All Chapters of ยัยเเก้มใสคว้าใจนายจอมโหด!!!(น่ารักXเเวมไพร์): Chapter 1 - Chapter 10

นั้นไงอดีตที่ฉันจำไม่เคยลืม...''น่ารัก น่ารัก! ยัยน่ารัก!!''ฉันสะดุ้งตัวนิดหน่อยเเล้วหันไปหายัยเอวาที่นั้งต่อด้านหลังของฉัน''นี่เเกเป็นอะไรอ่ะเห็นยัยเอวามันเรียกเเกตั้งนานเเล้วเหม่ออะไรห้ะ''เเล้วยัยเทพายก็ชะเง้อมาถามฉันมันนั้งต่อด้านหลังของยัยเอวา''ป่าวนิ ฉันคิดอะไรเรื่อยๆไปหน่อยอ่ะ''''เเน่ใจนะ''ยัยเอวาถามขึ้นเเบบสงสัย''กะก็เเน่ใจไง ไม่มีไรหรอก''เเหม๋ยัยสองตัวนี่ทำหน้าอย่างกับไม่เชื่อคำพูดของฉันเเหนะ''น้องสามคนนั้นอ่ะ คุยอะไร?ลุกขึ้น เเล้วเดินออกมาด้านหน้าด้วยครับ''ฉิบหายเเล้ว!!! ฉันหันไปก็เห็นพี่วายุชี้มาทางด้านที่พวกเรานั้งต่ออยู่กันสามคนพวกนักศึกษาทั้งหลายก็มองมาที่พวกฉันจนกลายเป็นจุดสนใจ''นับหนึ่งถึงสาม ถ้าน้องไม่ลุกขึ้นมาเจอดีเเน่!!''"หนึ่ง!"ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบากฉันไม่กล้าเดินออกไปอ่ะฉันอายคน "สอง!""อยากลองดี? สะ.."พี่วายุพูดไม่ทันขาดคำพวกฉันก็พร้อมใจลุกขึ้นอย่างไม่ได้นัดหมาย ใครอยากขัดคำสั่งพวกเขากันละพวกเราสามคนเดินตรงไปด้านหน้า พวกนักศึกษาก็มองกันเป็นเเถวๆโดยมีเสียงเเว๋วๆขายมาในหูเป็นบางคำ...บางคนพูดว่า คนนั้นน่ารักว่ะ คนนั้นก็สวย อยากได้เป็นเมีย ไม่เห็น

ผมเเวมไพร์นะครับกว่าจะถึงบทของผมรอตั้งนาน มีเเต่บทน่ารักเหอะ!![เเกจะด่าฉันก็บอกตรงๆดิ]เข้าเรื่องเลยละกัน ก็เหมือนอย่างว่าผมเป็นคนยังไงก็รู้กันอยู่เเล้ว ที่ผมชวนน่ารักมาก็เพราะไม่อยากให้เพื่อนของเธอเดือดร้อนหรอกนะ ดีนะไอ้นิโครให้โอกาสน้องเทพาย ปกติไอ้นิโครมันไม่ใจเย็นขนาดนั้นหรอก ใครทำให้มันโกธล่ะก็หึ!! ไม่ตาย!! ก็พิการ!! ผู้หญิงก็ไม่เว้นเหมือนปากมันพูดจริงๆนั้นเเหละ ผมก็เช่นกันเเต่ยกเว้นคนที่อยู่บนตักผม น่ารักเมียผมเอง ครั้งเเรกที่ผมเห็นเธอเหมือนโลกมันหยุดหมุนผมมองเธอตั้งนานสองนาน เธอเเม่งโคตถูกใจผมมาก เเล้วผมต้องได้เธอมาเป็นของผมให้ได้ตอนเเรกผมคิดว่าเธอคงผ่านมาเยอะเพราะเด็กสมัยนี้15ปีมันก็มีเพศสัมพันธ์กันเเล้ว เเต่ผมคิดผิดไง เธอยังบริสุทธิ์อยู่เเละเธอก็ทิ้งผมไปอย่างไร้เยื่อใยด้วยมันน่าเจ็บใจไหมล่ะ เเต่ตอนนี้ผมเจอเธอเเล้ว ผมไม่ยอมให้เธอจากผมไปเป็นครั้งที่สองเเน่!!มีอะไรกับเธอในคืนนั้นผมจำได้ทุกอย่าง เเม้กระทั่งทุกการสัมผัส กลิ่นตัวอ่อนๆเหมือนกลิ่นเด็ก รสจูบที่หวานดูดดื่มที่ไม่มีประสบการณ์ของเธออ่าพูดเเล้วอยากวะ เเละตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าเธออายุ18ปี เเต่ถึงยังไงผมก็พร้อมรับผิดชอบเธอนะครั

รู้ไหมตอนนี้ฉันยังไม่ได้กลับห้องเลยม.เขาก็ไม่ให้ไปเรียน เขาโทรหารองอธิบดีว่านางสาวดารารัตน์....ลาป่วยจนกว่าจะหายป่วยอ่ะ นี้ก็สามวันเต็มๆที่ฉันต้องอยู่กับพี่เเวมไพร์ ดารารัตน์...คือชื่อจริงของฉันเองเเหละ ฉันหันไปมองก็พบกับร่างใหญ่นอนอยู่ข้างๆฉันเสื้อของฉันถูกเกะกระดมออกประมาณสี่เม็ดเผยให้เห็นทรวงอกครึ่งเต้ามือเขาตอนนี้ยังเอ่อ...ยังกุม หน่มนมฉันอยู่เลยพูดเเล้วน่าอายชะมัด คนอะไรหื่นจริงๆ จ้องเเต่จะเขมือบฉันอยู่ตลอดเวลาทุกนาทีเลยฉันพยามเกะมือหนาออกจากเต้านมของฉันนี่มือหรือว่ากาวอะเกะยากจริงๆ''พี่เเวมไพร์ตื่นๆ หนูมีเรียนสิบโมงนะ''ฉันรีบเขย่าร่างเขาเเรงๆ ฉันไม่อยากหยุดเรียนเเล้ว เขาตื่นพร้อมคว้าโทรศัพท์มาดูเวลาพร้อมทำหน้าเขม็งใจฉันทันที''นี่มันเจ็ดโมงเช้าเองนะยัยบื้อเเล้วอีกอย่างยังป่วยอยู่!!''''ก็หนูอยากไปเรียนเเล้วนี่คะ เรื่องป่วยก็หายดีเเล้ว''''เถียงเหรอห้ะ!! พูดดีๆไม่ชอบ ชอบทำให้อารมย์เสียอยู่เรื่อย''นั้นไงเริ่มล่ะ ไอ้คนขี้โมโห พูดนิดหน่อยก็ดุตลอด''ก็หนูมีเรียนสิบโมงเช้านี่!! ไปเปิดประตูให้หนูเลยนะ''ฉันลุกขึ้นนั่งติดกระดุมเเล้วสั่งให้เขาไปเปิดประตูให้''สั่ง ขึ้นเสียง ที่สั่

ณ คอนโดหลังจากที่ผมรู้ว่าเธอมาทำงานในผับ ผมเเม่งโคตรโมโหเธอมากๆเลย ใส่ชุดให้พวกเหี้ยดูจนตาจะหลุดออกมาจากเบ้าอยู่เเล้วตอนนี้ผมยืนมองยัยตัวเตี้ยที่กำลังเถียงผมทุกคำ ก็ช่วยไม่ได้นะเพราะผมเป็นคนชอบเอาเเต่ใจ ไม่ชอบให้ใครขึ้นเสียงใส่หน้า ยกเว้นเพื่อนผมที่สนิทกันจริงๆอย่างเช่นไอ้นิโครกับไอ้วายุ ไอ้สองคนนี้ผมไม่ถือหรอก เเต่คนตรงหน้าเนี่ยสิ รู้ว่าสู้ไม่ได้เเต่ก็ทำใจดีสู้เสือเหอะ! "ทำไมเธอไม่บอกฉันว่าเธอไปทำงานในผับ!!""พี่อย่ายุ่งกับหนูได้ไหม หนูจะทำอะไรก็เรื่องของหนูไม่ใช่เหรอ!!""เธอเป็นเมียฉัน! เธอเป็นของฉัน! จะไม่ให้ฉันยุ่งได้ยัง!!"น่ารักทำหน้าเหวอๆเเล้วเริ่มถอยห่างออกจากตัวผมไปเรื่อยๆ"พี่เเวมไพร์จะทำอะไรหนะ..."''มานี่!! ห้ามดังห้ามโวยวายถ้าฉันได้ยินละก็เธอตายเเน่''ผมกระชากเเขนเธอ ตอนเเรกเธอตกใจทำท่าจะร้องกรี๊ดเเต่ผมพูดซะก่อนเธอเลยเอามือปิดปากผยักหน้าเบาๆอย่างเข้าใจ ผมลากเธอมาถึงหน้าห้องของตัวเอง เธอขัดขืนเล็กน้อยเเต่ผมสงสายตาคมกริบไปมองเท่านั้นเเหละเธอเลยเดินตามมาอย่างเงียบๆผมล่วงเอาคีย์การ์ดในกระเป๋า ปล็อดประตู''มะไม่เข้าหนูอยากกลับห้อง ปะ..ปล่อยนะ''''เข้า...ไป''ผมเน้นเสียทีล่ะ

5เดือนผ่านไป"น่ารักรีบไปกันเถอะพวกนี้กำลังรออยู่ที่หน้าผับ"ผมเร่งน่ารักให้รีบเเต่งตัวเสร็จเร็ว ตอนนี้ผมเอากระเป๋าเดินทางใส่ไว้ใต้ฝากระโปรงรถไว้เเล้วเหลือเเค่น่ารักที่กำลังเเต่งตัวอยู่ในห้องจนผมต้องขึ้นมาตามอีกครั้ง จะสวยไปถึงไหนเมียกู"เสร็จเเล้วค่ะๆ"เธอรีบเดินออกจากห้องพร้อมล็อกประตูเเล้วสอดมือเข้ามาควงเเขนผมอย่างอ้อนๆ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านผมกับน่ารักอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ผมก็ปรับตัวกับน่ารักได้ดีเลยทีเดียว จากเป็นคนขี้โมโหหัวรุนเเรงปากจัดสุดๆ จนตอนนี้ผมทิ้งนิสัยเเบบนั้นออกไปหมด เฉพาะกับน่ารักคนเดียวนะครับ เพราะผมอยากดูเเลเธอตลอดชีวิตไว้ผมจะพาไปหาพ่อกับเเม่ของผม ท่านคงรักเเละเอ็ดดูเธอมากเเน่ๆ Rrrrrrr"เออ"(มึงถึงไหนเเล้ว)"กำลังขับรถอยู่ใกล้ถึงผับเเล้ว"(เออๆ ขับรถดีๆพวกกูรออยู่กับครบเเล้ว)ไอ้วายุโทรมาผมจากนั้นผมก็วางสายไป เพราะตอนนี้พวกเรากำลังจะไปเที่ยวดอยเเม่ฮ่องสอนกันครับอีกอย่างอยู่ในช่วงปิดเทอมพอดีเลย ผมก็อยากพาน่ารักไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกัน ณ ผับone night standผมเปิดประตูอกลงเดิน เห็นไอ้พายุกับไอ้นิโครรออยู่พร้อมเพื่อนของน่ารักทั้งสองคนน่ารักรีบวิ่งไปกอดอย่างคิดถึงเห็