All Chapters of Seduction: The Scumbag Uncle Kiss Recklessly: Chapter 11 - Chapter 20

Isang matinding liwanag ang biglang sumiklab. The people who intend to commit crimes will be exposed from the darkness and have nowhere to hide.Napayakap si Eloisa sa kanyang dibdib habang napaatras sa sulok, nakatutok ang takot na tingin sa papalapit na pigura.The man was against the light, with a long body and extraordinary momentum. Isang kumpas lang ng kamay nito at agad dumating ang mga bodyguard, itinulak ang mga lalaki sa pader at walang habas na binugbog.Lumapit ang lalaki kay Eloisa, huminto sa harapan niya. Tumingin ito sa kanya—at iniabot ang kamay.“Uncle Josh!” She cried so hard that she didn't notice that her tone was full of grievances, and even had a hint of coquettishness.Bahagyang natigilan si Josh. Napatingin ito sa mga lalaking nakabulagta at umiiyak sa sakit. Lalong lumalim ang lamig sa mga mata nito na parang yelo.“Secretary Cruz, masyado silang maingay.”Agad namang tumango’t yumuko si Secretary Cruz. “Wag po kayong mag-alala, sir. Aasikasuhin ko agad.”Pagh

Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Eloisa kay Khalil. Itinuro niya ang pintuan at mariin itong tinapunan ng tingin. "Mas mabuti pa nga. Let’s break up and call off the engagement in one go. Just leave.” Napahilamos naman ng mukha si Khalil sa pagkainis. Pero ilang segundo lang ang lumipas at nagbuntong-hininga ito. Lumamlam ang mukha at dahan-dahang inabot ang kamay niya. “Eloisa, mag-usap tayo nang maayos. Nagpa-reserve ako sa paborito mong restaurant para mamayang gabi. Gusto kitang makasama." She gave him a long, steady look, something unreadable flickering in her eyes. “Okay. I won’t throw a scene anymore. Pero sabihin mo nga... anong meron sa inyo ni Samantha?” But Khalil latched onto only the first part of her words, that she wouldn't make a fuss and quickly seized the chance to speak, his tone suddenly urgent “Kailangan mong matutunang balansehin ang trabaho at personal na buhay. Pagkatapos nating ikasal, hindi na talaga tama na nagtatrabaho ka pa. The best thing for you…

Paulit-ulit na sinisisi ni Khalil si Eloisa. Ang sabi pa nito, iba na ang pagkatao ni Eloisa dahil sa mga pinagdaanan. Hindi nito matiis iyon kaya nawalan na ito ng pasensya. Gusto nitong ilagay lahat ng sisi kay Eloisa, para ito ang mukhang biktima.Nakinig si Eloisa nang nakapikit ang mga mata, pilit hinaharap ang mga salitang bumabaril sa kanyang dibdib. Parang muling bumuka ang lumang sugat sa puso niya—dumugo, naghilom lang nang bahagya, ngayo’y muling sumisiklab at nakalantad sa malamig na hangin.Hindi na niya napigilan. Itinaas niya ang kamay at hinampas nang malakas si Khalil, ang palad niya’y nanakit sa lakas ng pagkakapalo.Nagkibit-balikat si Khalil, pero sa mga mata niya’y may halong pagkabigla.Sa mga mata ni Eloisa, may mga luha... hindi dahil sa sama ng loob, kundi dahil sa matinding pagkadismaya na higit pa sa anumang hinanakit.“Hindi kita kailanman kinamumuhian nang ganito kalalim tulad ngayon. Para bang ang nakalipas na pitong taon natin ay isang malaking biro lang

Ang dati'y preskong at simpleng ayos ng opisina ay napalitan na ng mala-influencer na istilo. Kumikinang sa unang tingin pero halatang mumurahin ang mga gamit kung titingnan mo nang mabuti.Pati nameplate sa mesa ay napalitan na rin—Deputy Manager: Samantha Rodriguez.Suddenly, someone bumped hard into Eloisa's shoulder.The man rolled his eyes and snapped without holding back. “May mukha ka pang magpakita rito?” sarkastikong ani ng lalaki habang pinandilatan siya. “Dahil sa ’yo, kailangan naming mag-overtime buong linggo."Napakurap si Eloisa. Ibubuka pa lang niya ang bibig para ipatanggol ang sarili, pero naunahan siya.A gentle voice chimed in from behind.“Don’t talk about Eloisa like that. Baka nakalimutan mo na siya ang dating Deputy Manager. Naging boss natin siya. Sigurado akong mabigat na rin ang loob niya. Baka nga nagsisisi na siya. Huwag na natin siyang pahirapan pa," malumanay nitong wika. She was surrounded by colleagues like a star among admiring fans.Agad namang nagsi

A veil of fine rain stings her cheeks. Within moments, the drizzle swells into a relentless downpour.Napakagat-labi si Eloisa. Pinilit niyang lakasan ang loob, at sa wakas ay tinawagan na ang numero.Sa loob naman ng isang private room, ramdam ang ulan sa bawat kumpas nito sa bintana. Tahimik lang si Josh, nakatingin sa labas at malalim ang iniisip.Until Secretary Cruz opened the door of the private room, he caught a glimpse of a slender figure walking in. She seemed to be trembling slightly, and he didn't know whether it was from the cold or fear."Eloisa...?" bulalas ni Josh sa sarili. "Anong ginagawa niya rito?" Kusang kumunot ang noo niya sa pagtataka kung bakit naroon si Eloisa, at basang-basa pa ito.A waiter hands her a thick white towel. Eloisa wraps it around herself; warmth creeps back into her limbs, though the chill of doubt refuses to leave.Gustong magtanong ni Josh kung anong nangyari, pero pinigilan niya ang sarili. Nanatili siyang tahimik at nakatingin lang kay Eloi