Lahat ng Kabanata ng Mafia Series 1: Ang Maid ng Mafia Boss: Kabanata 51 - Kabanata 60

Leonora’s POV“Drack, tama naaaa!” tawa ko habang pilit kong tinatakpan ang mukha ko sa halik niyang sunod-sunod na parang batang adik sa lambing.“Nagugutom na ako,” reklamo niya, pero halatang hindi pagkain ang nasa isip niya. Naka-boxers lang siya habang buhat-buhat ako mula sa kama papunta sa kusina ng villa. “But first, kisses.”“Hala ka, sinasagad mo honeymoon natin ha.”“Of course! We earned this, Leonora. After everything, don’t you think we deserve a thousand mornings like this?”Napangiti ako. Oo, tama siya. Sa dami ng pinagdaanan namin—lahat ng sakit, sakripisyo, at panganib—ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kasimple pero punong-punong ligaya.“Fine,” bumuntong-hininga ako, kunwaring seryoso. “Pero ikaw ang magluluto.”Natawa siya, sabay baba sa akin sa counter. “Challenge accepted.”I watched him move around the kitchen—shirtless, messy hair, humming an old jazz tune habang binubuksan ang mga cabinet. Ang lakas ng dating ng lalaking ‘to kahit nagluluto lang ng scrambl

Leonora’s POVPagkatapos ng ilang linggong pahinga, hindi na ako sanay sa normal na agos ng buhay. Si Drack, kahit papaano, agad na bumalik sa opisina, bilang CEO ng kumpanya niya. Hindi ko siya masisisi—he was always driven by his work, and I admired him for that. Pero ang pagkakaroon ng sarili kong oras na mag-isa sa bahay, nahirapan akong mag-adjust. Hindi ko alam kung saan ko ilalaan ang oras ko.Nagising ako ng maaga, tulad ng dati. Tumungo ako sa kusina at nagsimula maghanda ng almusal para kay Drack at sa mga bata. Si Ezra at Alex ay medyo tulog pa, kaya’t nagkaroon ako ng ilang minuto upang magmuni-muni.Habang nag-iisa sa kusina, naiisip ko kung paano ko i-balance ang pagiging isang ina at asawa, pati na rin ang pagtulong kay Drack sa pamamahala ng bahay. Magkakaibang mundo ang ginagalawan namin—siya, taas-noo sa kanyang mga business dealings, at ako, nakatutok sa pag-aalaga sa mga anak namin.“Mom, I need help with my math!” si Ezra ang unang bumangon at tumakbo patungo sa k

Leonora’s POV Pagkatapos ng isang buong araw ng gawaing bahay, errands, at online parent-teacher conference, ramdam ko na ang pagod sa katawan ko. Pero sa halip na umupo lang sa sofa, naisip kong maghanda ng maliit na sorpresa kay Drack. Alam kong pagod din siya. Ilang araw na rin siyang late umuwi, at kahit nagpapalitan kami ng mga mensahe, iba pa rin ‘yung personal mong maramdaman na may nag-aalala at nagmamalasakit sa’yo. Nag-set up ako ng simpleng dinner sa balcony—isang maliit na mesa, ilang kandila, at ang paborito niyang adobo na may twist: nilagyan ko ng pineapple bits, just how he likes it. Simple lang, pero alam kong matutuwa siya. Dumating siya bandang 7:30 ng gabi. Mukha siyang pagod, pero nang makita niya ang set-up sa balcony, napangiti siya agad. “Wow,” bulong niya habang inaalis ang coat niya. “Special occasion ba?” “Wala lang. Gusto lang kitang pakainin bago ka pa tuluyang kainin ng stress,” biro ko. Umupo siya sa tapat ko at hinawakan ang kamay ko. “This m

Leonora’s POVIlang araw na ang lumipas mula noong ambush. Wala pa ring balita si Drack kung sino ang “traitor” sa hanay niya. Ang tahimik ng paligid, pero ang puso ko’y hindi mapalagay. Tahimik na para bang may paparating na mas malakas na bagyo.Nasa veranda ako, pinapanood sina Ezra at Alex habang naglalaro ng chess sa maliit na mesa. Kahit papaano, nakakahinga ako nang mas maayos tuwing nakikita kong natututo na silang ngumiti ulit. Pero sa likod ng ngiti ni Ezra, may bumabagabag sa akin.Napansin ko ‘yon kanina pa—madalas siyang tulala, tila may iniisip na malalim. Ngayon, habang nagkakape ako, lumapit siya sa akin.“Mom,” mahina niyang bulong, “I remember something…”Nanlaki ang mata ko. “Anong naalala mo, anak?”Umupo siya sa tabi ko at tumingin sa akin nang diretso. “The man who pointed the gun at me… he had a tattoo. A lion. On his neck.”Halos mabitawan ko ang tasa ng kape. “Are you sure?”Tumango si Ezra. “He also said something strange… He said, ‘Tell your father the lion

Leonora’s POVNasa isang maliit na cafe kami, nagtangka akong magpahinga kasama si Drack at ang mga bata, ngunit sa kabila ng mga ngiti nila, hindi ko matanggal sa isip ko ang banta. Hindi pa kami sigurado kung anong plano ni Bastian, ngunit isang bagay lang ang malinaw—hindi siya magtatapos hangga't hindi kami aabutan.Habang umiinom kami ng kape, hindi ko maiwasang mapansin ang mga mata ni Drack na may nakatagong pag-aalala. Alam kong hindi siya nakakatulog ng maayos, at kahit pa ang kanyang malupit na imahe sa harap ng pamilya, ramdam kong ang mga balikat niya ay puno ng bigat.“Leonora,” ang malalim niyang tinig ay nagpasigla sa puso ko, “bukas, aalis ako. I need to get to Bastian first.”Agad na sumagitsit sa isip ko ang isang alingawngaw ng takot, ngunit hindi ko siya pinakita. Sa halip, tinitigan ko siya ng malalim.“Drack,” ang boses ko ay mahina, ngunit puno ng determinasyon, “hindi mo dapat gawin ‘to mag-isa. I’ll go with you.”Napatingin siya sa akin, may kalakip na pagdudu