Lahat ng Kabanata ng After One Wild Night With the Billionaire (Tagalog-English): Kabanata 31 - Kabanata 40

DINNER EVENTMasakit, pero natutunan ko nang hindi ipakita ito.Ngunit may mga sandali—mga saglit lang, mabilis—na nagkakatagpo ang mga mata namin, at may isang bagay na hindi namin nasasabi. Hindi na siya kasing lapastangan ng dati, hindi na siya laging may pang-aalipusta, pero hindi pa rin naaalis ang lamig sa mata niya. Pinalitan ito ng isang bagay—isang hindi gaanong maliwanag na pag-aalinlangan. Isang saglit na duda.Hindi ko kayang hindi ito pansinin. Wala akong dahilan para alalahanin ang opinyon ni Dylan. Hindi siya ang nagbigay sa akin ng bagong buhay. Hindi siya ang nag-angat sa akin mula sa madilim na bangin ng pamilya ko. Pero nag-aalala ako. Sa kaloob-looban ko, hindi ko maiwasang magtaka kung may ibang dahilan sa galit niya, kung may parte sa kanya na hindi ko pa nakikita.Naistorbo ang mga iniisip ko nang marinig ko ang tunog ng aking cellphone na nag-vibrate sa desk. Hinawakan ko ito at nakita ko ang pangalan ni "Claire" na kumikislap sa screen. Ngumiti ako ng malumana

YUMMY"Very," he said, his gaze softening. "You handled everything flawlessly. It’s rare to see someone so dedicated—and composed—under pressure."Sa sandaling iyon, parang nakalimutan kong huminga. Ang paraan ng pagtingin sa akin ni Dylan ay hindi tulad ng karaniwang tingin ng iba—bilang sekretarya ni Alexander o isa lang na bahagi ng sistema."Well, thank you," I managed, trying to sound casual, though my voice wavered slightly. "But I’m just doing my job.""You do it well," he replied. "But I can’t help but wonder if there’s more to you than being Alexander’s ever-efficient secretary."I let out a nervous laugh. "Trust me, my life isn’t that exciting.""I don’t believe that," Dylan said, his tone teasing yet sincere. "You’re hiding something, Miss Suarez."Bago pa ako makasagot, isang mahinang kaluskos ang pumigil sa amin. Agad na lumingon si Dylan, sinisilip ang kadiliman. Sinundan ng mga mata ko ang direksyon ng tingin niya, at sabay kaming natawa nang makita ang isang ligaw na p

DEALERSAng kaninang mapaglarong aura ni Dylan ay biglang nagbago—naging mas madilim, mas mabigat, at nagdala ito ng kakaibang kaba sa aking dibdib. Tumigas ang kanyang tingin, at nang magsalita siya, ang boses niya’y bumaba, halos parang may banta.“You’re mine now, Amalia,” he said, the words hanging in the air between us. “You’re not my father’s.”I stared at him, pilit binabasa ang kahulugan sa likod ng kanyang mga salita, pero ang tanging naramdaman ko ay ang pagbigat ng aking lalamunan. What did that even mean? Naguluhan ang isip ko, puno ng tanong, pero isa lang ang alam kong sigurado: hindi ko hahayaan na siya ang magdikta kung paano ko tignan ang sarili ko o ang lugar ko sa mundo.I crossed my arms, fighting the urge to back away from him. "I was a fool," I muttered, shaking my head as I took a step back. "Last night was a mistake. And I am not your father's!" I emphasized, my voice firm. "I am his employee, and that's all. Nothing more."Dylan’s gaze darkened, his jaw tighte

MY LIFEI took his hand, standing up and suddenly feeling a little lighter, as if maybe, just maybe, the unexpected could turn into something wonderful after all.Ipinagpag ko ang ulo ko ng dahan-dahan, tinatanggihan ang alok niya. "Sa tingin ko, masyado na ito para sa akin," sabi ko, sinusubukang magtunog matatag pero hindi maitago ang bahid ng pag-aalinlangan sa boses ko. Si Dylan, siyempre, hindi tipo ang tumanggap ng "hindi" bilang sagot. Ipinagpilitan niya, at bago ko pa namalayan, napapayag na ako.Habang nagmamaneho kami, ang katahimikan sa pagitan namin ay tumagal, mabigat na puno ng mga hindi nasabi. Ang tanging tunog na pumapailanlang sa hangin ay ang mahinang paghuni ng musika sa kotse niya, isang nakakarelaks na melodiya na karaniwang nagpapakalma ng mga nerbiyos, pero sa mga sandaling iyon, parang lalo lang nitong pinapalala ang tensyon sa pagitan namin. Para bang ang mundo sa labas ng kotse ay patuloy na gumagalaw, pero sa loob, tumigil ang oras.Sa wakas, ako na ang bum

Sandali niya akong tinitigan, ang kanyang ekspresyon ay hindi mabasa, bago gumalaw ang kanyang mga kamay pababa, dumudulas sa ilalim ng garter ng aking maong. Ang kanyang mga daliri ay dumiin sa malambot na balat ng aking ibabang tiyan, gumuguhit ng tamad na bilog na nag-iiwan ng nagbabagang init sa bawat daanan nito.“Take your pants off,” he ordered, his voice firm, brooking no argument.Sandali lang akong nagdalawang-isip bago sumunod, nanginginig ang mga daliri habang binubuksan ang butones at zipper ng aking maong. Pinanood ako ni Dylan, hindi inaalis ang kanyang mga mata sa aking mga kamay, na para bang tinitiyak na sinusunod ko ang kanyang utos nang walang pag-aalinlangan. Nang tuluyan kong hinubad ang maong, itinaas ito at itinabi, lumapit siya nang mas malapit, muling idinidiin ang kanyang katawan sa akin.“Spread your legs,” he said, his voice low and commanding.I did as he asked, my thighs parting slightly, giving him access to the most intimate parts of me. His fingers tr