All Chapters of ของขวัญที่ทำหล่นหาย + ผิดที่แกล้งรัก (ภาคต่อ) : Chapter 101 - Chapter 110

“อ๊ะ! อ๊าย...พี่ดิว”หญิงสาวถึงกับสะดุ้งเมื่อรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของปลายนิ้วที่กระดกถี่ๆ ภายในจนบังเกิดเสียงที่ทำให้เธอซ่านสยิวไปทั้งตัว ก่อนที่คนตัวร้ายจะยื่นริมฝีปากไปเฉลยที่ข้างหู“แตกก่อนสิแล้วจะบอกว่าเธอลืมอะไร”พอขาดคำ แคทรียาก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างราวกับมีมือที่มองไม่เห็นเขย่าตัวเธอจนโยกคลอนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดจนน่ากลัวว่าเครื่องในตอนนี้น่าจะย้ายตำแหน่ง และแล้วสิ่งที่เขาต้องการเห็นก็พุ่งกระฉูดล้นมือจนฉ่ำ ไหลมาตามปลีขาเรียวขาวผ่องของเธออย่างสะใจหญิงสาวกรีดร้องอย่างสุขล้น ร่างกายส่วนล่างเกร็งกระตุกอย่างรุนแรงไม่หยุด แข้งขาสั่นจนเข่าแทบอ่อน ดีที่อีกฝ่ายไม่ได้ใจร้ายปล่อยให้เธอทรุดลงไปกองที่พื้นตรงนั้น กลับช้อนบั้นท้ายอุ้มเธอขึ้นจากพื้นจนต้องรีบเกี่ยวขากับเอวสอบของอีกฝ่ายกันตกตามสัญชาตญาณแต่นั่นกลับยิ่งเข้าทางชายหนุ่มตัวร้ายที่มองท่วงท่าอันเซ็กซี่นั่นผ่านกระจกติดผนัง พร้อมเหยียดยิ้มออกมาอย่างสมใจอยาก และอุ้มแม่สาวไวไฟของเขาตรงเข้าไปที่โซฟากลางห้อง และเริ่มต้นบรรเลงเพลงรักหฤหรรษ์กับคนสวยของเขาจนเธอแตะขอบสวรรค์นับครั้งไม่ถ้วนและเมื่อเสียงครวญครางกระเส่าสงบลง สองหนุ่มสาวก็นอนกอดซบร

“แต่แคทมีอีกหนึ่งข้อแม้”“ข้อแม้อะไรอีกล่ะ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว“หากพี่อยากเลิกข้อตกลงของเราเมื่อไหร่ก็ให้มาบอกได้ทุกเมื่อ แต่ห้ามมีคนอื่นลับหลัง หรือไปนอนกับผู้หญิงคนไหนมั่วซั่วก็ไม่ได้ เพราะแคทไม่ชอบใช้ผู้ชายร่วมกับใครและอย่าให้จับได้ทีหลัง แคทเอาตาย เข้าใจไหมคะ”“ก็ได้ พี่จะเอากับเธอแค่คนเดียวพอใจหรือยัง”คนฟังแก้มร้อนวูบกับคำพูดห่ามๆ ของเขา เพียงสบสายตาร้อนแรงคู่นั้นก็รู้สึกเขินจนหน้าจะไหม้ บ้าบออะไรเนี่ยห้ามหลงเสน่ห์เขาสิ นี่มันก็แค่การแกล้งรัก ไม่ได้รักจริง ไม่ใช่แฟนจริงๆ เสียหน่อย อย่าอินให้มากสิยัยแคท ท่องไว้ๆ เขาเป็นแค่กิ๊กเท่านั้นไม่ใช่ผัวเธอ เบื่อเมื่อไหร่ก็ทางใครทางมัน“ไหนว่าถ้าจูบพี่แล้วจะให้กินข้าวไง แคทหิวแล้ว เราไปหาอะไรกินกันดีไหม อูย...” พอขยับตัว ความระบมที่จุดอ่อนไหวก็โจมตี“เป็นอะไร เจ็บตรงไหน” ดิฐกรรีบถามน้ำเสียงห่วงใย“ยังจะถามอีก” เสียงหวานกระเง้ากระงอด “พี่ลองมาโดนเสาเข็มต้นยักษ์ตอกแรงๆ ทั้งวันทั้งคืนดูสักทีไหมจะได้รู้ว่าแคทเจ็บตรงไหน”ดูสกิลปาก!เจ้าของเสาเข็มต้นยักษ์ค้อนใส่คนปากดี แต่พอเห็นสีหน้าเหยเกของเธอ เขาก็อดห่วงไม่ได้“มาพี่ดูให้ เจ็บมากหรือเปล่า แล้วท

ชายหนุ่มระเบิดอารมณ์อย่างหัวเสีย มองไปรอบห้องแคบๆ ทั้งเก่าและสกปรก แต่ก็จำใจต้องอยู่เพราะไม่มีเงินจะไปเช่าคอนโดแพงๆ เหมือนคอนโดเดิมที่โดนยึดไป ไหนจะรถใหม่ป้ายแดงอีกคัน ตอนนี้จะไปไหนทีเขาต้องอาศัยโหนรถเมล์ รถไฟฟ้า อยากจะนั่งแท็กซี่เพราะมันสบายกว่า แต่ก็ต้องคิดแล้วคิดอีกเพราะเสียดายเงิน จะออกไปพบลูกค้าก็ไม่กล้ากลัวโดนเขาดูถูก ไปหาสาวๆ ก็โดนเมิน ใครจะมาแลผู้ชายตัวเปล่าคิดไปแล้วก็เสียดายที่ตอนนั้นเขาไม่ได้ให้แคทรียาซื้อทุกอย่างเป็นชื่อตัวเอง นั่นเพราะอีกฝ่ายมันเขี้ยว ยื่นข้อเสนอว่าจะดาวน์รถและคอนโดให้ แต่ต้องซื้อเป็นชื่อของเธอจนกว่าที่เขาจะผ่อนหมด เขาเองก็เห็นแก่ได้ เพราะคิดว่าถึงอย่างไรทุกอย่างก็ต้องตกเป็นของตน หากเขาแต่งงานกับเธอ ใครจะคิดว่าอยู่ๆ ยัยนั่นจะกลับใจยึดทุกอย่างคืนไปแบบไร้เหตุผลเช่นนี้บ้าชะมัดขืนเป็นอย่างนี้ต่อไป ชีวิตเขาคงพัง กว่าจะรู้ว่าของตายในมือมีค่าก็ตอนมันหายไป หากเขาได้เจอเธออีกครั้ง คราวนี้ต้องหาทางรวบหัวรวบหางจัดการขั้นเด็ดขาดให้ได้ แคทรียาเป็นขุมทรัพย์ที่เขาจะไม่ยอมเสียให้ใครเด็ดขาดแต่ก็นั่นแหละ เขาจะไปตามหาเธอได้ที่ไหน นอกจากรอให้ฝ่ายนั้นยอมใจอ่อนติดต่อมาเอง ย

“งั้นขอดูก่อนนะ ไม่รู้ว่าจะเสร็จงานกี่โมง”“ไม่เป็นไรครับ เสร็จกี่โมงผมก็รอได้ ผมคิดถึงคุณมากนะดาร์ลิง คิดถึงจนใจจะขาดแล้ว คุณไม่คิดถึงผมเลยเหรอครับ ใจร้ายจัง”เป็นเมื่อก่อนเธอคงละลายกับคำหวานที่อีกฝ่ายหลอกล่อ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกสะอิดสะเอียนเหลือเกิน“ฉันต้องไปทำงานต่อแล้ว แค่นี้ก่อนนะคะ”“เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน แล้วเย็นนี้คุณจะมาหาผมไหม” ชายหนุ่มถามด้วยเสียงร้อนรน“อืม...ถ้าไป ก็เห็นเองค่ะ” พูดจบเธอก็กดตัดสายฮึ! ไปทำไมให้โง่ อยากรอก็เชิญสิ รอเก้อให้ตายไปเลย!หญิงสาวคิดในใจ แล้วก็มีเสียงเรียกเข้าอีกครั้ง ตอนแรกก็คิดว่าเป็นวรพลโทรกลับมาเร้าหรือ แต่กลับไม่ใช่...พอเห็นชื่อที่ขึ้นหน้าจอ แคทรียาก็ยิ้มร่าด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป ก่อนจะกดรับสายทันทีโดยแคทรียาหารู้ไม่ว่าอีกด้านก็มีชายหนุ่มอีกคนที่กำลังรอข้อความตอบกลับของเธออย่างว้าวุ่นใจเช่นกันKatty : OK ค่ะ“โอเคค่ะงั้นเหรอ...”โอเคคืออะไร โอเคแล้วก็เงียบไปเนี่ยนะดิฐกรจ้องข้อความสั้นๆ นั่นตาแทบถลน ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งสนิท คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแทบผูกโบ เมื่อกี้ในอกแค่จี๊ดๆ แต่ตอนนี้หัวใจเขากลับคันยุบยิบขึ้นมา เขาก็แค่ยุส่งๆ ไปอย่างนั้น ยัยนั่นคิด

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ที่ชีวิตของเขาน่าเบื่อขนาดนี้ ความอิสระเกินไปบางทีมันก็น่ากลัว หากมีใครสักคนข้างกายก็คงดี“น้องเอาเหล้ามาอีกแก้ว” พอขาดคำ เหล้าดีกรีแรงก็มาวางตรงหน้า พร้อมกับเสียงหวานๆ ที่ดังขึ้นข้างกาย“ดื่มคนเดียว ไม่เหงาเหรอคะ” ชายหนุ่มหันไปมองคนถาม พลางนึกว่าเคยพบหรือรู้จักกันมาก่อนไหม แต่คำตอบคือไม่ สาวสวยแปลกหน้าส่งยิ้มหวานทอดสะพานยื่นไมตรีมาให้ หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงตอบรับง่ายดาย แล้วก็พาอีกฝ่ายไปลงเอยกันที่เตียงนอนของโรงแรมไหนสักที่ แต่วันนี้กลับไม่มีอารมณ์ หรือไม่ก็อาจเป็นเพราะคำของใครบางคนที่เคยคาดโทษไว้‘ห้ามมีคนอื่นลับหลัง หรือไปนอนกับผู้หญิงคนไหนมั่วซั่วก็ไม่ได้ เพราะแคทไม่ชอบใช้ผู้ชายร่วมกับใครและอย่าให้จับได้ทีหลัง’เหอะ...แล้วคนคาดโทษล่ะ ตอนนี้ไปอยู่ไหน หรือกำลังจู๋จี๋คืนดีกับแฟน จนลืมกิ๊กอย่างเขาไปแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด คนอุตส่าห์มาเที่ยวให้ลืมๆ ก็ยังไม่วายตามมาก่อกวนใจกันไม่เลิก“ให้ฉันนั่งดื่มเป็นเพื่อนแก้เหงาได้ไหมคะ”“ขอโทษนะครับ แต่วันนี้ผมอยากนั่งคนเดียว...”หญิงสาวคนนั้นหน้าเสียนิดๆ ก่อนจะแอบเบ้ปากใส่คนหล่อที่แสนหยิ่งตรงหน้า เขาคงไม่รู้ว่าถูกสาวๆ นักล