril—pero bakit parang may bumabagabag pa rin sa puso ko?Nasa study si Drack, abala sa pagtingin ng mga report. Ako naman, nasa kusina, nagpapakulo ng tubig para sa tea. Dati, ang mga ganitong sandali ay simple lang. Pero ngayon, bawat hakbang, bawat kilos… may bigat. May tanong na paulit-ulit na bumabalik sa isip ko: Hanggang kailan?Pumasok si Gunter, dala ang isang envelope. May bahid ng pag-aalala ang mukha niya.“May bagong intel,” ani niya, inilapag ito sa lamesa. “It’s not over.”Napatingin ako sa envelope. Hindi ko pa man binubuksan, ramdam ko na—isa na namang panganib ang parating. Isa na namang gabing walang tulog.“Do we ever get to breathe?” tanong ko habang inaabot ang envelope.“Not yet,” sagot niya. “Pero lumalaban tayo, di ba?”Tumango ako. Oo. Lumalaban kami. Pero pagod na rin ako. Hindi lang

Leonora’s POVAng tunog ng heels ko sa marmol ay tila musika ng kapangyarihan at kontrol. Nasa loob ako ng opisina, nakatayo sa likod ng desk na ilang buwan ko nang pinamumunuan. The nameplate on my desk reads: Mrs. Leonora Asher, Regional Director.Hindi ko alam kung kailan ako naging ganito-sharp, composed, decisive. Pero alam kong bahagi ito ng bagong ako. Ngayon, ako na ang may hawak ng direksyon. At kahit mahirap, hindi ako natitinag.Hanggang sa may kumatok.“Ma’am, may guest po kayo…” sabi ng secretary ko sa intercom.“Sino?”“Uh... your husband po. Sir Drack Asher.”Napatigil ako sa pagsusulat. May bahagyang ngiti sa labi ko. What is he doing here?“Let him in,” sagot ko.Bumukas ang pinto.And there he was.Drack Asher-my husband, the father of my children, the man who once walked into my life like a storm and never left. Suot ang dark blue suit na parang idinisenyo para sa kanya. May hawak na pulang tulips at may ngiting hindi ko pa rin kayang balewalain kahit ilang taon na

Leonora’s POVAkala ko isang normal na araw lang. Wala akong kaide-ideya na may pinaplano na pala si Drack sa likod ng mga ngiti niya.I was finishing my last meeting for the day when my assistant knocked on the glass door.“Ma’am, Sir Drack said to meet him sa basement parking. May ipapakita raw po siya.”Nagtaas ako ng kilay. “Parking? Now?”“Y-Yes po. Urgent daw po,” sabi niya, medyo kinakabahan.Napabuntong-hininga ako pero napangiti rin. Typical Drack. Lagi nalang may pa-surprise, may pa-drama. Pero to be honest… I loved it.Pagdating ko sa basement, wala masyadong tao. Tahimik. Tanging tunog ng heels ko at malamig na hangin ang naririnig ko. Then suddenly, may sumindi na headlights sa dulo ng row. Dahan-dahang umusad papalapit.At nang tumigil ang sasakyan sa harap ko, literal akong napaatras sa gulat.A brand-new luxury SUV. Sleek. Elegant. In my favorite shade of purple.Hindi loud na kulay-it was classy, soft, parang lilac mixed with metallic shine. Parang siya-strong and ra