All Chapters of Chasing Solace: Chapter 1 - Chapter 10

Kasalukuyan akong nagme-makeup para pumasok sa trabaho. Parang saglit lang akong nakatulog, kakapikit ko lang, tapos umaga na naman. Magpapahid na sana ako ng blush-on nang sumilip si Archie sa pinto."Ate, may pera ka?" Sabi ko na nga ba, hindi makukumpleto ang pag-aayos ko bago pumasok nang hindi hihingi ng pera ang kapatid ko."Para saan na naman yan? Kakahingi mo lang kahapon," sagot ko bago muling humarap sa salamin."May project kasi kami, Ate. Kulang ako pambili," sabi niya, pumasok na at tumayo sa gilid ng vanity. "Ba't nagme-makeup ka pa, Ate? Mas okay kaya yung walang kolorete," komento niya.Ibinaba ko ang makeup at tiningnan siya. "I wear makeup because it boosts my confidence," sagot ko. "Alam mo namang may sumpa sa mukha ko, 'di ba?"Tumango siya. "Sabagay. Asan na pera?""Kunin mo yung wallet ko diyan sa bag at kumuha ka ng isang daan," sabi ko habang naglalagay ng lipstick."Bakit isang daan lang?" reklamo niya habang binibilang ang laman ng wallet ko."Magkano ba?""2

Kinabukasan, nagising ako na parang may mabigat na pumupukpok sa ulo ko. Masakit, parang sasabog ang sentido ko. Napahawak ako sa noo at dahan-dahang umupo sa gilid ng kama.Huminga ako nang malalim bago tumingin sa malaking bintana. Sobrang liwanag ng sikat ng araw na halos hindi ko mabuksan nang maayos ang mga mata ko.Malabo pa ang isip ko, at hindi ko maalala ang mga nangyari. Pilit kong inaalala ang huling nangyari bago ako nawalan ng malay, pero putol-putol ang mga alaala ko. Nang tuluyan kong marealize ang paligid, bigla akong napatigil. Mabilis akong napalingon sa katabi ko sa kama.Si Albie.Nanlaki ang mga mata ko. Wala siyang suot pang-itaas, tanging kumot lang ang nakabalot sa katawan niya. Huminga ako nang malalim, pilit pinipigilan ang mabilis na pagtibok ng puso ko.Nilingon ko ang sarili ko sa ilalim ng kumot, at natuyo bigla ang lalamunan ko nang makita kong bra at panty na lang ang suot ko.Nanginginig ang mga kamay ko habang tinakpan ko ang bibig ko. Isang tanong an

Tahimik akong naglilinis sa loob ng suite, maingat na pinupunasan ang mga mamahaling kagamitan sa paligid. Kahit alam kong malinis naman ang mga ito, nagpatuloy ako, tila gumagawa ng alibi para magtagal. Napapatingin ako nang pasimple kay Mr. Salfuego, na nakaupo sa mahabang sofa, nakatutok sa mga dokumentong nakalatag sa harapan niya.Mula sa kinatatayuan ko, kitang-kita ko ang kanyang seryosong ekspresyon, nakaayos ang kanyang dark hair, at ang mga mata niya ay matalim na nakatutok sa trabaho. Parang may mabigat siyang iniisip. May kausap siya sa telepono, at halatang hindi siya pwedeng istorbohin. Nakakunot ang noo niya, dahilan para lalo siyang magmukhang intimidating. Pero sa totoo lang, ibang-iba ang dating niya. May isang klase ng aura na hindi mo basta-basta matatakasan. Para bang hinihigop niya ang buong atensyon ng sinumang nasa paligid niya.Napaigting ako sa kaba nang bigla siyang bumaling sa direksyon ko. Ang mga mata niyang puno ng intensity ay nakatutok na ngayon sa a

Alas syete y trenta nang makarating ako sa Salfuego Palace. Buti na lang at inagahan ko talaga ngayon. Simula pa lang, ramdam ko na ang bigat ng mga mata ni Mrs. Torris mula kahapon nang mahuli ako sa trabaho."This will be your first and last warning, Ms. Salmonte," sabi niya sa akin noon, at ramdam ko ang tumatagos niyang titig na parang kaya niyang basahin ang bawat excuse na naiisip ko.Pagkapasok ko sa reception area, mabilis kong inabot ang logbook at nag-login. Okay na 'to, at least hindi ako late. Pero hindi pa ako natutuwang masyado, agad na lumapit sa akin si Elania. Uh-oh, ano na naman kaya 'to? Napansin ko agad ang panginginig ng mga kamay niya, parang may ayaw sabihin pero kailangan niyang gawin."Bakit?" inosente kong tanong habang tinutulak ko ang bag ko sa ilalim ng desk, nagmamasid sa paligid. Parang mas tahimik ngayon, kahit pa busy ang lobby.Lumunok si Elania, halatang kabado. "Pam, kanina ka pa inaantay ni Mrs. Torris," bulong niya, halata ang tensyon sa bawat sal

Pagpasok namin sa hotel, napahinto ako sa ganda ng paligid. Ang chandelier sa kisame ay kumikislap sa bawat galaw ng ilaw, parang mga bituin sa kalangitan. Ang marmol na sahig ay mas lalong nagniningning sa malamlam na sinag ng araw na pumapasok mula sa malalaking bintana, at bawat sulok ng lobby ay puno ng mga mamahaling dekorasyon.Kahit gaano kaganda ang lugar na ito, mas moderno at elegante pa rin ang Salfuego Palace.Habang ini-enjoy ko ang ambiance, tahimik lang akong nakasunod kay Mr. Salfuego na parang prinsipe sa kanyang maayos at confident na paglakad sa lobby. Hindi pa kami nakakalayo nang biglang may lumapit na lalaki.Tiningnan ko siya, at halos mapahinto ako. Malaki ang pagkakahawig niya kay Mr. Salfuego, mula sa tangos ng ilong hanggang sa matalim na mga mata. Pero sa tingin ko, mas bata siya ng mga dalawang taon.Sino kaya siya? May parehong tikas at karisma ni Mr. Salfuego, pero halatang mas masayahin at magaan ang aura. Sa bawat ngiti niya, may aliw at tila palaging