บททั้งหมดของ After the Daylight : บทที่ 141 - บทที่ 150

"Ano ka ba, huwag ka ngang ganyan. Niloloko ka na nga ng asawa mo. Nakita mo naman sa litrato diba? May kahalikan siyang ibang babae. Hindi pa ba sapat na proweba 'yon para sayo, Zinnia?" Hindi ko alam kung ano ang sasabihin at iisipin ko. Nandito kami ngayon ni Kristen, sa cafeteria. Ewan ko ba, tama naman ang sinasabi niya. Pero, hindi ako makapaniwala. Isa pa, hindi naman naging masama ang trato sa akin ng asawa ko. Wala rin siyang ibang pinakitang masama na motibo. Kung tutuusin nga, sobrang lambing niya sa akin. Kaya, paano ko maiisip ang bagay na 'yon. "Zinnia... Hay naku, Basta Zinnia, pinagsasabihan na kita ngayon, ahh. Kahit asawa mo pa siya, pwede pa rin siyang magloko. Hindi naman natin nababasa ang mga utak ng lalaki. Hindi natin alam na may iba na pala silang ginagawa sa labas, habang nasa loob lang tayo ng bahay.""Pero, kilala ko siya. Hindi niya magagawa sa akin ang bagay na 'yan. Mahal niya ako, mahal niya rin ang mga anak namin. Imposible, na gagawa siya nang dahil

ZINNIA POV. Hindi ko na alam. Parang gusto ko nang umalis dito. Nang isang araw lang ang nakaraan, may bagong babaeng dumating dito sa mansion. Ang nais niya, dito siya tumira kasama ang asawa ko. Hindi ko inaasahan na ngayon ay nagkaroon ako ng ka-agaw. Ang masama pa, hindi ko gusto ang masamang pag-uugali niya. Kung hindi ko lang kanina nakita, malamang na-isugod na ngayon ang anak kong si, Angela sa hospital. Pinagbuhatan niya nang kamay ang anak ko, ni hindi ko nga 'yon kayang gawin kahit ako ang Ina nila. Ngayon pa lang, nararamdaman ko na, na magiging komplikado ang lahat. "Hey girl, what are you doing? Huh?" Mataray na sambit nito. "Bakit? May pake-alam ka ba?" Inaakala siguro nang babaeng 'to, na hindi ko siya lalabanan. Tsk! matapos niyang saktan ang anak ko, iniisip ba niya, na magiging maayos pa ang trato ko sa kanya? Walang hiya, mukha palang niya nagagalit na ako. Dinagdagan pa talaga ng ugali niya. "Are you talking to me like that? Hey cheap! Wala kang karapa

STEVE POV. This is so damn shit. Nawawalan ako nang oras ngayon sa pamilya ko. Nararamdaman ko na rin ang pagiging malamig ng asawa ko at ng mga anak ko. I know it's all my fault. But, still pinapaimbistigahan ko pa rin naman ang mga nangyari. Miana, said nabuntis ko siya. But, wala akong maalala. Tanging pinakita niya sa akin ang CCTV na katabi ko siyang matulog sa isang hotel. Nangyari sa amin ang bagay na 'yon. Noong, nawalan ako nang alaala. At ngayon, kailangan ko siyang panagutan. Dahil, kung hindi masisira ang reputasiyon ng pamilya ko at pinagbantangan nila ang buhay ng asawa ko at ng mga anak ko. Naipit ako ngayon sa sitwasyong walang kasiguraduhan. Kung hindi ko ito gagawin, tiyak na muling babangon ang kasamaan ng pamilya ni Miana, ang pamilyang, Suarez. Isa sa mga mayayamang pamilya na naging kalaban din ng pamilya ko. Ganun pa man, nais pa rin nilang ipilit sa akin ang anak nila. Batid kong may plinaplano sila. Kahit na ganun, kailangan ko rin na pagmantiyagan si, Mian

"Gusto kong matulog sa tabi ng mga anak natin. Babawi ako sa kanila, dahil late na akong umuwi ngayon. Kaya, pwede bang bitawan mo ako, Steve. Isa pa, matulog ka na din, dahil alam ko naman na bukas ibibigay mo na naman ang maraming oras mo sa babae mo. Dahil ano? Buntis siya diba? Iyan naman lagi ang dinadahilan mo. Kung gusto mo nga, doon ka na din matulog sa kanya ngayon. Magsama na lang kayong dalawa, kahit kailan niyo pa gusto!" galit kong sabi. Bigla naman kasing bumalik sa ala-ala ko ang unang beses na pagdating dito ng babaeng iyon. Dagdag pa ang masama niyang ginawa sa anak ko. Mabuti sana kung ako lang, kaso nga lang ginalaw pa niya ang pinakamamahal kong mga anak. Maya-maya pa, tuluyan na akong umalis. Nagtungo ako sa kwarto ng mga anak ko. Napangiti akong makita silang magkakasama at magkayakap kung matulog. "Mga anak, I'm sorry, na late si Mommy."Hinalikan ko sila isa't isa. Sa itsura nila, mukhang pagod na pagod sila. Siguro naman, pinagod sila sa kakalaro nina kuya S

(Another Day)"Josh, anong ginagawa mo diyan?""Nothing, why?""Anong why? May trabaho ka diba? Wala ka bang importanteng operasyon ngayon? Andito ka para paglaruan ang mga anak ko. Wala ka na talagang magawa noh, hahha.""Ano ka ba, Zinnia. It's okay, wala naman akong anak kaya sila na lang muna kung pwede. Isa pa masaya naman sila kalaro ako, right children?""Yes, uncle.....""See, hahaha"Nakakatuwa naman silang pagmasdan, parang tunay na mag-ama. Speaking of mag-ama, hayts, wala na talaga siyang oras. Nasa park kami ngayon, naglalaro ang bata kasama ni, Josh. Tinawagan ko si Steve, pero hindi man lang sumasagot. Pero, ngayon tawag pa rin ako nang tawag. Sana sumagot na siya, total ring nang ring naman ang cellphone niya. Ikalimang tawag ko, sumagot na rin. Napangiti ako dahil iimbitahan ko siya dito ngayon. "Hello, Steve. Pwede ka ba---" naputol."No." Boses naman ni Miana. Napa-isip ako kung bakit nasa kanya ang cellphone ng asawa ko. Hindi naman sila nagkakatabi sa pagtulog.