All Chapters of ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา: Chapter 391 - Chapter 396

ฮ่องเต้มองเจียงเฟิ่งหัว แสดงสีหน้าเหมือนกลืนแมลงวันเป็นๆ เข้าไปออกมา “งั้นเราเต็มใจทำตัวเป็นเต่าหดหัวอย่างนั้นหรือ?”เจียงเฟิ่งหัวรู้ว่าฮ่องเต้เข้าใจผิดแล้ว สีหน้าลนลาน แต่นางจะคุกเข่าก็คุกเข่าไม่ลง ได้แต่รีบอธิบายว่า “ความหมายของลูกคือ โจรเถื่อนบุกมาถึงประตูแคว้นเราแล้ว ท่านอ๋องมีฐานะเป็นองค์ชาย แถมอายุยังอยู่ในช่วงเลือดลมร้อนระอุอีก ดุจดั่งลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือ เปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต แม้ปีนั้นเขาจะขัดคำสั่งกองทัพไม่ยอมเชื่อฟัง บุกเข้าไปในค่ายทหารศัตรูโดยพลการ แต่เสด็จพ่อเห็นแก่ที่เขาอายุยังน้อยไม่รู้ความ และภายหลังก็ไม่ได้เกิดปัญหาร้ายแรงอะไร จึงทรงใช้ผลงานหักลบความผิด อภัยให้ท่านอ๋องใช่ไหมเพคะ!”เมื่อพูดมาถึงตอนสุดท้าย เจียงเฟิ่งหัวก็เริ่มทำตัวเหมือนลูกสาวที่กำลังออดอ้อน ราวกับเด็กน้อยที่กระทำความผิดแล้วอยากได้รับความรักจากบิดา “ตั้งแต่เด็กจนโตท่านอ๋องล้วนพยายามอย่างมาก เขาอยากได้รับการยอมรับจากพระองค์มาโดยตลอด อันที่จริงแล้วเขาเคารพนับถือเสด็จพ่อของเขามากเพคะ เขาก็นับว่าน่าสงสารนัก…”เมื่อฮ่องเต้เห็นท่าทางร้อนใจของนาง จู่ๆ ก็หัวเราะออกมาเจียงเฟิ่งหัวตะลึงไป เรียกออกมาอย่างลอ

เจียงเฟิ่งหัวกลับไปที่ตำหนักเฉินซี และรู้ว่าฮ่องเต้เสด็จไปที่ตำหนักเฉินซี ที่นางทำเช่นนี้ ก็เพียงเพื่อทำให้ฮ่องเต้เกิดความประทับใจที่ดี นางต้องการให้ฮ่องเต้รู้ว่านางอยากเป็นเพียงภรรยาที่ดีของเซี่ยซางเท่านั้นนางต้องการให้ทั้งฮ่องเต้และฮองเฮารู้ว่า นางคือคนที่เหมาะจะเป็นพระชายาเหิงอ๋องมากที่สุด พวกเขามิได้เลือกคนผิดเชื่อว่าเมื่อเซี่ยซางได้รู้ว่าฮ่องเต้และฮองเฮารักใคร่กันเหมือนคู่รักในโลกของสามัญชน เขาก็จะเอาเป็นเยี่ยงอย่าง กระทั่งยังจะรู้สึกขอบคุณนางด้วยเมื่อเก็บข้าวของเรียบร้อย นางก็ออกจากวังแล้วจริงๆ เพราะถึงอย่างไรวันเวลาที่อยู่นอกวังก็มีไม่มากแล้ว ในอนาคต โอกาสที่จะได้อยู่ร่วมกับท่านพ่อท่านแม่ในเทศกาลโคมไฟก็จะกลายเป็นเรื่องยากแล้วเมื่อนางกลับถึงสกุลเจียงก็สามารถปลดการเสแสร้งทั้งหมดออก ช่วยท่านแม่เตรียมอาหารเทศกาลโคมไฟอย่างเบิกบาน ปีนี้ที่บ้านยังมีคนเพิ่มมาอีกคน จางอวี่มั่วก็มิได้อยู่ว่างเช่นกัน นางกวาดความรับผิดชอบมาที่ตนเองมากมายแต่เจียงฮูหยินกลับไม่ยอมให้พวกนางทำสิ่งใดทั้งสิ้น “ยากนักที่หรวนหร่วนจะกลับมา พวกเจ้าไปเล่นสนุกเถอะ รอพี่รองกับพี่เขยรองของพวกเจ้ามาแล้ว พวกเราค่อ

เจียงเฟิ่งหัวรีบเข้าไปต้อนรับ “พี่รอง พี่เขยรอง พวกท่านมาแล้วหรือ เด็กๆ ล่ะ?”เจียงหรูเมิ่งกล่าวว่า “พอเข้าบ้านมาก็ไปหาน้าเล็กของพวกเขาแล้ว เป็นพ่อบ้านบอกว่าพวกเจ้ากำลังยุ่งกันอยู่ในครัว” จินจี้หิ้วของขวัญมาจำนวนมาก “ข้าจะไปหาท่านพ่อท่านแม่ก่อน พวกเจ้าคุยกันไปก่อน…”เจียงเฟิ่งหัวห้ามเขาไว้ว่า “พี่เขย พวกเราไปคุยกันในห้องโถงเถอะ อย่าไปรบกวนท่านพ่อท่านแม่เลย ท่านพ่อของพวกเรากำลังแสดงทักษะเฉพาะตัวให้ท่านแม่ดูน่ะ”นางเพิ่งกล่าวจบ เจียงหวยก็ถือหนังสือปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน “กำลังนินทาอะไรพ่อของเจ้าอยู่อีกล่ะ?”“ไม่ได้พูดอะไรนิเจ้าค่ะ! ก็แค่บอกว่าท่านพ่อชอบอ่านตำรา”จากนั้นเขาก็เดินไปที่เบื้องหน้าของบุตรสาวคนที่สาม แล้วแสร้งทำเป็นสุขุมว่า “ต่อหน้าพี่สะใภ้ของเจ้า อย่าเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระสิ แม่เจ้ากำลังยุ่งกับงานมากมายอยู่ก็ไม่รู้จักไปช่วย จะรอกินอย่างเดียวหรืออย่างไร!”จางอวี่มั่วราวนกที่ต้องเกาทัณฑ์ รีบกล่าวออกมาว่า “ข้าจะไปเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”นางจะมุดเข้าไปในห้องครัว แต่ถูกเฝิงจิ้งย่วนขวางไว้ เฝิงจิ้งย่วนก็รีบเปลี่ยนท่าทางอ่อนโยนเมื่อครู่ทันที ขึ้นเสียงขึ้นมา “ท่านอาจารย์เจียงท่