All Chapters of Kakaibang Tikim: Chapter 31 - Chapter 40

Keilani's POVPagmulat pa lang ng mata ko kinabukasan, ang condo na agad ang naisip ko. Hindi ko maitago ang excitement ko, kahit pa pilit kong sinasabi sa sarili kong huwag masyadong magpadala at baka tuluyan ko na talagang iwanan si Braxton dito sa bahay namin. Pero sino ba naman ang hindi mae-excite sa ganitong pagkakataon? Mamahaling condo, fully furnished, at bigay pa ng isang billionaire na tulad ni Sylas.Agad akong nagbihis at nag-ayos. Gusto kong makita iyon nang maaga para masigurong maayos ang lahat. Isa pa, gusto kong maglaan ng oras para mag-enjoy sa bagong espasyo ko. Malapit lang naman ang condo mula sa coffee shop ko, kalahating oras lang ang biyahe. Sakto, makakapag-relax ako bago bumalik sa usual na routine ko.Mabuti na lang at umalis na si Braxton para pumasok sa trabaho. Back to normal life kami, parang walang nangyari, pero iyon ang akala ni Braxton.Pagkaligo at paggayak ko, sa coffee shop muna aki tumuloy. Ginawa ko muna ang mga dapat gawin sa office para puwed

Keilani's POVHindi ko inasahan na magiging ganoon ka-dramatiko ang gabi ko. Matapos ang sagupaan namin ni Davina sa terrace, akala ko ay tapos na ang laban namin. Pero tila hindi pa nauubos ang mga bala niya. Nang gabing iyon, napilitan akong magtungo sa banyo matapos makaramdam ng pag-ihi.Naglakad ako papunta sa isang restroom sa gilid ng main hall. Ang lugar ay tila mas tahimik kaysa sa mga paligid. Sa pagpasok ko sa banyo, bigla akong napatigil.Naroon si Davina kasama ang tatlong kaibigan niya. Naka-sandal siya sa counter, may hawak na baso ng alak. Ang mga kaibigan niya naman ay abala sa pag-aayos ng kanilang make-up. Sa kanilang presensya, agad kong naramdaman na mali ang desisyong pumasok pa ako sa banyo nang oras na iyon.Habang tahimik akong papunta sa isa sa mga cubicle, narinig ko ang mahinang pagtawa ni Davina.“Oh look, the plain wife is here,” sabi niya.Napalingon ako, kahit alam kong mas mabuti pang magpatuloy na lang ako sa ginagawa ko. Nang tiningnan ko siya, nakit

Keilani's POVPag-uwi ko sa condo, ang tanging nais ko lang ay makapagpahinga matapos ang nakakainis na araw. Pero mabuti na lang at maayos na ulit ang coffee shop ko, gawa na ang lahat at nagpadagdag na ako ng CCTV sa harap, gilid at likod ng shop ko.Pagbukas ko ng pinto, hindi ko inaasahang may ibang tao sa loob. Natigilan ako nang makita si Sylas, nakaupo sa sofa at nakangiti sa akin na parang matagal niya na akong hinihintay. “What are you doing here?” tanong ko agad habang hindi maitago ang gulat sa boses ko. Unang kita ko palang sa kaniya ay naisip ko na baka mawawarak na naman ang pukë ko. Naisip ko na baka naglilibög na naman siya kaya naririto.Ngumisi lang siya at tumayo mula sa pagkakaupo. “I brought what you asked for,” sagot niya sabay turo sa mga susi sa lamesa. “The car you wanted. It’s nothing too fancy, just like you requested.”Napatingin ako sa susi at halos hindi ako makapaniwala. “You’re serious?”Tumango siya. “Of course. I promised you, didn’t I?”Halos mapawi

Keilani’s POV Tahimik ang ospital, tanging tunog ng monitor at mahina kong paghinga ang maririnig sa kwarto ni Braxton. Nakatulog na siya sa kama habang ako naman ay nakaupo sa isang maliit na sofa sa gilid. Tapos na kaming kumain, tapos na rin uminom ng gamot si Braxton. Habang tahimik at walang ginagawa, kausap ko ang mga staff ko sa coffee shop para alamin ang update doon kung may problema ba. Mabuti na lang at wala kaya maaari akong mag-stay nang matagal dito. Nang maalala ko ang isang milyong piso na bigay ni Sylas, parang naisip ko naman magpatayo ng another branch ng coffee shop ko. Nang sa ganoon, mapalago ko pa ang perang ‘yon. Pangit kasi kung itatabi ko lang sa bangko. Mainam na mapalago ko pa lalo. Maya maya, ay bigla na lang bumukas ang pinto. “Keilani!” sigaw ng isang pamilyar na boses. Hindi ko pa man sila nakikita, alam ko na kung sino ang dumating—ang mama ni Braxton at ang kapatid niya Braxton na si Beatrice. Bago pa man ako makapagsalita, agad na akong sinugod

Keilani’s POVAbala ako sa pagtikim ng mga bagong flavor ng milktea namin. Nagdagdag na rin kasi ako ng mga bagong flavor. Nitong mga nagdaang araw ay marami sa mga customer naming student na naghahanap ng milktea kaya naglagay na rin kami ng ganoon sa menu list namin. At base naman sa mga natikman ko ay siguradong magugustuhan nila ang mga milktea flavors ng coffee shop ko.Halos mamahinga at mauupo palang ako nang biglang mag-ring ang phone ko. Tumawag si Braxton kaya agad ko namang sinagot.“Oh? May problema ba?” tanong ko agad sa kaniya sa kabilang linya.“Wala, pinapauwi na kasi ako ng doctor ko, okay na ang result sa mga na-test sa akin kaya gusto ko nang umuwi, sunduin mo na ako,” sabi niya na akala mo ay nag-utos sa tauhan niya. Sabagay, asawa pa rin niya ako kaya walang ibang gagawa nito kundi ako lamang.**PAGDATING ko sa ospital, agad akong nagtungo sa billing section para asikasuhin ang lahat ng dapat bayaran. Hindi na rin ako nagdalawang-isip; ayokong ma-stress pa si Bra