All Chapters of MAFIA BOSS SERIES: THE PRETENDING WIFE [Mr. KING]: Chapter 241 - Chapter 250

Bakit kaya ayaw nito magpadala sa hospital? Nagulat siya ng makita ang mga sugat nito. Hindi pala basta sugat lang ang nasa katawan nito, mga tama ito ng baril. Pero saan kaya nakuha ‘yon ng binata? Nasa anim na bala ang tumama dito, mukhang balak itong patayin. Hindi kaya masama itong tao? Saka lamang siya nagising sa pag iisip ng lumapit sa kanya si manang. Kakatapos lang niya kasing linisin ang sugat nito. Malaking tulong ang mga halamang gamot na tinapal dito ng nanay nito kaya kahit papano ay naghilom ang mga sugat nito. Napwersa lang talaga ito kaya bumuka. “Salamat sa pagtulong mo sa amin na gamutin si Kiki, ma’am. Kung wala ka ay baka nataranta na kami ng asawa ko. Siguro dahil sa mga tinapal ko kaya lumama ang mga sugat niya. Kasalanan ko ito. Kung dinala ko sana siya sa hospital noong una palang.” Malungkot ang nagsisising saad nito. “Wala kang kasalanan, manang. In fact, malaki ang naging tulong ng ginawa mo para hindi ma-inpeksyon ang mga sugat niya. Napwersa lang

Simula ng pumunta sila Jeric sa bahay niya ay lalo naging maalalahanin sila manang. Akala niya nga ay sisisihin siya ng mag asawa at aalis ang mga ito dahil baka madamay sila pero mali siya. Hindi daw aalis ang mga ito ng wala siyang kasama. Baka daw kasi bumalik sila Jeric at mapahamak siya. “Sigurado ka ba na busog ka pa?” Tanong ni manang. Pangatlong balik na nito dahil hindi pa siya nag aalmusal at tanghalian. Wala kasi siyang gana kumain. “Hindi ko alam kung ano ang kailangan sayo ng mga lalaking ‘yon, ma’am. Pero wag kang mag alala, nandito naman si Kiki. Sigurado ako na mapo-protektahan ka niya.” Kanina pa nakaalis si manang, nag iwan ito ng isang tray na may lamang nilagang saging para sa kanya at isang tasa na mainit na kape. Masarap daw ito itong pagsabayin. ‘Kayang protektahan?’ Naalala niya ang ginawa ng anak nito laban sa mga tauhan ni Jeric. Hindi niya actual na nakita kung paano nito napatumba sila. Pero sigurado siya sa isang bagay. Tama ang nanay nito, kaya

Kunot ang noo na sinundan ni Kirk ng tingin ang dalaga. Nagulat na lamang siya ng may hampasin siya ni aling Dalia na kadarating lang. “Ikaw naman kasi, bakit mo ginalit si ma’am? Sige ka baka i-break ka niyan.” Pananakot pa ng matanda sa kanya. “Sige na, sundan mo na siya. Panget daw sa magkasintahan ang kumain ng may tampuhan. Ano ba kasi ang pinag awayan niyong dalawa?” Pasimpleng usisa nito. “Hindi ko siya nobya— Hindi ito naniwala. “Hindi daw. Naku ang mga kabataan talaga ngayon ay malihim na, eh halata naman na ganito kayong dalawa.” Tudyo nito sabay dikit ng dalawang daliri. Akala ng binata ay tahimik ang matanda, pero ubod pala ito ng daldal. Mukhang hindi ito maniniwala sa anumang sabihin niya kaya tinalikuran na niya ito. “Hiwalay na ba sila ng fiancee niya?” Fiancee? Lumapit ito sa kanya at mahinang bumulong. “Iyon kasi ang sabi ng mommy niya ng pumunta dito, ay mali, madrasta pala. Narinig kong may fiancee daw ‘yang si ma’am Valeria. Mayaman daw at gwapo. P

Tumingin siya sa kamay niya na mahigpit na hawak nito. Nanlaki ang mata niya ng matauhan at nagmamadaling bumitaw dito. “S-salamat.” Aniya ng makabawi siya. “P-Pero hindi mo na dapag sinabi ‘yon. P-paano kung balikan ka nila?” Maisip palang niya ‘yon ay hindi na panatag ang loob niya. Kilala niya kasi ang ugali ni Jeric at ng mga kaibigan nito. Kahit hindi sila madalas na magkasundo ni Kiki ay nag aalala pa rin siya para dito. “Get in.” Ani nito imbes na sumagot sa kanya. Pagkasakay niya ng sasakyan ay sumakay na rin ito at binuhay ang makina. “Nakita mo naman na mga siraulo sila. Paano kung balikan ka nila? Oo nando’n na tayo, malakas ka. Pero anong laban mo sa kanila kung pagtulungan ka nila?” “Bakit? Nag aalala ka?” “Ha—“ nahigit niya ang hininga ng walang babala na lumapit ito sa kanya para ikabit ang seatbelt niya. Sa sobrang lapit ng mukha nito ay amoy niya ang tumatamang hininga nito sa kanyang bandang tenga. “Inuuna mo dapat na ikabit ito kaysa ang pagalitan ako.“

Wala siya sa sarili, o mas tamang sabihin na hindi niya kayang tumingin sa binata. Hindi niya kasi ito inaway, o pinagsabihan sa ginawang pananamantala sa kanya. Dapat magalit siya rito, pero hindi niya magawa. Pagkatapos siya nitong halikan at himas-himasin ang kanyang katawan ay para siyang naengkanto. Hanggang ngayon ay dama niya ang mapusok na halik nito sa labi niya, ang mainit na labi at hininga nito sa leeg niya, at ang mapangahas na basang dila nito sa leeg at pisngi niya. Kung hindi pa nga siya binuhat nito para tumakas ay hindi siya matatauhan. “Kumain ka na, Miss Val. Baka lumamig na ito.” Tumingin siya sa inihaw na mais na inabot nito sa kanya. Nasa isang kubo sila ngayon sa gitna ng gubat. Dito muna sila mananatili ni Kiki hanggang mag umaga para masiguro na ligtas na sila sa mga humahabol sa kanila. Malayo ito sa bayan, at walang kabahayan sa paligid, ni wala silang nakita ni isang bahay na may tao, ang tanging nakita nila ay itong nag iisang kubo sa gitna ng gub