ของขวัญที่ทำหล่นหาย + ผิดที่แกล้งรัก (ภาคต่อ)

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู...”

เสียงเพลงวันเกิดดังมาจากมุมหนึ่งของห้อง พร้อมกับร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินถือเค้กน่ารักออกมาทำให้เจ้าของวันเกิดสาวถึงกับยกมือปิดปากน้ำตารื้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่มีคนจัดเซอร์ไพร์สวันเกิดให้เธอ และที่สำคัญที่สุดเขาคนนั้นคือชายผู้เป็นรักแรกและคนแรกของเธอ

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทู...ยู” พอเพลงจบชายหนุ่มก็ยื่นเค้กวันเกิดมาตรงหน้าของเจ้าของวันเกิด

“อธิษฐานก่อนเป่าสิมี่”

มี่ หรือ มิรันดา ยิ้มรับก่อนหลับตาลงเพื่ออธิษฐานขอพรวันเกิดในใจ...

‘ขอให้พี่ดิวรักมี่คนเดียว และเราสองคนได้อยู่ร่วมฉลองวันเกิดแบบนี้ในทุกๆ ปีตลอดไป’

เมื่ออธิษฐานเสร็จหญิงสาวก็รีบลืมตาขึ้น และเป่าเทียนวันเกิดจนดับทั้งหมด

“สุขสันต์วันเกิดนะมี่ พี่มีของขวัญพิเศษให้ด้วยนะ หลับตาก่อนสิ” หญิงสาวมองหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่ายอย่างสงสัย แต่ก็ยอมหลับตาลงรอคอย

หากแล้วอะไรบางอย่างก็ทาบลงที่ต้นคอของเธอเบาๆ ทำให้ลมหายใจสะดุด หัวใจเต้นรัวแรง เมื่อหูได้ยินเสียงอ่อนโยนกระซิบที่ข้างหูเบาๆ

“เป็นแฟนกันนะมี่...”

มิรันดาหัวใจกระตุกวาบรีบลืมตาขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างดีใจจนพูดไม่ออก มือคลำที่ลำคอก็พบว่ามันเป็นสร้อยเล็กๆ เส้นหนึ่งที่มีจี้เป็นรูปหัวใจเล็กๆ

“ตอนนี้พี่ให้มี่ได้แค่นี้ แต่พี่สัญญานะว่าพี่จะพยายามให้มากกว่านี้ ถ้าพี่รวยเมื่อไหร่พี่จะขอมี่แต่งงานด้วยแหวนเพชรวงโตๆ เลยดีไหม...”

เธอไม่ได้ต้องการแหวนเพชรวงโตอะไรนั่น แต่สิ่งเดียวที่เธอต้องการคือความรักและความซื่อสัตย์จากผู้ชายตรงหน้า ไม่ว่าเขาจะรวยหรือจนก็ช่างของเพียงดิฐกร หรือพี่ดิวรักเธอคนเดียวตลอดไปต่างหาก

“ว่าไงล่ะ มี่จะยอมเป็นแฟนพี่ไหม”

คนถูกถามยิ้มทั้งน้ำตา และตอบเขาด้วยการเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบที่ริมฝีปากของคนรักอย่างซาบซึ้ง

“เป็นแฟนมี่แล้ว ห้ามพี่นอกใจไปมองใครนะ มี่หวง”

ดิฐกรคลี่ยิ้มมองสบตาสาวแก้มใสที่ยึดครองหัวใจเขาในยามนี้ทั้งดวง

“มี่ก็ด้วย เป็นแฟนพี่แล้วห้ามมองหนุ่มคนอื่น มองพี่ได้คนเดียวรู้ไหม เพราะพี่หึง”

ว่าแล้วคนขี้หึงก็ดึงตัวแฟนสาวหมาดๆ เข้ามาจุมพิตอย่างดูดดื่ม พร้อมกับกระซิบที่ข้างหูเธอเบาๆ

“พี่ยังมีของขวัญอีกชิ้นให้มี่ด้วยนะ”

มิรันดาเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ เธอยังมึนงงกับรอยจูบแสนหวานเร้าใจของเขาไม่หาย สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“ของขวัญอะไรคะ”

“ตัวพี่ วันนี้พี่เป็นของขวัญของมี่ อยากจะปู้ยี่ปู้ยำยังไงก็เชิญเลย พี่ยอมมี่ทุกท่า เอ๊ย! ทุกอย่างเลยนะที่รัก”

ดวงตาคนพูดทอประกายวิบวับซุกซนชวนให้คนถูกมองใจสั่นหวิวหวั่นไหว ที่ผ่านมาเธอและเขาไม่เคยเกินเลยกันมากไปกว่าการจับมือ หอมแก้ม หรืออย่างมากก็กอด จูบเท่านั้น แต่ครั้งนี้ลางสังหรณ์ของมิรันดามันบอกว่า...

เธอเสร็จเขาแน่! เอ...คิดอีกที เขาต่างหากที่จะเสร็จเธอ

“ยอมมี่จริงๆ นะ”

“ยอมทุกอย่าง ยอมมี่คนเดียว”

“สัญญาแล้วนะ”

“สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือ พี่จะรักมี่คนเดียว ถ้าพี่รวยเมื่อไหร่ พี่จะขอมี่แต่งงาน”

“พี่พูดแล้วนะ ห้ามผิดสัญญาด้วย”

ดิฐกรรวบตัวหญิงสาวเข้ามากอดแนบอกแทนคำตอบ

“แน่นอน พี่ไม่ผิดสัญญากับคนที่พี่รักแน่ ถ้าไม่เชื่อ พี่ยอมให้มี่มัดจำพี่ก่อนก็ได้นะ” ดวงตากรุ้มกริ่มทอดมองใบหน้าสวยหวานของแฟนสาวอย่างมีนัยยะ และเมื่อเห็นสายตาหวานซึ้งที่มองตอบกลับมา เขาก็ช้อนร่างของเธอขึ้นมาอุ้ม พร้อมกับตรงดิ่งไปที่เตียงนอนเพื่อมัดจำคำสัญญาอย่างเร่าร้อน ก่อนที่เสื้อผ้าของทั้งสองจะค่อยๆ หลุดจากร่างกายทีละชิ้นๆ จนท้ายที่สุดก็เหลือเพียงชุดวันเกิดเท่านั้น...