All Chapters of Divorce Me If You Can: Chapter 61 - Chapter 70

MATAMANG nakatitig sina Ilana at Cloudio sa isa’t-isa. Ang mga mata’y nababalot ng mga emosyong nag-uumapaw. Cloudio couldn’t help but think about what good he did in his previous life that his wish was granted without fail in this lifetime. Ilana was showing the same emotion he feels, and it’s more than a dream come true. Nalulunod sila sa titig ng isa’t-isa nang biglang umiyak si baby Nayi. Agad na tumayo si Cloudio upang isayaw-sayaw ang sanggol pero ayaw nito tumigil sa pag-iyak. “Basa na siya.” Napansin ni Ilana na basa na ang lampin. Agad silang pumasok sa kwarto. Maingat na inilapag ni Cloudio si baby Nayi sa kama. Kumuha naman ng malinis na lampin si Ilana para palitan ang sanggol. Si Cloudio na ang nag-alis ng lampin nito. “She pooped,” deklara ni Cloudio. Agad nitong kinuha ang baby wipes at ilang gamit para malinisan ang baby. Marahan ang dalawa—bawat hawak ay may ibayong pag-iingat. Matapos palitan ng lampin ay natigilan ang dalawa nang makarinig ng ingay mula sa baby.

ISANG malakas na sampal ang lumagapak sa pisngi ni Gray nang mag-angat siya ng tingin sa babaeng pumasok sa opisina. Michelle’s face was red. Her eyes were bloodshot and full of tears. Punong-puno ng hinanakit ang mga mata nito habang nanginginig ang kamay na lumapat sa kaniyang pisngi. Gray’s expression retained its calmness and coldness. “What do you want?” “Is it true?” Her voice even cracked. Bahagyang tumagilid ang ulo ni Gray. “Seeing you crying like that, I supposed you heard from your father.” Suminghap ang dalaga. “How dare you?!” The corner of Gray’s lips slowly rose in a cold, sinister smirk—predatory, like of a serpent. “You challenged me, I just accepted it.” Marahan ang iling ni Michelle—puno ng galit. “You lied to me! Pinaniwala mo ako na pakakasalan mo ako pero niloko mo lang ako! You’re even planning to bankrupt my family's business! Ang sama sama mo!” “That's what you get for threatening Ilana's life. And you know what? I can be worse than that, Michelle. Try h

“DON’T think about it.”Napaangat ng mukha si Ilana habang nakaupo sa bench. Inabutan siya ni Cloudio ng ice cream na agad naman niyang tinanggap. Sa ilalim ng lilim ng puno ay tahimik na nag-iisip si Ilana. Hawak niya sa kaliwang kamay ang ice cream na nasa cone at sa kanan ay ang stroller. Naupo kaagad sa tabi niya si Cloudio.“They don’t know about us. They don’t know how happy we are in our lives.” Dugtong ni Cloudio.Bumuntong-hininga si Ilana. “Tama ka pero naisip ko lang rin ang sitwasyon natin. Kasal pa ako, Cloud.”“Then, what do you want to do?”Bumaling si Ilana sa binata. “Kailangan kong bumalik para asikasuhin ang paghihiwalay namin ni Gray.”Hinawakan ni Cloudio ang kamay niyang nasa stroller. “Will you be okay? Hindi kita pipigilan sa mga gusto at kailangan mong gawin, Ilana. Pero nasaksihan ko kung paano ka nasaktan noon kahit nakikita lang siya. Sigurado ka bang kaya mo na siyang makita?”Napatitig siya sa binata. “Bakit hindi ka nagagalit? Dapat magalit ka kasi nagbab

SA LUMIPAS na mga araw at linggo ay napatunayan ni Ilana na handa na siyang harapin ulit ang dating asawa. Habang nakatitig sa salamin at pinagmamasdan ang sariling repleksyon ay hindi na makita ni Ilana ang babaeng dating mahina at baliw na baliw sa pagmamahal sa isang Gray Montemayor. Ang babaeng handang isuko ang lahat para sa pagmamahal na nakakaubos, nakakaupos…Pwede pala iyon… Pwede palang magwork ang isang relasyon kahit hindi ka desperada sa sitwasyon. Pwede palang maging masaya kahit hindi ibuhos ang sarili sa sobrang pagmamahal. Mas magwowork pala kapag may natira pang pagmamahal sa sarili.Isang magaang halik sa pisngi ang nagpabalik kay Ilana sa realidad. She was sitting in front of the vanity, behind her was Cloudio—smiling sweetly, and holding three pieces of tulips.A sweet smile crept on Ilana’s lips. “Mapupuno na ng tulips ang apartment ko.”Mahinang natawa ang binata. “Paalala iyan kung gaano ako kabaliw sayo.”“Bolero.” Inamoy ni Ilana ang bulaklak bago pinatakan n

“KAWAWA naman siya.” Kanina pa paulit–ulit na sinasabi iyon ni Lovella. Nagpapahangin sila sandali dahil talagang tumaas yata ang presyon ni Ilana sa inis kay Gray. “Kawawa naman siya… Para siyang naliligaw na tuta nang iwan mo…” Tiningnan ng matalim ni Ilana ang kaibigan. “Hindi siya naawa sakin nang ako ang saktan at iwan niya, Lovella. Saka akala ko ba gaganti ka sa ginawa niyang pananakit sakin? Balak mo pa ngang pasabugin ang mga Montemayor. Ano? Bumaliktad ka na?” Sumimangot ang dalaga. “Syempre hindi! Naawa lang ako kasi mukhang nagsisisi naman iyong tao.” Umismid si Ilana. “Hindi siya nakakaawa.” “Pero infairness, very good ka don! Pintrakis mo?” Umiling si Ilana at humigop ng iced coffee. Leche! Bakit ba iced coffee ang binili ni Lovella para sa kaniya? Ipinatong ni Ilana ang cup sa bench saka sinagot ang kaibigan. “Impromtu iyon. Nairita lang talaga ako nang manghingi siya ng isa pang chance. Ni hindi nga niya alam ang mga ginawa niyang kasalanan sakin. Ang ak