100 DAYS WITH THE CEO

"ATE?"

"Nasa trabaho ako." Hininaan ni Yeonna ang boses dahil may ilang costumer sa loob ng convenience store. Part-timer siya roon bilang isang working student. At graveyard shift siya tuwing weekend. Full-time scholar kasi siya kaya mahirap humagilap ng oras upang maisingit niya anumang puwede niyang pagkakitaan, "Bakit napatawag ka?"

"Nami-miss lang kita."

Sandaling natahimik si Yeonna. Para kasing may mali sa tinig ng kanyang kapatid. "Okay ka lang ba riyan?"

"Hhmm," maiksing tugon ni Yessa.

"Hayaan mo. Kapag nagkaroon ako ng pagkakataon, bibisitahin kita riyan. Sa ngayon kasi sobrang busy talaga ako sa trabaho at pag-aaral."

"Okay lang, ate. Gusto ko lang talagang marinig ang boses mo."

"Kumusta ang pag-aaral mo?"

"Hhmmm," maikli uli nitong tugon.

"Isang taon na lang ga-graduate na ako. Kapag nakahanap na ako ng maayos na trabaho at kumikita na ako ng malaki ay puwede na kitang kunin."

Mula nang maulila sila sa magulang, ilan sa mga kamag-anak nila ang kumupkop sa kanila ni Yessa. Pero dahil sa hirap ng buhay at mataas niyang pangarap para sa kapatid, lumuwas siya ng Maynila at nakipagsapalaran dito.

Nakakuha naman siya ng scholarship sa gobyerno. Pinursige niya ang pag-aaral at nagtatrabaho rin siya kapag mayroon siyang panahon at pagkakataon. Halos ginagawa niyang araw ang gabi.

Lahat nang pagsisikap niya ay para sa kapatid. Ito ang kanyang inspirasyon at lakas. Kaya hindi siya puwedeng sumuko.

"Ate, puwede mo ba akong bigyan ng kahit limang minuto?"

"Limang minuto?" Napakunot siya ng noo, "Para saan?"

"Para makausap ka."

Sinenyasan ni Yeonna ang kasamahan sa trabaho na palitan muna siya sa counter. Saka siya lumabas ng tindahan. "Yessa, may problema ka ba? Sinabi ko sa 'yo na ayokong naglilihim ka sa akin."

"Ate, hindi ko na kaya..."

Kinabahan si Yeonna nang marinig niya sa kabilang linya ang pagpipigil ng iyak ng kapatid. Yessa is a jolly person. Kahit noong mga bata sila, kapag nasusugatan ito o inaaway ng mga kalaro, she never cry nor complain at all. Masayahin ito to the point na nasasabihan na ngang sira ang ulo nito. "Gusto mo na bang huminto sa pag-aaral? Sabihin mo sa akin. Alam mo na maiintindihan kita. At alam mo rin na ibibigay ko anumang mga desisyon mo na makapagpapasaya sa 'yo."

"Alam ko, ate. Kaya nga ikaw ang pinakapaborito kong tao sa buong mundo."

"Yessa- "

"Ang totoo, gustong-gusto ko na makita kang maging isang lawyer."

"Isang taon na lang. Kunting-kunti na lang at malapit na tayo sa finish line."

"Pagod na ako, ate."

"Saan ka napapagod? Ikaw ba ang pinapagawa ng mga gawaing-bahay riyan? Hayaan mo at kakausapin ko si Tito."

"Ate, huwag mong sisihin ang sarili mo. Wala kang kasalanan."

"Yessa, hindi kita maintindihan. Ano bang pinagsasasabi mo?"

"Ate, sorry dahil naging failure ako sa buhay mo."

"Tama na nga. Ayoko nang mga ganyan na drama. Kung gusto mong mag-shift ng course, okay lang sa akin. Magsabi ka lang. Huwag mo nang pinapahirapan ang sarili mo."

"Alam kong mataas ang pangarap mo sa akin. Pero hindi ko na talaga kasi kaya."

"Sige na. Mag-usap na lang tayo mamaya kapag out na ako sa trabaho."

"Hindi pa tapos ang limang minuto, ate."

"Yessa, huwag mo nga akong tinatakot. Ano bang problema mo? Sabihin mo sa akin."

"Ayoko lang hilahin ka pababa dahil naging failure ako."

"Wala akong pakialam!" Napasigaw siya kaya nakuha niya ang atensiyon ng ilan sa mga dumaraan. "Yessa..." Hininaan uli niya ang boses at pinakalma, "makinig ka. Kahit kailan ay hindi ko iisipin iyang mga sinasabi mo. If maging failure ka, nandito pa rin ako. Tutulungan kita na makatayo't makabangon uli."

"Ate!"

Dumagdag ang takot na nararamdaman ni Yeonna nang malakas na humagulhol ang kapatid. "Yessa, anong nangyari sa 'yo?"

"Sorry, ate. Alam kong pangarap natin ang maka-travel sa buong mundo, pero mauuna na ako sa biyahe. Hihintayin na lang kita sa dulo."

"Yessa, anong pinagsasasabi mo!" Wala na siyang pakialam kung magtinginan man sa kanya lahat ng tao sa paligid. "Sabihin mo sa akin! Anong problema mo? Anong nangyayari sa 'yo?"

"Ate, salamat sa limang minuto..."

Hindi maipaliwanag ni Yeonna ang dahilan ng pagpatak ng kanyang mga luha. Pakiramdam niya ay iyon na ang huling araw na maririnig niya ang tinig ng kapatid.

"Salamat sa lahat. Salamat dahil ikaw ang naging ate ko."

"Yess- "

Hindi na niya natapos ang pagbanggit sa pangalan ng kapatid nang makarinig siya ng malakas na kalabog sa kabilang linya na nasundan ng malakas na sigawan at pagkaputol ng kanyang tawag.