Semua Bab 100 DAYS WITH THE CEO: Bab 211 - Bab 220

"HEY!"Ikinagitla ni Jade ang tapik sa kanyang balikat. Napatingala siya at sinundan ng tingin ang pag-upo sa harapan niya ni Mark."Saan ka na ba nakarating? Mukhang ang layo na naman ng iniisip mo."Kasalukuyang nasa cafeteria ng ospital ang dalawa. Kapag pareho sila ng break time ay nagsasabay lagi silang kumain o magkape."Wala. May naalala lang ako.""You've been like that for days. At minsan nga nakanganga ka pa.""Hindi nga?""May sasabihin akong sekreto, pero hindi ko iyon pinagsabi sa iba. Alam mo no'ng isang beses na nakanganga ka, nakita ko na may malaking langaw na pumasok sa bibig mo nang hindi mo man lang naramdaman o napansin.""Totoo?""Nginuya mo pa nga.""Ewwww!""Akala mo siguro ampalaya.""Totoo ba 'yan?" asik ni Jade nang nakangiwi.Natawa ito. "Joke lang.""Haist!" Hinampas niya si Miko. "Pasaway ka talaga. Kapag nagkukuwento ka, akala mo seryosong-seryoso. Malapit mo na akong mapaniwala.""Mas seryoso ka. Sino ba kasi ang iniisip mo? Okay lang naman kung ako, I

"LOLA."Napaangat ng tingin mula sa pagtatahi si Lola Tasing. "Oh, bakit? May kailangan ka ba?""Naistorbo po ba kita?""Hindi naman. At saka sinabi na namin sa 'yo na kapag kailangan mo kami ay magsabi ka lang."Naupo si Miko sa paanan ng kama ng abuwela. "Lola, hindi na po ako bata.""Alam ko. Bakit hindi ka pa magpahinga? Galing ka sa trabaho, 'di ba?""Ayaw niyo po ba akong kausap?"Ibinaba nito ang tinatahi. "Kahit ano pang pag-usapan natin, nakahanda akong laging makinig. Inaalala lang kita. Ano ba ang sasabihin mo?""Just this and that. Hindi naman masyadong importante. Siguro po kailangan ko lang talaga ng kausap.""Seryoso ka yata ngayon. May problema ba?""Binisita ko po sa ospital si Miss Fortaleza.""Talaga?" Napangiti ito. "Ang magandang doktor?""At mas maganda siya sa personal."Nanunudyong sinundot ni Lola Tasing sa tagiliran ang apo. "Tapos anong nangyari nang magkita kayo?""Inaya ko siyang kumain sa labas.""Sumama ba siya?""We had a great time.""Pero bakit lukot

"ANAK, saan ang punta mo at bihis na bihis ka yata?""May lakad po kami ngayon ni Jade.""Kaya ba hindi ka ngayon pumasok sa trabaho?" himik-panunukso ni Alona.Ngumiti naman si Miko. "Ito po ang unang formal date namin ni Jade kaya dapat na hindi ako ma-late.""Baka nga masyado ka pang maaga. Sa sobrang excited mong iyan, ipagdasal mo na hindi mabulilyaso ang plano mo.""Hindi 'yan mangyayari. Pinaghandaan ko po ang araw na ito. Ma, okay na ba ang suot ko?"Tiningnan naman ni Alona ang tinukoy ng anak na asul na polo shirt at denim jeans lang naman ang suot. "Mukhang bago rin iyan. Pinaghandaan mo talaga ang date niyo.""Kailangan ko pong magpa-impress dahil mukhang marami akong karibal sa kanya.""Tama. Unahan mo na sila.""Apo, saan ang punta mo? Bihis na bihis ka yata?"Napatingin ang mag-ina sa pagdating ni Lola Tasing na may mga bitbit na supot. At kasama nito si Lolo Dan. Nanggaling ang mag-asawa sa palengke."Tinanong ko na iyan, Ma. May date siya. Sila ni Jade."Nagbago ang a

MULING pinatay ni Jade ang cellphone matapos marinig sa kabilang linya ang operator. "Nasaan ka na ba?"Pinagala niya ang tingin sa magkabilang direksyon ng kalsada. Malakas ang buhos ng ulan kaya nadadagdagan ang kanyang pag-aalala. Mahigit dalawang oras na rin siyang naghihintay sa labas ng ospital. Hindi kailanman nahuhuli sa kanilang usapan si Miko kaya hindi niya maiwasan na kabahan."Lord, ligtas po sana siya."Ilang ulit siyang umusal ng dasal habang sinasabayan iyon nang pagsuyod ng mga mata sa paligid."Doc, colour coding ka ba?"Nilingon ni Jade ang nurse na nagtanong."Gusto mo pong sumabay sa akin?""No, thanks. May hinihintay ako.""Ah, okay po. Ingat po kayo. Bye.""You, too. Bye."Hindi na nakatiis si Jade. Iba na talaga ang pakiramdam at kutob niya. May kasama na iyong takot.Niragasa ng dalaga ang ulan matapos na buksan ang dalang payong. Hinayaan lang niyang ang mga paa ang magdesisyon sa kanyang pupuntahan habang palinga-linga sa tinatahak na daan. May ilang bahagi

NAKALARAWAN sa mukha ni Miko ang lungkot habang nakasilip sa bintana ng silid. Hindi iyon dulot ng malakas na buhos ng ulan kundi ang pagtanaw kay Jade.Tumingin sa direksyon niya ang dalaga bago ito lumabas ng gate. He feels like being abandoned when she walks away. Gusto niyang pigilan ang pag-alis nito, but he has no rights as he can't even hold himself.Laglag-balikat na tinungo ni Miko ang kama at naupo sa paanan. Kung tama man ang narinig niyang usapan kanina sa beranda, then Jade has a special spot in his heart.Kaya pala nang makita niya sa park ang dalaga ay napansin niyang hindi siya naasiwa rito. Magaan agad ang kanyang loob na animo'y matagal na silang magkakilala. And the red rose is meant for her.Napasapo sa ulo si Miko nang sumabay sa pagguhit ng kidlat sa kalangitan ang kirot niyon. Madiin siyang pumikit at isinubsob ang mukha sa higaan. Hinahatak na naman ng nakasisilaw na liwanag ang buo niyang lakas."Mama!" pagtawag ng binata sa ina nang marinig ang pagpalahaw nit