บททั้งหมดของ (จบแล้ว )รวยแน่ 100% !!ไป่หลิงย้อนอดีตไปเป็นเศรษฐีในปี 80’s: บทที่ 91 - บทที่ 100

บทที่ 91 ลงพนันเฉินหวังตงเคี้ยวไก่ทอดในปากอย่างเชื่องช้า ทุกการขยับของขากรรไกรของเขาในตอนนี้ เปรียบดังการหมุนของกงล้อแห่งโชคชะตาที่กำลังตัดสินอนาคตของตระกูลเฟิง ไป่ซินซินกลั้นหายใจรอคอยคำตอบ...วินาทีนั้นยาวนานราวกับหนึ่งชั่วยามในที่สุด...หลังจากที่เจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่กลืนไก่คำสวรรค์ลงท้องไปแล้ว เขาก็ลืมตาขึ้น...แววตาที่เคยดุดัน บัดนี้กลับเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเด็กน้อยที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ เขาไม่ได้มองไป่ซินซินในฐานะลูกหนี้...แต่กลับมองเธอราวกับเป็นแม่ครัวมือทองที่เดินได้!เขาโน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย ลดระดับเสียงลงราวกับกำลังจะบอกความลับสุดยอด"แต่ว่า...อะไรก็ตามที่น้องซินซินกำลังจะเอาเงินก้อนนี้ไปทำ..."เขาหยุด...แล้วชี้นิ้วโป้งที่เปื้อนคราบไก่มันเยิ้มมาที่ตัวเอง"...พี่ต้องได้ลงด้วย!"ไป่ซินซินถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ที่สุดในชีวิต! ราวกับยกภูเขาทั้งลูกออกจากอก!แค่จะขอลงทุนด้วยงั้นรึ! เธอแทบอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ! นี่มันง่ายกว่าที่คิดไว้เป็นร้อยเท่า!เมื่อความกดดันมหาศาลสลายไปจักรพรรดินีจอมวางแผนก็กลับเข้าร่างทันที! เธอปรับสีหน้าให้ดูขรึมขลังและลึกลับสมกับเป็นผู้กุมความลับสว

บทที่ 93 ขึ้นเรือโจรสลัดน้อยแล้วห้ามลงคำประกาศของไป่ซินซินที่ดังขึ้นกลางวงล้อมของบุรุษผู้ทรงอำนาจทั้งสี่ ทำให้บรรยากาศในห้องพลันเงียบสงัดลงชั่วขณะ... ก่อนที่ทุกคนจะมองไปยังตะกร้าสานใบเล็กๆ ของเธอ ซึ่งบัดนี้มีสบู่ก้อนหลากสีสันรูปทรงสวยงามถูกหยิบออกมาวางเรียงรายบนโต๊ะไม้สลักลายมังกร...ราวกับอัญมณีล้ำค่าที่ถูกนำมาจัดแสดง"นี่คือ..." หวังเทียนซานขยับแว่นเล็กน้อย"สบู่รึ?""ไม่ใช่แค่สบู่ค่ะ" ไป่ซินซินกล่าวด้วยรอยยิ้ม"แต่มันคือ อนาคต ของความสะอาดและสุขอนามัยของคนทั้งประเทศ"เธอหยิบสบู่ก้อนหนึ่งขึ้นมา ไป่ซินซินนั้นล้วนแต่เลือกกลิ่นที่เป็นที่นิยมมากที่สุด ในยุคที่เธอจากมาออกมาวางเรียงรายอย่างงดงามทั้งสีและกลิ่น"นี่คือกลิ่นเหมยฮวาหรือกุหลาบ ให้ความหอมของดอกกุหลาบที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่อาจจะปฎิเสธได้"นี่คือกลิ่นโอเชียน ให้ความรู้สึกสดชื่นเหมือนทะเลฤดูร้อน" เธอยื่นให้หวังเทียนซาน"ส่วนนี่...กลิ่นซวนอีจิ้งเมิ่งหรือลาเวนเดอร์...ช่วยให้ผ่อนคลายและหลับสบาย" เธอยื่นให้เถ้าแก่หลีซาน"และนี่...กลิ่นถันเซียงเฉินยฺวี่นหรือแซนดัลวู้ด...สุขุมและน่าค้นหา" เธอยื่นให้โจวเซิ่งเหยียนเมื่อไป่ซินซินเอ่ยชื่อกล

บทที่ 95 เสียงหัวเราะของเมื่อวาน...คือน้ำตาของวันนี้หลังจากที่กลุ่มคนผู้ยิ่งใหญ่และว่าที่มหาเศรษฐีใหม่ก้าวออกจากธนาคารไป...ความโกลาหลระลอกใหม่ที่เงียบเชียบและร้ายกาจยิ่งกว่าก็เริ่มต้นขึ้น! พนักงานธนาคารยังไม่ทันหายจากอาการตกตะลึงกับเงินก้อนมหึมาที่เพิ่งผ่านมือไป...ชายในชุดดำหน้าตาขึงขังคนหนึ่ง (อาเปียว) ก็เดินมาที่เคาน์เตอร์แล้วยื่นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ให้"ผมต้องการซื้อพันธบัตรชุดพิเศษ...ห้าสิบล้านหยวน"ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมา...ชายในชุดสูทเนี้ยบกริบอีกคน (คนของโจวเซิ่งเหยียน) ก็เดินมาที่เคาน์เตอร์เดียวกัน"พันธบัตรชุดพิเศษ...ห้าสิบล้าน"และตามมาติดๆ ด้วยตัวแทนจากตระกูลหวังและตระกูลหลี...ที่มาพร้อมกับคำสั่งเดียวกัน..."ห้าสิบล้าน!"พนักงานธนาคารถึงกับจะเป็นลม! วันนี้มันวันอะไรกัน! ทำไมเหล่าเศรษฐีถึงได้พร้อมใจกันเอาเงินมาทิ้งเล่นกับพันธบัตรที่ไม่มีใครต้องการแบบนี้!"ต้องเป็นพวกเศรษฐีใหม่แน่ๆ" พนักงานสาวคนหนึ่งกระซิบกับเพื่อน"ใช้เงินไม่เป็น...น่าสงสารจริงๆ"กลุ่มนักธุรกิจที่ยังคงนั่งหัวเราะเยาะอยู่มุมธนาคารยิ่งได้ใจ"ฮ่าๆๆๆ! ดูสิ! มีคนโง่เพิ่มขึ้นอีกแล้ว! สงสัยจะเป็นข่าวลือในหมู่คนรว

บทที่ 96 เมื่อเรือโจรสลัดเทียบท่า...ก็ได้เวลาที่พญาหงส์จะทวงคืนทุกสิ่ง!ณ เคาน์เตอร์ขายที่บัดนี้กลายเป็นเวทีแสดงละครที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในธนาคาร...เสียงเครื่องพิมพ์ดีดดังรัวราวกับปืนกล...เสียงลูกคิดที่ดีดสลับกันไปมาจนแทบมองไม่ทัน...ตัวเลขในสมุดบัญชีของแต่ละคน...บัดนี้ได้กลายเป็นตำนาน!ไป่ซินซิน จากทุนเริ่มต้น (ที่ยืมมา) 10 ล้าน...ขายครั้งแรกได้ 24 ล้าน...นำกลับไปซื้อใหม่ทั้งหมด...และขายในวันนี้ที่ราคา 40 หยวน ยอดเงินในบัญชี: 40,000,000 หยวน!!!พี่อาหู จากทุนเริ่มต้น 102,000 หยวน (ที่ยืมมาแสนนึง!) ขายครั้งแรกได้ 244,800 หยวน...นำกลับไปซื้อใหม่ทั้งหมด ยอดเงินในบัญชี 408,000 หยวน!!!เฉินหวังตง หวังเทียนซาน เถ้าแก่หลีซาน และโจวเซิ่งเหยียน แต่ละคนเริ่มต้นด้วยทุน เบาๆ ที่ 10 ล้านหยวน... ยอดเงินในบัญชีของแต่ละคน 40,000,000 หยวน!!! (นี่ยังไม่รวมบัญชีลับอีกคนละ 50 ล้าน ที่คนสนิทจะทำการขายและมันจะงอกเงยเป็น 200 ล้าน ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า!)เมื่อการทำธุรกรรมทั้งหมดเสร็จสิ้น...เฉินหวังตงก็เดินตบพุงที่สั่นกระเพื่อมด้วยเสียงหัวเราะดังลั่นไปหาโจวเซิ่งเหยียนที่ยืนนิ่งอยู่มุมห้อง"เจ้าหล่อ!" เขาตะโก

บทที่ 98 รังหงส์...และกุญแจสู่อดีตสามวันต่อมา...ตระกูลเฟิงก็ได้อำลาบ้านเช่าหลังเล็ก...เพื่อย้ายเข้าสู่รังหงส์ที่แท้จริงของพวกเขา รถจี๊ปของพี่อาหูและรถอีก 5 คันที่พี่เฉินให้มาช่วยขนของขนคนตระกูลเฟิงแล่นผ่านย่านใจกลางเมืองที่วุ่นวาย...ออกสู่ชานเมืองที่เงียบสงบ...ขบวนรถยาววิ่งตามกันอย่างเอิกเกริกก่อนจะมาจอดสนิทอยู่หน้าประตูไม้สีแดงบานใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอย่างสง่างามเบื้องหลังประตูบานนั้น...คือบ้านสี่ประสานโบราณ (ซื่อเหอยวน) ขนาดมหึมาบนที่ดินเกือบสิบไร่!ทันทีที่ทุกคนก้าวเท้าข้ามธรณีประตูเข้าไป...เสียงว้าวก็ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน! แม้ตัวเรือนหลักจะเป็นไม้เก่าแก่ที่ผ่านกาลเวลามานานปี...แต่ลูกน้องของเจ้าพ่อเฉินก็ได้มาทำความสะอาดและซ่อมแซมส่วนที่ผุพังจนดูใหม่เอี่ยม! พื้นที่ตรงกลางที่เป็นลานโล่งกว้างขวางถูกปูด้วยหินอ่อนอย่างดี มีบ่อปลาคาร์ปขนาดเล็กอยู่ตรงกลาง และต้นหลิวที่แผ่กิ่งก้านให้ร่มเงา...มันคือภาพของบ้านในฝันอย่างแท้จริง แต่สำหรับคนตระกูลเฟิงรุ่นแรกหากจะเทียบกับเรือนสี่ประสานของพวกเขาที่ปักกิ่ง เรือนหลังนี้อย่างด้อยกว่าอยู่หลายส่วนตัวเรือนถูกแบ่งออกเป็นสี่ทิศอย่างสมบูรณ์แบบตามหลั