Relived To Marry The Masked CEO

"Astrid?" Agad na rinig ni Astrid na tawag ng kanyang nanay pagkabukas niya ng pinto pagpasok ng kanilang bahay.

"Ako nga po." Nilakasan niya ang kanyang boses upang marinig siya ng kanyang nanay na alam niyang nasa loob ng kanilang kusina.

"Halika rito sa kusina, may mahalaga akong sasabihin." Agad nagtaka si Astrid sa sambit ng kanyang nanay.

Napagtanto nito na baka natalo nanaman sa sugal ang kanyang nanay, at nagtungo na sa kusina.

"Mabuti naman at nakauwi ka ng ligtas." Nag-taka si Astrid, dahil mabait ito kausap ngayon.

'May kailangan siguro to, kaya ambait kausap ngayon.' Tumango ito.

"Ano po pala sasabihin mo nay?" Tumigil ito sa ginagawa niya.

"Oo nga pala. Bukas kikitain natin ang pamilya ng mapapangasawa mo." Agad na pinaulit ni Astrid at baka siya ay namali lang ng narinig.

"Ikaw ay mag papakasal, kikitain natin bukas ang pamilya, at ang mapapangasawa mo." Maikling inulit ng kanyang nanay, na para bang wala lang ito sa kanya.

"Ano?! Ipapakasal mo ako?! At kanino naman?!?"

Kakauwi lang nito galing sa kolehiyo, tapos ito pa ang unang balita na maririnig niya mula sa nanay niya.

"Hindi mo na kailangan malaman pa kung sino ang iyong papakasalan, pumayag na ako at kikitain natin sila bukas." Sagot nito at ininom ang kanyang tsaa.

"Nay naman! Nag aaral pa po ako! 3rd year nako, malapit na ako grumaduate! Hindi ba kayang maaantay yun?!" Umakyat ang tingin ng nanay niya sa kanya at tinarayan siya.

"Hindi." Tipid na sagot nito.

Nagpatuloy na ulit siya sa pag-inom ng kanyang tsaa at pag-basa ng dyaryo.

Habang ang kanyang anak naman ay parang sasabog na sa halong galit at gulat.

Malas siguro ang araw na ito.

Mula sa pagpasok niya palang kanina sa kolehiyo, at ngayong nakauwi na siya mas malala naman ang tumambad sa kanya.

Ayaw na siguro ni Lord padaliin ang buhay niya.

Iisang bagay lang naman ang makakapag papayag sa kanyang nanay, pera.

"Sino ba yan, at mukang big time ang naloko mo." Pabirong sabi nito sa nanay niya, na naging dahilan din ng pagsimangot niya.

Kitang kita niya ang ngisi sa muka nito.

Iba nga naman ang nagagawa ng pera sa isang tao, gaya na lamang ng kanyang nanay na mahilig sa pera.

"Makikilala mo rin naman sila kinabukasan. Halika, hanap tayo ng susuotin mo! Kailangan maayos ang itsura mo." Sambit nito, at tumayo.

"Oh? Ano pang inaaantay mo diyan?! Halika na, baka masaraduhan pa tayo ng mga pamilihan sa bayan!" Sigaw ng kanyang nanay.

Napasinghal ng malalim si Astrid, tila hindi alam ang gagawin.

'Nice. Kaya niyang ipagpalit anak niya, kapalit ng pera. Wala talagang pinagbago.' Napakamot na lamang siya sa kanyang sentido, at tumayo upang tignan ang sarili sa salamin.

'Mas mabuti na rin siguro ito. Ayoko na rin mag tagal pa dito.' Mula sa salamin nakita niya ang nanay niya na nag aantay sa pinto.

Matagal na ding binabalak ni Astrid ang lumayas, at least nanay niya na mismo ang gumawa ng paraan para sa kanya.

Tahimik na tinignan ni Astrid ang likod ng kanyang nanay na nangunguna sa pag lakad, at binilisan na ang kanyang lakad upang makahabol dito.

Matapos ang mahigit na dalawang oras natapos din sila, at umuwi na sila.

Ngayon palang niya naramdaman ang lahat ng pagod.

"Hindi pa talaga siya titigil kung hindi pa ako nag aya umuwi." Mahinang baling niya sa sarili niya pagka pasok niya ng kwarto.

Hinayaan niya na lamang sarili niya na mahulog sa kama niya.

Nakapatay ang lahat ng ilaw, at ang tahimik na paligid lang ang karamay niya.

"Gugustuhin ko pang mamuhay bilang ibang tao, kaysa na mapakasalan ang hindi ko naman kilala."

Agad niyang niyakap ang unan na hawak niya ng mahigpit, bago ito idiniin sa kanyang mukha at sumigaw ng malakas.

Gumaan agad pakiramdam niya.

Kinuha niya ang kanyang cellphone sa ilalim ng unan niya at hinanap agad ang specific na pangalan sa contacts.

Nang makita na niya, agad niyang pinindot ito at nag simula magtipa ng maikli pero malinaw na mensahe.

'I'm getting married, I'm sorry but I think it's best to stop what we have now.'

Gusto niya sanang sabihin ito sa personal, ngunit alam niyang hindi naman ito papansinin ng lalaki.

Alam naman na din niya na niloloko na lamang siya ng kanyang nobyo, mabuti nang inunahan na niya ito.

Pagtapos masend ng mensahe, agad niyang pinatay ang kanyang cellphone at hinayaan na malaglag ito sa tabi niya.

Tumingala siya at tinignan na lamang ang kisame.

Hindi rin nag tagal ng maramdaman ni Astrid ang sarili niyang tuluyan na makatulog.

_________________

"Astri-!" Bahagyang napangiwi si Astrid sa nagtatawag sa kanyang pangalan.

Kung sino man ito, hindi ba nito nakikitang tulog ang tao?

"Stri-!" Muli niya na naman niyang narinig, at di gaya kanina mas malakas ang tawag sakanyang pangalan ngayon.

'Ano ba naman to. Sarap na ng tulog ko eh.' Kinusot-kusot na niya ang kanyang nakapikit na mga mata, at medyo nagtaka.

Naramdaman niyang siya'y nakaupo? Sa kanyang pagkakatanda nakahiga siya sa kanyang higaan.

Agad na kumunot ang kanyang mga kilay, at pinilit na gisingin ang sarili.

"-Miss Astria?" Medyo nagulantang siya nang marinig niya ang boses ay tila nasa harapan niya lamang.

'Astria? Sino yun?' Agad napaisip siya kung may kilala ba siya sa pangalan na iyon.

Imposible na siya ang tinatawag nito?

'May pumasok ba sa kwarto ko?' Sinimulan na siyang kabahan.

Nang tuluyan na niya magising ang sarili niya, at mamulat ang kanyang mata, labis ang gulat sa mukha nito.

"Ayos ka lang Astria? Are you not feeling well?" Tanong sa kanya ng lalaking may kaedaran na hindi niya kilala.

"Huh?" Wala sa sariling sagot ni Astrid dito.

Tinignan agad ni Astrid ang paligid niya.

Siya ay nasa isang restaurant na hindi niya alam ang pangalan.

'Sino ito? Anong ginagawa ko dito?’ Agad namang hinanap ni Astrid nanay niya, ngunit wala ito rito.

"Pwede naman nating itigil muna itong pag uusap natin ngayon, Astria." Nag aalala para kay Astrid.

"Paumanhin, ngunit sino po kayo? At bakit Astria po ang tawag mo sa akin?" Bakas sa muka nito ang gulat sa sinabi ni Astrid.

"What do you mean? Ayos ka lang ba, iha? Masyado ka bang nagulat sa petsa na binanggit ko? Pwede pang mabago yun." Sagot ng nakakatanda kay Astrid, na kinakunot ng kanyang kilay.

"Hindi ko po maintindihan ang sinasabi mo." Napaawang na lang ang bibig ng kanyang kausap, at tila hindi na alam ang sasabihin sa kanya.

Nakita niyang napakamot ito ng ulo, at tinignan ng mabuti si Astrid kung ito ba ay nagbibiro.

Nang makita niya na seryoso ang dalaga na nag-aabang ng kanyang sagot, napabuntong hininga siya at napahawak sa kanyang sentido.

"I didn't think that I would encounter your sickness already." Gulat na sambit nito sa kanya.

‘Sickness? Kaloka, ano bang sinasabi nito!' Hindi maintindihan ni Astrid ang sinasabi nito, ngunit nanatili lang siyang nanahimik.

"At mukang nalimutan mo na nga ang napag usapan natin kanina, at ang sarili mo rin. Papaalala ko na lang." Napabuntong hininga ito at bago mag simulang mag salita.

"I'm Timothy Miller. Ang tatay ng iyong mapapangasawa na si Tristan Miller, ang aking anak." Bahagyang napaawang ang bibig ni Astrid sa kanyang narinig.

"At ikaw naman si Miss Astria Santiago-"

"Ano?"