All Chapters of My Fiancé Cheated on Me so I Flirt with his Bestfriend: Chapter 91 - Chapter 100

Hindi nga nagkamali si Sabrina, nang bumalik siya sa trabaho ay nakita niyang magkasama sina Adrian at Anne na naglalakad sa pasilyo mga isandaang metro ang layo mula sa kanya. Mukhang okay na at ramdam kahit ni Sabrina ang saya nito dahil sa lakas ng halakhak niya. Napaismid si Sabrina at itinuloy ang ginagawa. Isang oras ang nakaraan, nasa likurang bahagi siya ng institusyon kung saan may mga punong pahingahan. Madalas dito nagpapahinga ang mga estudyante o mas pinipiling dito mag-aral ng leksyon tuwing free time dahil tahimik at masarap sa pakiramdam ang lilim ng mga puno. Natawag ang kanyang pansin ng dalawang estudyante na parehong nakatalikod sa kanya. Nakaupo ang mga ito sa damuhan sa ilalim ng puno. Nagbabasa pareho ng aklat habang nakahilig ang kanilang mga ulo sa isa’t isa. Natuksong kuhanan ito ni Sabrina dahil para sa kanya isa itong napakagandang larawan ng magkarelasyon kung iyon man ang estado ng kanilang samahan. Nakaramdam ng kaunting inggit si Sabrina sa kung anum

Tila nainip si Adrian at muling tunawag kay Sabrina na kasalukuyang nahihirapang nagbitbit ng napanalunan nito sa pa-raffle na sinabi sa kanya ng lalaki doon sa arcade. “Nasaan ka na ba?” Tanong ni Adrian sa kabilang linya. “Dito pa, ang bigat ng dala ko.” “Sige, pupuntahan ka namin diyan.” Pagdating ni Adrian kasunod si Anne, halos lumuwa ang kanyang mata sa gulat nang makita ang sinasabi ni Sabrina na mga dala niya. “25 kilos of rice and groceries. Napanalunan ko sa pa-raffle ng mall.” Sabi ni Sabrina nang makita niyang parang nagulat si Adrian. “Ngayon lang ako nakaranas na manalo sa mga pa-raffle.” “Akin na. Ako na ang magdala,” sabi ni Adrian at nilapitan ang isang sako ng bigas at binuhat. Kahit pa todo exercise si Adrian, ramdam pa rin niya ang pagod sa pagbitbit ng isang sakong bigas pababa sa kung saan nakaparada ang kanyang sasakyan. “Kuya, pwede ka namang magpahinga. Hindi ko kayang makita kang nahihirapan diyan sa bigas,” wika nu Anne na naawa kay Adrian. Na

Pinunasan ni Sabrina ang mga mata para tuyuin ang kanyang mga luha. Hindi niya napigilang umiyak sa magkahalong sakit at sama ng loob. Masakit dahil isang estranghero ang sinabihan siyang baka may dala siyang mikrobyo at mahawaan ito. Kaya pinili niyang manatili na lamang sa bakanteng upuan sa likuran kaysa bumalik sa nakatalagang upuan sa kanya para makatbi ang babaeng galit dahil sa pag-ubo niya. Sama ng loob dahil ginawa na niya ang lahat para tulungan si Adrian pero nagmukha lang pala siyang tanga. Napagastos pa siya para doblehin ang pamasahe sa driver dahil sa dulot niyang matinding abala kahit nasaktan rin siya sa mga sinabi nito sa kanya. Kulang na lamang diretsahan siyang sabihan nito na ang tanga-tanga niya. Mahaba-haba pa ang kanilang biyahe kaya nagpasya muna siyang matulog. Kinuha niya ang eye mask mula sa dalang bag at itinakip ito sa kanyang mga mata. Dala ng pagod, gutom, at antok ay agad siyang nakatulog.Hindi niya alam kung gaano siya katagal natulog nang nagising

Ipinaliwanag ni Bernard na napansin niya kina Adrian at Sabrina na iba ang pakiramdam niya sa kanilang dalawa. Para kasing umiiwas si Sabrina sa binata.“Ano namang ikakagalit niya? Ugali niya lang ‘yan na masyadong papampam,”tugon ni Adrian kay Bernard sa hinuha ng huli na nag-away sila ni Sabrina.“Ang mga babae kailangan ng lambing ‘yan. Hindi mo sila makukuha sa matigasan. Isa pa si Sabrina, hindi siya ang babaeng hindi basta-basta nagagalit ng walang mabigat na dahilan,” sabi pa ni Bernard.Tinitigan ni Adrian si Bernard na may disgusto sa sinabi ng kapwa guro. “Are you interested in her? Ang dami mong alam sa kanya eh.”Hindi tinugon ni Bernard ang tanong ni Adrian, sa halip naglakad siya at kinuha ang remote para patayin ang TV na wala namang nanonood dahil puro promotional video lamang ang palabas doon. Nang dinampot niya ang remote controller, hindi sinasadyang makita niya ang ka-chat ni Adrian at kita rin niya kung kailan ito nagtext.“Are you chatting with Sabrina?Parang

Kalagitnaan ng gabi, nagising si Sabrina dahil sa matinding pananakit ng tiyan, sa bandang puson. Sa pag-aakalang dumating ang kanyang buwanang-dalaw, kaya mbilis siyang bumangon at pumasok ng banyo para magpalit ng panloob pero malinis ito nang kanyang hinubad. Napabilang siya ng araw at pitong araw pa bago ito dumating base sa cycle nito. Isa pang pinagdududahan niya ay baka dahil sa pagkain na kinain niya sa hapunan kaya sumakit ang kanyang tiyan. Lalong tumitindi ang sakit kaya muli siyang nahiga at namilipit sa sakit. Tagaktak na rin ang kanyang pawis. Naisip niyang tumawag ng tulong pero nahihiya siyang estorbohin ang iba kaya wala siyang nagawa kungdi tawagan si Adrian.Kaagad na tinanggap ang kanyang tawag pero wala siyang narinig ni isang salita mula sa kabilang linya. Alam niyang andon lang si Adrian, makikinig ng sasabihin niya.“Adrian. . .ugh! Dalhin mo. . .ako sa ospital. . .Mga katagang nasambit ni Sabrina bago panawan ng ulirat dahil hindi na niya kinaya ang tindi n