All Chapters of Relived To Marry The Masked CEO: Chapter 51 - Chapter 60

Bago matamaan sila Luigi ng bala, natulak niya na ang mga ito, ngunit hindi niya naiwasan ang bala na parating. Dumaplis ito sa braso niya, napahawak siya rito pero patuloy pa rin sa pag-takbo. “Your arm is bleeding!” Malakas na sigaw ni Astria, at nilingon siya ni Luigi, gulat at inis ang nakikita sa itsura nito. “Stupid! Why did you do that?! I was ready to shield Theo anytime!” “Susuportahan mo pa ang boss mo mula sa plane, hindi pwedeng magalusan ka kung gusto mong kumpleto tayong makaalis dito.” Giniit ni Luigi ang mga ngipin niya. Tama ang sinabi nito, kaya hindi na siya nangontra pa. Konti na lang, at mararating na nila ang pintuan kung saan may dalawang flight attendant ang nag-aaabang sa kanila. May mga armas na hawak ito, at nakalahad ang parehong kamay nila upang tulungan sila Astrid makapasok agad sa loob. “1 minute before we close the doors, and go into flight.” Pagbibigay ng impormasyon ng isa sa kanila, habang nagtago upang iwasan ang putok ng baril na nakatu

Nakahinga na ng malalim si Astrid nang makalabas na sila ng airport.‘Sa wakas, sa dami ng pinagdaanan ko para lang marating tong Palawan na ito.’Tahimik lang siyang naglakad, nangunguna sa kanyang mga kasama.Samantalang nag-tinginan ang mga ito.Dali-daling sinundan ni Theo ang nakakatanda, “Tara, baka mawala pa sila.” Kinakabahang ani Ban, at sabay-sabay na rin silang sumunod sa mga ito.Agad na naramdaman ni Astrid na may humigit sa kanyang kamay, takot na napalingon siya sa kanyang likod.Tila bang nahigitan siya ng hininga dahil iniiisip niya ay baka ang mga spy na naman ito.Nabunutan ng tinik si Astrid nang makita na ang paborito niyang bata lang pala ito“Ikaw lang pala yan, Theo. Tinakot mo ako.” Nag-pout ang bata, “Sorry ate. You we're walking too fast earlier, I wasn't able to catch up with you.” Mabilis na nilingon ni Astrid ang kanilang mga kasama, na papalapit palang ang mga ito kung saan sila tumigil ni Theo.Hindi niya napansin na nauuuna na pala siya.“Sorry, hindi

Nang nakuha na ni Astria ang mga gusto niya, dali-dali siyang pumunta sa loob ng iss mga fitting room. Tinapat niya ang mga gowns sa harap niya, at lumapad ang ngiti sa mukha nang tignan ang sarili sa harap ng salamin. Paulit-ulit niyang ginawa ito, hanggang sa natapos na siya, hindi na niya inabalang suotin pa ang mga ito at alam niyang hindi naman siya kasama sa mismong ball. Pinili niya lang ang mga ito para kay Astrid, dahil alam niyang ito ay first time ng babae, at dahil mas alam niya ang mga bagay para sa kanya, siya na ang namili para dito. Dahil siya naman talaga ang orihinal na Astria Santiago, at hindi siya papayag na hindi siya magiging maganda sa masquerade ball ng mga Miller. Napaka-bihirang okasyon nito na mangyayari, at kailangan maganda, magarbo, at maaalala siya sa okasyon na iyon, kahit pa ay hindi naman siya ang nasa katawan niya. Palabas na siya ng fitting room ng biglang nanikip ang kanyang dibdib, nalaglag ang mga hawak niya at napakapit siya sa dibdib niy

Barilan, habulan, iwasan.Ayan ang naging byahe nila Astrid papunta sa party.Sa gitna ng kanilang byahe, bigla na lang may nag-paputok ng baril sa sinasakyan nila, at mabilis na kumilos ang dalawang lalaking kasama niya para lumaban.Andaming butas ng bintana ng likurang pinto, at harap na salamin ng sasakyan.Ilang mga bala ang natamo ng dalawang kasama niya mula sa kanina pa nilang pakikipagbakbakan sa mga taong nakasunod sa kanila.Dahil sa suot nilang mga balot na kulay itim, at itim na face mask na madalas makitang suot ng mga holdaper, hindi malaman ni Tristan kung sino ang nag-utos sa mga ito.Puno ng kaba ang itsura ni Astrid habang hinaharangan ang sarili sa upuan, takot na baka masalo niya ang isa sa mga bala na pinapuputok ng kotseng nasa likuran nila. “Sino ba yang mga yan?! Hanggang dito nakaabot sila!” “It must be one of Julia's schemes. Or the other subordinates of the spies from the airport.” Walang emosyong ani Tristan, habang dumungaw sa bintana at nag-paputok pab

𝘛𝘢𝘵𝘭𝘰𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘭𝘪𝘭𝘪𝘪𝘵 𝘯𝘢 𝘱𝘪𝘨𝘶𝘳𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘬𝘪𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘨-𝘵𝘢𝘵𝘢𝘸𝘢𝘯𝘢𝘯 𝘢𝘵 𝘯𝘢𝘨-𝘵𝘢𝘵𝘢𝘬𝘣𝘶𝘩𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘨𝘪𝘵𝘯𝘢 𝘯𝘨 𝘪𝘴𝘢𝘯𝘨 𝘱𝘭𝘢𝘺𝘨𝘳𝘰𝘶𝘯𝘥. 𝘚𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘥𝘢𝘭𝘢𝘸𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘳𝘰𝘳𝘰𝘰𝘯, 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘶𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘢𝘺 𝘯𝘢𝘨-𝘬𝘬𝘸𝘦𝘯𝘵𝘶𝘩𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘵𝘢𝘣𝘪𝘯𝘨 𝘣𝘦𝘯𝘤𝘩 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘴𝘢𝘢𝘯 𝘮𝘢𝘭𝘢𝘱𝘪𝘵 𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘴𝘪𝘭𝘢, 𝘢𝘵 𝘯𝘢𝘬𝘪𝘬𝘪𝘵𝘢 𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘯𝘪𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘨𝘢 𝘤𝘩𝘪𝘬𝘪𝘵𝘪𝘯𝘨. “𝘩𝘢!” “𝘔𝘢𝘥𝘢𝘺𝘢 𝘬𝘢! 𝘛𝘪𝘮𝘦 𝘧𝘪𝘳𝘴𝘵 𝘯𝘨𝘢 𝘦𝘩!“ “𝘋𝘢𝘭𝘪𝘢𝘯 𝘮𝘰 𝘯𝘢, 𝘓𝘶𝘤𝘢𝘴. 𝘉𝘢𝘬𝘢 𝘮𝘢𝘮𝘢𝘺𝘢 𝘱𝘢𝘶𝘸𝘪𝘪𝘯 𝘯𝘢 𝘵𝘢𝘺𝘰.” 𝘗𝘶𝘯𝘰 𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘴𝘢𝘴𝘢𝘺𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘸𝘢𝘯𝘢𝘯, 𝘢𝘵 𝘢𝘴𝘢𝘳𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘳𝘪𝘳𝘪𝘯𝘪𝘨 𝘯𝘨 𝘬𝘶𝘯𝘨 𝘴𝘪𝘯𝘰 𝘮𝘢𝘯 𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘱𝘢𝘱𝘢𝘥𝘢𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘱𝘭𝘢𝘺𝘨𝘳𝘰𝘶𝘯𝘥 𝘯𝘢 𝘪𝘺𝘰𝘯. 𝘔𝘶𝘭𝘢 𝘴𝘢 𝘥𝘶𝘭𝘰 𝘯𝘨 𝘱𝘭𝘢𝘺𝘨𝘳𝘰𝘶𝘯𝘥, 𝘮𝘢𝘺 𝘪𝘴𝘢𝘯𝘨 𝘮𝘢𝘨-𝘯𝘢𝘯𝘢𝘺 𝘢𝘯𝘨 𝘯𝘢𝘬𝘢𝘵𝘢𝘺𝘰 𝘳𝘰𝘰𝘯, 𝘱𝘪𝘯𝘢𝘱𝘢𝘯𝘰𝘰𝘥 𝘢𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘵𝘭𝘰. “𝘚𝘪?