บททั้งหมดของ After the Daylight : บทที่ 131 - บทที่ 140

Isang malakas na pagsabog, dahilan na bumalik ako sa aking tuliro. Hindi ko inaakalang, magagawa ni Myrna, ang bagay na 'yon."Mas mabuti kung tumigil ka na, Vince. Madami na ang naging biktima mo. Pwede bang tama na, hindi ko na kaya ang mga ginagawa mo at ng babae mo!" "Ohh, Myrna, ouch naman, ang sakit huh? Kaso, nga lang hindi bumaon ehh." Dahan-dahan niyang binunot sa kanyang katawan ang bala ng baril, kasabay nito ang pagtaas ng kanyang damit. nakita namin, na mas suot pala siyang panangga. Loko na, mapapahamak nito si, Myrna."Mas mabuti siguro, kung ikaw na rin ay maging bula, Myrna. Dahil, alam ko naman na traydor ka!" Itinutok nito ang baril niya kay, Myrna.Sa kabang nararamdaman ni, Myrna ngayon. Hindi niya magagawa ang gumalaw, kaya tiyak na matatamaan siya ng bala. "But, wait. Hindi mo pa oras, kaya pagbibigyan mo na kitang mabuhay ngayon, Myrna. Subalit, may isa akong kondisyon. Gamitin mo ang baril na 'yan, para paputukan ang mga walang kwentang taong 'yan!""Hoy! hu

"Anong relasyon namin? Wala ka na do'n, Steve.""Kung ganon naman pala, tapusin na natin ang gulong 'to." Saksi ako sa mga lahat ng mga nangyayari. Ngayon, nakikipag-agawan si Kuya Darck, ng baril sa lalaking 'yon. Dahil itinutok niya ito sa asawa ko. Hanggang sa, sumigaw si kuya Ruan. Nanlaki ang aking paningin nang bigla niyang hinarangan ang balang dapat at tatama kay Myrna. Saksing-saksi ako sa mga luhang bumuhos sa kanila. Hindi ko rin napigilan ang aking emosyon. Napatakip ako sa aking bibig, upang pigilan ang aking sarili. Ngunit, mas lalo lang lumalala ang pakiramdam na 'to. Kuya... kasabay sa paghagulhol ko nang iyak. Agad akong napalapit sa kanilang kinaroroonan, subalit bigla akong hinawakan ni, Dave. Ganon pa man, galit ang bumalot sa aking dibdib. Tinanggal ko ang kamay ni Dave, sa pagkakahawak sa 'kin. Sabay, takbo nang mabilis. Napahawak ako kay, Kuya Ruan. "KUYA!" sigaw ko."Zinnia...." mahinang boses ng kuya ko."Ruan, bakit mo ginawa? Dapat hinayaan mo na lang diba

"Ano? Bakit? May ginawa ba ako, love?""I'm sorry, Zinnia. Baka ako ang may kasalanan," singit ni, Dave."No, wala kang kasalan Dave, ito lang talaga si, Zinnia.""Bakit ako? Ano ba ang ginawa ko? Wala naman. Akong maalala na may ginawa akong mali diba? Ano ba 'yon? Sabihin mo nga sa akin, para maitama ko ang pagkakamali ko.""Bakit? Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin na buntis ka? Bakit tinago mo pa? Baka kung ano na lang ang nangyari sa anak natin, diba? Dapat nang una pa lang sinabi mo na, Zinnia.""Love, hindi ko kasi masabi-sabi ehh, kasi palagi ka naman busy, lagi kang wala. Kaya paano ko sasabihin? Sa birthday mo naman, bigla na lang naudlot diba? Ang daming humadlang kapag sasabihin ko na sayo. Kaya, ano ang magagawa ko? Patawarin mo ako, sige, kasalanan ko ang lahat. Sa susunod, hindi ko na itatago sayo. Basta, please huwag ka magalit, love. Please, sige na, huwag kang magalit." Hinintay ko siyang magsalita, tinitigan niya lang ako ng walang emosyon. Kalaunan, napayakap a

ZINNIA POV.Narito kami ngayon ng asawa ko sa company niya. Dahil marami ang aasikasuhin. Paano ba naman kasi, itong si Prince, may na gawa daw na kalokohan, tapos ngayon damay kami. Mabuti nga at hindi masyadong nagalit ang asawa ko. May malaki pagmemeeting ang naganap ngayon sa gitna ng mga CEO. Dahil naging CEO din naman ako, narito ako upang magbigay din ng payo. "What did you do, Prince?""Wala nga, nagkatuwaan lang kami.""Bugbog sarado ka na, tapos nagkatuwaan?""Hayst, wala nga ehh, ayos lang.""Ayos? Ikaw na pasaway ka, nakipag-away ka tapos ngayon nadamay pa ang company dahil diyan sa kalokohan mo.""Auntie naman ehh, wala lang naman 'yon ehh.""Tumigil ka nga diyan! Umuwi ka na mamaya sa bahay niyo. I will report this to your Mom and Dad.""Auntie, huwag naman. Kasi, let's imagine na lang din. Kapag sinabi mo kay Mom and Dad, malamang ma grounded ako sa bahay. Kapag mangyari ang bagay na 'yon, ede hindi ako makakatulong sa pagmomodelo, diba?""Kalokohan mo talaga! Kung hin

"Love, saan ka pupunta? May lakad ka ngayon? Diba, sinabi mo na magpapahinga ka na muna? Ehh, bkit parang ang dami mo atang gagawin ngayong araw?""Sa company lang naman, baby. May mga aasikasuhin lang ako. Don't worry, babalik naman ako agad. Isa pa, ang mga anak natin ahh, ingatan mo.""Iingatan ko talaga sila, huwag ka mag-alala. Basta, umuwi ka rin nang maaga, ahh, mag-iingat ka."Hinalikan niya ang aking noo. Nagpaalam siya at tuluyan nang umalis. Nagtungo ako sa kinaroroonan ng mga anak ko. I miss them too much. Nadatnan kong, maayos naman sila at naglalaro nang masaya. "Hello babies, mommy is here," nakangiting tumbad ko sa kanila.""Hi mommy...""Mommy, halika ka po dito, let's play po." Dion said."Kayo talaga, palagi kayong naglalaro, hindi ba napapagod ang mga babies ko? Ang lakas lakas kasi ng energy, ehh. Lugi ang mommy.""Hindi kaya, mom. Always ka naman po may energy. Ang saya mo po kaya parati. Kaya, palagi din kaming masaya nina Sky, and Dion.""Wow, ang cute cute ni