After the Daylight

ZINNIA POV.

"Waaaa... inaantok pa ako," sabay pag-unat ko sa mga kamay ko.

Napatingin ako sa cellphone ko dahil bumukas ito na ang ibig sabihin ay may tumatawag sa 'kin. Nang mabuksan ko ito ay tumambad agad sa 'kin si Madam Nelia at agad ko itong sinagot.

"Ano na bayad mo? Kailan ka magbabayad ng upa mo!" galit nitong sigaw kaya nilayo ko nang kaunti ang cellphone sa taenga ko.

"Madam wala pa po akong pera," aniya ko.

"Magtatatlong buwan ka nang hindi nagbabayad!" sigaw muli ni Madam.

"Magbabayad naman po ako Madam."

"Hay, naku! Bata ka! Bibigyan kita ng isang buwan palugit, kapag hindi mo pa mabayaran ang 30,000 ay papalayasin na kita riyan!" galit na sigaw muli ni Madam. Magsasalita pa sana ako pero bigla niyang binaba ang tawag.

"Ano na gagawin ko, wala na akong mapagkukuhanan ng pera," malungkot kong saad sabay lapag ng cellphone sa kama.

Naisip ko bigla si Kristine baka matulungan niya ako. Kinuha ko ulit ang cellphone ko at binuksan, agad kong tinawagan si Kristine.

"Hello, Kristine."

"Hmm, napatawag ka."

"Kristine, kailangnan ko ng pera," mahinahon kong sambit.

"Ganun ba? Sige, ipapasok kita sa trabaho, mamaya na agad kaya magbihis ka nang maayos." Napangiti naman ako dahil sa hindi na ako mahihirapan pang maghanap ng trabaho.

"Oum... maghahanda na ako," masaya kong sabi, kalaunan ay agad akong bumangon at nagbihis.

Lumipas ang ilang oras ay may kumatok sa pintuan, pagkabukas ko nito ay tumumbad sa 'kin si Kristine, nakangiti ko siyang pinapasok. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at tila'y ayaw niya sa suot ko.

"Zinnia, ano ba 'yang suot mo, pantalon tapos oversize t-shirt?"

"Bakit? Masama ba ito?" kunot noo kong tanong pabalik.

"Haytsss... ito ohh suutin mo 'yan..." sabay bigay niya sa 'kin ng isang paper bag.

Binuksan ko ito at sinilip, napatingin ako muli sa kanya pero seryoso lamang ang kanyang mata kaya agad akong nagtungo sa aking kwarto upang magbihis.

Lumipas ang ilang minuto ay nakarating kami sa isang lugar na tila'y isa itong bar.

"Ahmmm, Kristine anong lugar ito?" pagtatakang tanong ko.

"Hmm, huwag ka na magtanong, pera ang kailangan mo, 'di ba? Makukuha mo 'yon dito kahit ilang halaga pa ang gusto mo."

Napakurap ako at parang pinipigilan ako ng katawan kong pumasok, pero bigla akong hinawakan ni Kristine at tuluyang ipinasok sa loob. Wala akong nagawa kundi ang mapahila sa suot kong palda, dahil sa kaiklian nito. Nang tuluyan na kaming nakapasok ay may lalaking dahan-dahan na lumalapit sa 'kin. Nagkasalubong ang aming mga mata subalit malamig ang mata ng lalaki. Ganun pa man ay napatulala ako sa kanya dahil na rin sa mayroon akong kakaibang naramdaman, pero bigla lamang ako nitong nilagpasan.

Pagkapasok ko sa loob ay sinalubong agad ako ng pinsan ni Kristine.

"Halika sa tabi ko, Zinnia," nakangiti niyang sambit sabay alalay sa 'kin.

"Ahmm Ken, bakit ka pala nandito?" mahinang tanong ko sabay hila ko ulit ng palda ko.

"Gusto ko magsaya kaya pwede bang iparamdam mo iyon sa 'kin, Zinnia, huh..." pang-aakit na boses nito pero napalunok laway lang ako.

"Ano ba kasi itong pinasok ko?" saad ko sa isipan ko.

Nagkwentuhan kami ng kung ano-ano hanggang sa pinipilit na nila akong uminom.

"Sige na, isa lang naman, Zinnia," sambit ni Ken.

Napatingin ako sa basong hawak ni Kristine na ibinibigay sa 'kin, wala akong magawa kundi tanggapin ito. Pagkatapos kong uminom ay tila'y nang-iinit ang katawan ko, hindi rin ako mapakali parang gusto kong maghubad.

Naramdaman kong hinahawakan ako ni Ken, tinayo niya ako pero ako ay hilong-hilo na. Binitbit niya ako, hindi ako makalakad nang maayos. Sa aking nakikita ay puro mga kwarto.

"Zinnia... Zinnia... matitikman na rin kita, matagal na kitang gusto," sambit niya sabay hawak sa bewang ko at pilit na hinahalikan ako, ganun pa man ay tinulak ko siya papalayo.

"Bitawan mo ako! Tulong!" sabay sipa ko sa ibaba niya dahilan na matumba siya.

Agad akong tumakbo pero nahihirapan ako dahil sa sandal na suot ko ganun na rin ang unti-unting lumalabo ang paningin ko. Hindi ko mabalanse nang maayos ang katawan ko.

"Tumatakbo ka pa, Zinnia!"

Patuloy pa rin akong tumakbo hanggang sa may nabangga ako. Napatingin ako sa kanya pero hindi ko ito makita nang maayos.

"Pakiusap, tulungan mo ako," pagmamakaawa ko sabay yakap sa kanya.

Bigla akong nawalan ng malay, pero rinig kong sumigaw si Ken na tila'y binugbog ito. Kalaunan naramdaman kong binuhat ako, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko init na init na rin ang buong katawan ko.

Naramdaman kong inilapag ako sa kama, dahan-dahan kong iminulat ang mata ko sabay halik sa lalaking ito. Hindi ko alam kung bakit ganito nararamdaman ko, gustong-gusto ng katawan ko. Bigla akong sinunggaban ng halik ng lalaki hanggang sa pinatungan niya ako.