All Chapters of Divorce Me If You Can: Chapter 81 - Chapter 90

NILAGPASAN ni Ilana ang kaibigan nang mapansin niya ang disappointment sa mga mata nito. Hindi alam ni Ilana kung bakit parang biglang kumakampi si Lovella kay Gray. “Ilana, mag-usap tayo.” Umiling si Ilana. “Kailangan kong umuwi, Lovella. Saka na tayo mag-usap.” “Mag-usap tayo ngayon!” Hinablot ni Lovella ang braso niya nang makarating sila sa parking lot. Iritadong tiningnan ni Ilana ang kaibigan. “What? ‘Wag mong sabihing kakampihan mo na naman siya.” “Hindi ko siya kinakampihan pero sumusobra ka na!” Humalakhak si Ilana. “Saan ako sumobra, Lovella? Dapat ba patawarin ko siya dahil nasaksak siya? Dapat ba kalimutan ko nalang ang lahat dahil miserable siya? Paano naman ako? Paano ang sarili ko?” Umiling si Lovella. “Pinagsalitaan mo siya ng masama, Ilana. Pinag-isipan mo at sinaktan ng sobra sa masasakit mong salita.” “He deserves it.” Nagtiim-bagang si Ilana. “Ginagawa ko lang sa kaniya ang mga ginawa niya noon.” “Masaya ka ba? Ha? Masaya ka bang nakakaganti ka sa

HINDI maalis sa isipan ni Ilana ang pagtatalo nila ni Lovella. Paulit-ulit niyang naririnig ang boses nito at ang pangongonsensya. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang kinakampihan ng kaibigan niya si Gray. Imposible namang nasuhulan ito ng lalaki dahil kilala niya si Lovella. May nalaman ba ito? Ipinilig ni Ilana ang ulo. Hindi na dapat niya problemahin kung may nalaman man si Lovella. Ang gusto niya lang ngayon ay tahimik na buhay kasama ang binubuo niyang pamilya. Wala naman sigurong batas na nagbabawal na hindi makipagbalikan sa asawa. “May problema ba?” Naupo si Cloudio sa tabi ng kaibigan. Nagtatrabaho ito kanina sa laptop pero nang mapansin ang paulit-ulit niyang buntong-hininga ay nilapitan na siya. Tulog sa crib si baby Nayi kaya tahimik silang dalawa sa sala. Tiningnan ni Ilana ang kasintahan. “Cloud, nagtalo kami ni Lovella.” “Dahil ba sa akin?” Nag-aalala ang tono ng kasintahan. Umiling si Ilana. “Hindi. Gusto niya kasi na kalimutan ko na ang galit ko kay Gray. I

PAIKOT-IKOT si Ilana habang umiiyak, nanginginig ang mga kamay at mabilis ang paghinga. Nagkakagulo sa paligid at walang malay si Lovella. Paulit-ulit na tinitingnan ni Ilana ang bawat sulok ng garden—umaasang nasa paligid lamang ang kaniyang anak pero wala…wala siyang makita at mas lalo siyang natatakot sa bawat segundong lumilipas.Tumakbo palabas si Ilana sa pag-asang mahahanap si baby Nayi pero bigo siyang muli.“A-Ano pong nangyari?” Sinubukan niyang pigilan ang isa sa paalis na sanang bisita. It was her neighbor.“Ilana, ang anak mo! May kumuha nalang bigla sa kaniya. Nahimatay ang kaibigan mo nang mauntog matapos itulak.”Mas lalong tumindi ang takot ni Ilana. Naalala niya ang sulat na natanggap niya.“A-Ano pong hitsura ng kumuha sa kaniya?”“Hindi ko nakita ang mukha niya, hija. Matangkad siya at nakasuot ng itim. Agad siyang hinabol ng kasintahan mo at ng dalawa pang lalaki.”“S-Saan po s-sila pumunta?”“Doon!” Itinuro ng babae ang direksyon. “Sumakay sila ng kotse. Ang mabut

MATAAS na ang sikat ng araw nang magmulat ng mga mata si Brian. Nakagapos ang mga kamay at binti niya sa kinauupuan. Bahagyang tumagilid ang ulo niya habang inaalala ang mga nangyari bago siya nawalan ng malay. Naabutan nila nina Tres at Cloudio ang dumukot kay baby Nayi pero may bigla nalang pumalo sa ulo niya at nawalan siya ng malay. “Fuck!” Malutong na mura ang pinakawalan ni Brian habang sinusubukang pakawalan ang sarii. Tyempo namang bumukas ang pintuang nasa harapan niya at pumasok ang isang taong hindi niya inaasahang makita sa sitwasyon niya. “What the fck is this, Tres?” Kuyom ang mga nakagapos na kamay ni Brian habang tinitingnan ang kaibigan na naglalakad palapit sa kaniya. Magulo ang buhok nito pero kalmado ang hitsura. “Makakagulo ka lang, Brian.” Kumunot ang noo ni Brian. “You fcking did this?” Bumuntong-hininga si Tres, tila dismayado. “Wala ka naman kasi dapat sa binyag. Bakit ba pumunta ka pa? Talent mo bang saktan ang sarili mo?” Inuga ni Brian ang sarili sa k

“ILANA, hindi ka pa pwedeng umalis.”Umiling si Ilana sa ina ni Gray. “Ma’am, kung kayo ang nasa kalagayan ko hindi rin kayo mapapanatag.”Bahagyang natigilan ang ginang. “Naroon na ako pero…”“Hindi po ako matatahimik. Kailangan kong makita ang anak ko. Hahanapin ko siya kahit saan pa ako makarating.”“Ilana…” Bago pa makababa ng hagdanan si Ilana ay tinawag siya ng senyora na kanina pa nakikinig.Humugot si Ilana ng malalim na hininga. Alam niyang malaki ang kasalanan niya sa pamilya ni Gray at hindi niya masisisi ang mga ito nang magalit ito at palayasin siya. Isa sa dahilan kung bakit nangingilag siya sa senyora. Nahihiya siya.Dahan-dahang humarap si Ilana. Walang kahit na anong galit o pagkamuhi na mababakas sa mukha ng matanda.“I’m sorry… For not fighting for you.”Bumigat ang dibdib ni Ilana. Napalunok siya at kumuyom ang kamao. “Sorry din ho sa mga…nagawa ko. Pero senyora, hindi ko kailangan ang awa niyo.”“Alam ko…” Tumango ang senyora. “At hindi ako naaawa sayo, Ilana. Gus