All Chapters of After the Daylight : Chapter 151 - Chapter 160

"Mr. Youtan, why are you late?"NOTHING, JUST FOCUS.""Okay."Ngayon lang mag-uumpisa. Nakikinig lamang ako sa mga sinasabi nila. I already know this all din naman. No need, to refresh. "Sir, maraming pumasok po ngayon na mga contract para sa atin.""Yes, magandang balita ito, maraming company ang may interest na maki-contrata sa Youtan Company. Malaki din ang alok nila, marami din ang bagong mga model ang dadating galing pa sa ibang bansa. Ang mas maganda pa, maraming mga bagong produkto ang pumasok sa company. Sir, ano po ba ang balak niyo? This is a big opportunity na rin po. At malaki rin ang maitutulong nito sa mga empleyado.""Ok.""Mr. Youtan, kailangan din ng company ng cooperation mo. We know kung ano ang nangyari, pero ilabas mo na muna ang personal na problema mo pagdating rito. Maiintindihan ma rin namin, dahil kahit kami nakasama na namin ni Ma'am Zinnia.""I will do everything." I coldly answered."This is the end of our meeting. See you soon." I said.Tumayo ako at uma

Nagising ako nang kasama ang mga anak ko. Kaya naman pala ang bigat sa katawan, dahil pareho silang nasa dibdib ko. Ang laki na nga ng mga anak ko, ang bibigat pa. Dahan-dahan ko silang inilagay nang maayos sa kama. Akmang tuluyan na akong aalis, ngunit sabay-sabay naman silang bumangon at niyakap ako. Nagising ko tuloy ang masarap nilang tulog."Daddy..." Mahinang tawag nila."Dad, wala po kaming pasok ngayon sa school. Pwede po ba tayong mamasyal?" "Please, Daddy....""Oh, sige na nga. Pagbibigyan ko ang babies ko ngayon. Magbihis na kayo.""Yaheyyy....."Masayang nagsitakbuhan papalabas ng kwarto ang mga bata. I smiled while looking at them. Sakto lang wala naman akong importanteng gagawin sa company. Ibigay ko na muna ang oras ko sa mga bata. Ramdam ko rin ang kanilang pananabik sa mga magulang. Tanging ako na lang ang makakapagbigay nito sa kanila. I need them and they need me. This is life, I need to accept. Kahit wala na ang mommy nila, ako ang tatayo bilang mapuno sila. Beca

Dahil pagod na ang mga anak ko. Ipinasok ko sila sa kwarto upang makapagpahinga. Nakangiti silang nagpaalam sa akin. Ganun rin naman ako. Ilang minuto lang, tulog na rin ang mga bata. At ngayon, naisipan kong magtungo sa ibaba, upang makapagmuni-muni. Naiisip ko ang masayang ala-ala namin ng asawa ko. Napainom ako ng alak. Siguro naman mabawasan nito ang sakit na nararamdaman ko. Kalaunan lang, napansin kong dumating ang mga kaibigan ko. Nagkatitigan kaming lahat, pero ininom ko na lang muli ito ng alak. Maya-maya pa, lumapit sila sa akin."Bro, sorry bukas kasi ang pintuan kaya pumasok na lang muna kami." Alexander said."Ang tapang ng inumin na 'yan. Baka mamaya hindi ka makadrive pa-uwi sa mansion niyo," dagdag pa ni Prince.Umiling lang ako sabay inom muli ng alak. Maya-maya pa, inagaw sa akin ni Alexander, ang iniinom ko. Hayts, ano na naman ba. Malalim ko silang tinitigan ngunit tinawanan lang ako. Masama pa naman ang araw ko ngayon. "Bro, come on. Huwag ka ngang uminom, kapag

Mark Steve Youtan POV.Narito na kami ngayon kung saan gaganapin ang malaking event. Masyadong maraming tao, mukhang maraming mga may angat ang naririto. Base sa kanilang mga pustura, kasuutan at iba pa, hindi maitatangging katulad ko rin sila na may mataas na posisyon. Kung ganun, napakabigating tao pala nila, ah.Magalang akong sinalubong ng lahat, kasama sa aking tabi ang mga kaibigan ko. Maliban kay, Ruan. I was wondering, where is he now. Wala naman siyang binanggit kung may mas importanteng bagay pa siyang uunahin kaysa sa ganito. It's okay for me, lang din naman. As long as, makahabol siya mamaya, rito. Nagtungo kami sa unahan, kung saan naka-upo ang mga may mataas na antas. Ramdam ko sa mga titig ng iba na hindi silang makapaniwala na naririto ako."Is that Mr. Youtan???""Oh, nabalitaan niyo na ba, namatay na raw ang asawa niya at ang masaklap pa, namatay siya dahil sa pag-anak. Tapos, namatay rin ang bata. Nakakaawa diba? Ang sakit no'n, kung ako nasa sitwasyon niya. Siguro,

"Tapos na siguro ang kalokohan niyong dalawa. Asan na ba si, Ruan?" "Ahh, si Ruan, ewan ba. Wala naman siyang sinabi sa amin kung asan siya. Kagabi wala rin siya diba? Baka may pinakaka-abalahan lang na importanteng bagay. Alam naman natin 'yon palaging may ginagawa ng siya lang ang nakakaalam. Hahah, parang ikaw lang din, Steve.""Anong sinasabi mo diyan Prince, baka nakakalimutan mo, may mga ginagawa ka rin na hindi mo man lang sinasabi sa amin. Hayts, kayo talaga ang dami niyong nililihim.""Ayan na kasi Alexander, pa-minsan minsan kasi, pagtuunan mo rin ng pansin ang iba't ibang bagay rito. Hindi ang kagwapuhan ko lang ang palaging pake-alaman mo. Ang hina mo talaga noh?""Wow, naman ang lakas. Sa sobrang lakas nakawasak kagabi ahh.""Hahah, huwag mo na lang ipaalala pa iyon. Kung ayaw mong magawa ko ulit 'yon.""Hey! Anong pinag-uusapan niyo ba riyan? May importante pa tayong dapat unahin. Pwede bang itabi niyo na lang muna ang lahat ng mga kalokohan niyong dalawa.""Ok dude, an