All Chapters of Mafia Series 1: Ang Maid ng Mafia Boss: Chapter 81 - Chapter 90

Leonora’s POV“Nay Marta, asan na po pala yung mga gulay na kinuha natin nung isang araw?” tanong ko habang naghanap sa kusina. Magluluto sana ako ng pang-umagahan namin — aalis rin ako maya-maya, baka sakaling makita ko si Drack.“Naku, iha, naubos na. Nanghingi kasi si Marites, yung kapitbahay natin. Dadating daw kasi yung alaga niyang anak ng mayaman galing Maynila. Kaya ayon, binigay ko na lang sa kanya. Bakit pala, may lulutuin ka ba?” sagot ni Nay Marta habang nag-aayos ng mesa.“Gano’n po ba? Sige po, kukuha na lang ulit ako sa hardin niyo,” sabi ko sa kanya sabay ngiti.“Sige, iha. Kumuha ka na rin ng kalabasa ha? Alam mo namang paborito ko ’yon,” natatawang sabi ni Nay Marta.“Walang problema, Nay. Kukuha po ako… hahaha,” sagot ko rin habang tumatawa.Palabas na ako ng bahay nang mapansin ko ang isang itim na van na huminto sa tapat ng bahay ni Aling Marites. Napahinto ako sandali at napatingin.‘Talagang mayaman nga ang inaalagaan ni Aling Marites... oh well, I think Drack’s

Leonora’s POVPagbaba pa lang namin ng kotse, parang nanikip agad ang dibdib ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa kaba, sa excitement, o sa bigat ng mga emosyong sabay-sabay kong nararamdaman.Nasa tapat na kami ng bahay namin sa Manila—ang tahanang dati kong iniwan. O mas tama sigurong sabihin… ang tahanang kinalimutan ko, dahil sa amnesia.Hinawakan ni Drack ang kamay ko. Mahigpit. Parang sinasabi niyang “kaya natin ’to.”“Ready ka na?” tanong niya, mahinahon ang boses.Hindi ako agad nakasagot. Pero dahan-dahan akong tumango.Pumasok kami sa loob. Tahimik. Walang ingay kundi ang mabilis na tibok ng puso ko. Napansin kong may mga drawing na nakadikit pa rin sa pader, mga gawa ng bata—may nakasulat pang "I miss you Mama" sa isang papel. Napahawak ako sa dibdib ko. Ang sakit. Ang bigat. Pero may kasamang init ng pagmamahal.Biglang—“Daddy!”Tumakbo si Ezra mula sa sala at sumalubong kay Drack. Nakita ko kung paanong biglang lumiwanag ang mukha ni Drack habang binuhat ang anak namin.Pe

Leonora’s PovPauwi na kami ng mga bata, at ginabi na rin kami sa pinuntahan namin. Nakaupo ako sa likod ng kotse, habang si Ezra ay nakasandal sa balikat ko, himbing na himbing sa tulog—pati na rin si Alex.Napangiti ako. Ang cute talaga ng mga baby ko. Hindi ko mapigilang haplusin ang buhok nila habang natutulog.Kamuntikan ko na nga makalimutan—malapit na pala mag-Pasko.Naisip ko bigla… Why not go to Vicky’s grave? Doon kami mag-celebrate bilang pamilya. Para kahit papaano, kasama pa rin namin siya sa isang espesyal na araw. Alam kong parte siya ng nakaraan ni Drack, pero ngayon, parte na rin siya ng pamilya naming buo.“Drack,” mahinahon kong sabi, sabay lingon sa kanya. “Pwede ba… sa puntod tayo ni Vicky mag-Pasko next week?”Napalingon siya sa akin. Nagtama ang mga mata namin. Ngumiti siya—yung ngiting puno ng pasasalamat at pagmamahal.“Sure, hon. I wanted to do that too,” sagot niya. “That would be a great idea.”Tumango ako, at ibinalik ang tingin sa mga anak namin.“You shou

Leonora’s POVMasaya ang paligid. May halakhakan, may musika, at naamoy ko ang matamis na aroma ng ham at spaghetti mula sa kusina. Si Ezra ay tumatawa habang binubuksan ang kanyang unang regalo, si Alex naman ay abala sa paglalaro ng bagong laruan na nakuha niya mula kay Santa kuno.Pero sa kabila ng lahat ng ito, may kung anong bumabagabag sa loob ko.Parang ang tahimik ay masyadong tahimik. Ang saya ay parang pilit. Parang may anino sa likod ng bawat liwanag.Nasa gilid ako ng sala, hawak ang phone, checking kung may bagong update kay Nay Marta. Stable pa rin daw sabi ng nurse, at mamayang gabi ay uuwi na siya dito, sakto sa Noche Buena.Biglang nag-vibrate ang phone ko.Unknown Number Calling…Napakunot ang noo ko. Walang pangalan, walang kilalang numero. Akala ko scammer. Pero iba ang kutob ko.Sinagot ko.“Hello?”Saglit na katahimikan… tapos isang boses na pamilyar, malamig, at punong-puno ng intensyon.“This is not done yet, Leonora… magkikita pa tayo.”Nanigas ang katawan ko

Leonora’s POVMalamig ang gabi. Walang hangin, pero ramdam ko ang bigat sa paligid. Tahimik ang buong paligid ng bahay, pero hindi katahimikan ng kapayapaan… kundi katahimikan bago ang unos.Nasa loob kami ng ops room na pansamantalang in-set up sa ilalim ng bahay — safe zone. Si Kuya ay nakatutok sa mga intel file habang si Drack ay may hawak na tablet, sinusuri ang mga feed mula sa CCTV at drone surveillance.Ako? Tahimik lang ako sa sulok. Pinagmamasdan ko ang isang blurred na larawan sa monitor.Larawan ng tinutukoy nilang Shadow.Hindi kita ang mukha — may takip ang kalahati ng maskara, itim ang kasuotan, at may marka sa balikat. Pero ang mga mata…Pamilyar. Galit. Bata.“Bata pa siya…” mahina kong bulong.“Mga nasa early twenties lang,” sabat ni Kuya. “Pero ayon sa sources, mabilis gumalaw. Matapang. Sobra kung makapagsalita. Gusto raw niyang wasakin ang legacy ng mga tulad natin.”“Hindi tayo ang totoong target niya,” sabay tingin ni Drack sa akin. “Ikaw, Leonora. Ikaw ang gust