ผมเดินไปแกะมัดน่ารักและน้องเพทายออกจากการมัดกุม ด้วยเชือกเส้นหนาใหญ่ โดยที่พวกมันยืนชิดติดกับกำแพงอย่างไม่กล้ากระดิกแม้แต่เสี้ยวเดียว เพราะมีไอ้วายุและไอ้นิโครเล็งปืนใส่พวกมันอยู่ด้านหลังของผม“ถ้าพวกมึงขยับแม้แต่นิดเดียวกูยิงสวนแน่”น้ำเสียงนิ่งเรียบของไอ้นิโครพูดออกมาอย่างสะกัดอารมณ์ ทำให้พวกมันแทบหายใจติดขัด“ไอ้วายุมึงพาน่ารักและก็น้องเพทายไปรอที่รถก่อน แล้วก็โทรหาลูกน้องมึงให้มาสมทบด้วย”ผมพูดแล้วช่วยพยุงร่างทั้งสองคนส่งให้ไอ้วายุที่ยืนอยู่ มันรีบพยักหน้ารับแล้วก็พาเธอสองคนออกไปในทันที เพราะผมไม่อยากให้น่ารักเห็นมุมของผมในด้านนี้“พวกมึงกล้ามากที่ทำร้ายเมียกู”ผมพูดเสียงเยือกเย็น พลางจ้องมองไปที่พวกมันอย่างไม่วางตา“เรื่องนี้เป็นแผนของยัยฟ้าทั้งหมด! ฉันบอกไปแล้วไงว่าฉันไม่เกี่ยว ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะแวมไพร์”“นี่พี่เคที่พูดแบบนี้ไม่ได้นะ!!! พี่ก็ร่วมกันวางแผนกับฉันเหมือนกันนิ!!!”ผมที่ฟังอีพวกสองคนนี้เถียงกันไปมาอย่างรำคาญลูกกะตา ผมบอกแล้วไงผู้หญิงกูก็ไม่เว้น!“พวกมึงอยากรอดกลับไปไหม?”ผมพูดปลายตามองไปยังพวกผู้ชายทั้งสี่คนที่พวกเธอจ้างมา หน้าตามีรอยแผลเป็นเต็มใบหน้าเนื้อตัวสกปร
Last Updated : 2025-05-05
LOGIN
