Mr. Saltzman Rejected Wife

"You humiliated her?" galit na tanong ni Jeremy pagdating niya ng bahay at nalaman ang ginawa ko kay Vivian kanina."She starred it first," sagot ko. "Kung hindi niya ako sinimulan ay hindi ko siya papatulan."He looked at me, expression devoid of any emotion. It had always been hard to get a read on Jeremy and I usually prided myself on being able to read people with some measure of accuracy. Not Jeremy though. He was a block of marble-cold, impenetrable.Napatingin siya sa bed side table at nakitang naroon pa rin ang divorce paper na hindi ko pinipirmahan. "I will sign the it. But I want you to listen me first. Pagkatapos ng sasabihin ko at ganon pa rin ang desisyon mo ay tatanggapin ko. Aalis ako katulad ng gusto mo at hindi na muling magpapakita pa sayo."“So what is it?” There was a hint of impatience in his voice and that made me lose what little nerve I had managed to muster.Having a child on his own is his weakness. Desperada man pakinggan, pero gagamitin ko ang anak ko para i

"Ano ba namang tinginan yun, Diana. Nakakaloka naman ang tensyon sa pagitan niyo ni Mr. Saltzman," nalolokang komento ni Froilan at humabol sa akin pabalik sa desk ko.I drew a deep breath and closed my eyes to calm myself. Ginisa ako ni Jeremy. Bawat sasabihin ko ay kinokontra niya. Ang presentation na iyon ay nagmukhang debate naming dalawa na walang gusto umawat. Wala rin gusto magpatalo kaya ang inaasahan ko na dalawang oras na presentation ay naging mahigit apart na oras. Mabuti na lamang at pinag-aralan ko ang lahat ng mga ibinigay ni Ma'am Bridgette kaya bawat sasabihin ni Jeremy ay may naisasagot ako."Tapos yung mga tingin niya sayo, yung gigil pero may paghanga?"Hinampas ko ang braso niya. Hindi ko alam kung matatawa ako sa kanya o maiinis. "Tumigil ka nga. Walang Ganon, ilusyon mo lang yun."Iniligpit ko na ang gamit ko at handa na para umalis. Pero bigla na lamang sumulpot si Ma'am Bridgette."Mr. Saltzman wants us to join him for lunch. Lahat sasama.""Ma'am, hindi ako p

Nahihibang na ba siya? Pareho naman kami ng kinain kaninang lunch.“Hindi pwede, sakto na kami.” agad kong sagot. Inilayo ko sa kanya si Justin nang maramdaman kong gusto nilang lumapit sa kanya.Napansin kong bumaling si Jeremy kay Dane dahilan para kumunot ang noo ko. “He already played the first game, siguro naman sa susunod na laro ay ako na ang papalit sa kanya.”Mas lalong kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Nababaliw na siya. Tumingin ako kay Dane na kanina pa nalilito sa lalaking ito. Nakakahiya kung papalitan ko si Dane para lang sa gagong ito. Siya ang inaya ko rito!“Ayos lang ba, bro?” Mahinahon pang tanong ni Jeremy kay Dane. Sumeryoso ang mukha ni Dane na nakatingin kay Jeremy. “Pwede ko bang malaman kung sino ka?”Patay na! Hindi alam ni Dane ang tungkol sa nakaraan ko, kahit tinatanong niya ito noon pero isang sabi ko lang na ayaw kong pag-usapan ay kahit kailangan hindi niya na ulit ito tinanong. Kita ko ang pagngisi si Jeremy, at sa ngisi na iyon gusto ko na siyang

Kinabukasan, maaga akong gumising para paghandaan ang anak ko. Dahil tapos na ang Family Day nila at walang pasok ngayong araw kahit Biyernes, kailangan ko pa rin siyang ihatid sa Karate Session niya. Nag-alok kahapon si Dane na siya na ang maghahatid kay Justin dahil isasabay niya ito ulit pagpasok sa trabaho pero tumanggi ako. Minsan ko lang ihahatid ang anak ko kaya nilulubos ko na ang minsan na iyon. Kahapon ay maginhawa ang lunch time namin na kasama si Dane, hindi ko hinayaang isingit ng anak ko ang tungkol kay Jeremy dahil wala akong maisasagot sa kanya. Mabuti na lang ay tinulungan ako ni Dane na aliwin siya na para bang naramdaman ni Dane na ayaw ko ngang dalhin sa usapan ang tungkol sa lalaking iyon. “Are you ready?” tanong ko kay Justin nang lumabas na siya sa kwarto niya suot na ang robe niya para sa session. “Yes, Mommy! Excited to see my buddies!” masaya niyang sigaw.Napangiti naman ako sa magiliw niyang mukha, parang kahapon lang ay pagod ito pero ngayon ay hyper na

Hindi ako lumingon sa kanya kahit ramdam ko ang kaba sa aking dibdib. Agad akong lumabas pero bago pa ako makalabas sa mismong station nila ay nakita ko si Vivian kaya napatigil ako, tinignan ko siya ng seryoso. “Diana, pwede ba tayong mag-usap?” Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Ano naman ang pag-uusapan namin? Hindi ko naman inagawa ang asawa niya para sabihin sakin na layuan ko ito. Hindi ko siya sinagot, bagkus umalis ako sa harap niya at nilampasan siya pero hinawakan niya ako sa pulso na agad ko ring inilayo. “Ano ba? Wala naman tayong pag-uusapan, hindi ko nilandi si Jeremy kaya pwede kang magsaya.” Inis kong sabi.Bigla namang sumeryoso lalo ang mukha niya. “Mag-usap tayo, sumunod ka sa akin.”Wow! Binabayaran niya ba ako? Pagkatapos niyang sabihin iyon ay umalis na siya, wala akong magawa kundi mainis lalo sa babaeng ito at sumunod sa kanya. Kung hindi ko siya kakausapin baka gulohin niya naman ako. Huminto kami sa cafeteria, umupo siya sa pinakadulo na para bang private