Semua Bab Mr. Saltzman Rejected Wife: Bab 61 - Bab 70

Muling tumahimik ang sasakyan. Hanggang sa maramdaman ni Diana na unti-unting bumagal ang takbo. Paglingon niya, tanaw na niya ang gate ng bahay nila, ang bahay na minsan ay kung saan niya minahal ng lubos si Jeremy noon.Tumigil ang sasakyan sa driveway. Ilang segundo rin silang hindi gumalaw, hanggang sa marahang bumuntong-hininga si Jeremy. Lumabas siya ng kotse, saka binuksan ang pinto sa likuran. Maingat niyang binuhat si Justin, na mahimbing nang natutulog, yakap pa rin ang laruan. Dahan-dahan niyang dinala ang bata papasok ng bahay, at sumunod si Diana, tahimik lang, nakamasid sa bawat galaw ng lalaki.“Goodnight, champ,” bulong ni Jeremy sa noo ng anak, bago marahang ibinaba si Justin sa kama nito. Pinagmasdan niya muna ito, parang gusto pang manatili ro’n, bago siya tumayo.Paglingon niya, nandoon si Diana sa may pinto ng sala, nakatayo, hawak pa ang bag. Nakatingin lang siya kay Jeremy, at ilang sandaling walang nagsalita sa kanila. Ang katahimikan ay parang makapal na hangin

Pagkapasok nila sa kumpanya, hindi pa rin maalis sa isip ni Jeremy ang nakita niya sa lobby. Kahit ilang beses niyang subuking ibaling ang atensyon sa mga papeles na nasa kamay niya, bumabalik pa rin sa isip niya ang sandaling iyon, ang pag-abot ni Adrian ng puting rosas at ang paraan kung paano ito tinanggap ni Diana. Tahimik lang ang biyahe nila mula eskwelahan hanggang opisina, ngunit ramdam ni Jeremy na para siyang may sumusuntok na hindi tumitigil.Nang makarating sila sa elevator, nagpaalam si Diana na diretso siyang pupunta sa meeting room para sa 10 AM alignment kasama ang ibang departament. Tumango lang si Jeremy at naunang pumasok sa elevator. Wala siyang nasagot, at wala ring inaasahan si Diana. Kaswal lang itong pumasok sa loob ng elevator kasabay ni Jeremy, dala ang bag at ang puting rosas na ibinigay ni Adrian.Pinanood ni Jeremy kung paano siya naglakad papasok ng elevator, tahimik, pero diretso. Walang bakas ng pag-aalinlangan sa mukha ni Diana nang hawakan nito ang ro

Habang nag-uusap sila, nasa gilid lang ako ni Judiel, kumakain ng tahimik pero hindi ako makakain nang maayos dahil nakahawak si Judiel sa lap ko. Pilit ko itong inaalis pero pilit niya rin binabalik kaya hanggang sa hinayaan ko na lang. Nagsitayuan na sila at tumayo na rin ako kasabay si Judiel para magpaalam sa mga ka-meeting niya, nang mawala silang lahat tumingin ako kay Judiel na ngayon ay nakatingin na rin sa akin. “Bakit?” nahihiya kong tanong. Imbis na sagutin ako, tumalikod siya na mas lalong ikinataka ko. Ano ba talagang problema ng isang iyon?And can someone remind me kung paano ulit ako naging girlfriend niya kasi parang hindi pa rin makatarungan sa akin ang paraan na naging dahilan ng pagkakaroon namin ng relasyon sa isa’t isa. May nangyari lang naman sa amin isang gabi pero kasintahan niya na kaagad ako? Baliw yata ang isang iyon.“Saan na tayo sa susunod?” tanong ko nang makalapit ako sa kanya, he looked at me in a serious eyes.“We’re going to buy things for your fam

Umatras ako nang maramdamang kinabahan sa ginawa niya, umiwas ako ng tingin at naglakad patungo sa lamesa niya para ayusin ang mga naroon kahit hindi naman makalat. Bakit ba masyado siyang clingy sa akin? Dapat masama ang ugali niya sa akin. Kung ano-ano na tuloy naiisip ko, baka kilala niya na ako. I need to be careful next time with him, hindi pa puwedeng makilala niya kung sino ako, masyado pang maaga at baka masira lang ang lahat ng pinaghirapan ko.“You have a meeting with some executive and investors tomorrow. Gusto ka rin makausap ng may-ari ng Lioven Modeling Agency.” Sinasabi ko iyon habang hindi nakatingin sa kanya. Pakiramdam ko wala na akong mukhang ihaharap sa kanya, hindi ko naman iniisip na ganito siya kabilis na dapat ako ang gumagawa.Or maybe, it’s a good thing he came first before me para hindi na rin mahirap sa akin. Tumingin ako sa kanya nang makita kong lumapit siya. “Bakit?” tanong ko sa kanya, napakunot naman ang noo ko dahil sa pagngiti niya sa akin. “What’s wi

After I heard those words from Alessandra, hindi ako nakapagsalita dahil aaminin kong totoo naman ang sinabi niya. Pero kahit ganoon, hindi ko pa rin maramdaman ang sinasabi nilang pakiramdam dahil iba ang pinapairal ko at ayos lang sa akin iyon, para sa akin walang problema ang nararamdaman ko. Galit sa mga taong nagkasala sa akin. Wala silang karapatang sumaya habang ang magulang ko ay hindi pa rin nakakamit ang hustisya. Kung itinago nila lahat at ginamitan ng pera kaya hindi ito tinatrabaho ng mga nasa batas, pwes ako ang gagawa.“Mauuna na ako,” paalam ko sa kanya at saka lumabas na sa kotse. I heaved a sigh before walking away from her and her car. Narinig ko na rin ang pag-alis niya kaya tumingin na lang ako sa building kung nasaan si Judiel. Unang punta ko pa lang dito pero alam ko na kung saan siya at ang unit niya pero kailangan ko pa rin magtanong sa information area. “A guest for Judiel Marco Sanrazo,” I requested to a lady. Tumingin siya sa akin na para bang nagtataka kun