Semua Bab I'm Crazy For You: Bab 171 - Bab 180

Sa pagitan ng pagkalat ng pandemya sa loob ng barko at ng lumalalang tensyon sa pagitan nilang mag-asawa, pakiramdam ni Jal ay unti-unti siyang lumulubog sa isang sitwasyong hindi niya kayang kontrolin. Ang daming bagay na kailangang isipin—ang seguridad ng mga pasahero, ang kanyang responsibilidad bilang asawa ni Prescilla, at ang anak nilang nasa sinapupunan nito. Ngunit higit sa lahat, paano niya haharapin ang isang katotohanang matagal na niyang iniiwasan?Sa kabila ng matinding emosyon kanina, ngayon ay tahimik lang si Prescilla. Nakaupo ito sa gilid ng kama, hawak ang tiyan nito habang tila malalim ang iniisip. Nais niyang lapitan ito, nais niyang sabihin dito na magiging maayos din ang lahat, pero paano kung hindi? Paano kung wala siyang maibigay na kasiguruhan?Hindi niya maiwasang isipin si Cherry. Kamusta na kaya ito? Ano na kaya ang ginagawa nito sa mga panahong ito? Ngunit hindi siya maaaring magpatalo sa damdamin. Dapat niyang harapin ang kasalukuyan. Si Prescilla… ang ma

“Tama ‘yan, girl. Move forward na! At besides, may tatlong buhay sa loob mo na mas dapat mong pagtuunan ng pansin.”Napahawak ulit si Cherry sa kanyang tiyan. Tama si Marites. May mas mahalaga na sa ngayon.Pagkatapos ng tawag, tumayo siya at pumasok sa loob ng bahay. Naabutan niya ang kanyang ama na nakaupo sa lumang sofa, nagbabasa ng diyaryo, habang ang kanyang ina ay abala sa kusina. Sa kabila ng kaguluhan sa mundo—ang pandemya, ang mga pangyayaring bumago sa kanyang buhay—dito sa bahay nila sa probinsiya, tila bumagal ang oras.“Pa, Ma…” Tawag niya.Napatingin ang dalawa sa kanya.“Gusto ko pong magsimula ulit. Hindi ko man alam kung paano, pero gusto kong gawin ang lahat para sa mga anak ko.”Napangiti si Gemma habang pinunasan ang kamay sa apron nito. “Anak, matagal na naming hinihintay ang araw na ‘to.”Tumayo si Ralph, lumapit sa kanya at tinapik siya sa balikat. “Ang mahalaga, hindi ka susuko. Dahil kahit anong mangyari, nandito lang kami para sa’yo.”“Cherry, anak, kumain k

Anim na buwan nang nagdadalang-tao si Cherry, at sa kabila ng matinding pagsubok na dulot ng pandemya, patuloy siyang lumalaban. Hindi madali ang buhay ngayon—walang kasiguruhan ang lahat, ngunit may isang bagay siyang pinanghahawakan: ang tatlong munting buhay sa kanyang sinapupunan.Ngayong araw, nakatakda ang kanyang prenatal checkup. Sa kabila ng umiiral na Enhanced Community Quarantine (ECQ), kailangan niyang lumabas dahil sa kanyang kalagayan. Pinili niyang sumama ang kanyang ina, si Gemma, dahil mas panatag ang loob niya kapag kasama ito.Habang nakaupo sa loob ng sasakyan, panay ang himas ni Cherry sa kanyang lumalaking tiyan.“Excited ka na bang malaman ang kasarian ng mga baby mo?” tanong ni Gemma habang mahigpit na hinahawakan ang kamay ng anak.Napangiti si Cherry. “Oo, Ma. Pero kinakabahan din ako. Hindi ko alam kung kaya kong maging mabuting ina.”Hinaplos ni Gemma ang kanyang pisngi. “Kaya mo, anak. Hindi man naging perpekto ang buhay mo, pero matibay kang babae. Hindi

Sa kabila ng matinding panghuhusga ng mga tao, pinili ni Cherry na manatiling matatag. Hindi na niya binigyang pansin ang tsismis—pero hindi ibig sabihin ay hindi niya ito nararamdaman. Isang araw, habang naglalakad pauwi galing sa botika, muli niyang nadaanan ang umpukan ng mga tsismosa sa tindahan ni Aling Perla.“Hay, nako! Kung ako ‘yan, hindi ko kakayanin ang kahihiyan,” ani Aling Tacing, may halong pang-iinsulto sa tinig.“Oo nga! Aba, ang kapal talaga ng mukha, parang walang nangyari,” sabad ni Aling Lolit, sabay tawa.Narinig ni Cherry ang bawat salitang binitawan nila. Hindi niya balak patulan—pero ngayong gabi, pagod na siyang manahimik. Hindi para makipagtalo, kundi para ilagay sa lugar ang mga taong walang alam sa tunay niyang pinagdaanan.Huminto siya sa harapan ng tindahan at tumingin diretso kay Aling Perla. Sa gulat ng lahat, nagsalita siya."Magandang gabi po," malumanay ngunit may diin niyang bati.Napatingin ang lahat sa kanya. Ilang saglit ng katahimikan ang lumipa

Tahimik na nakaupo si Capt. Prescilla Jones sa loob ng kanyang maliit na cabin sa Blue Ocean Cruise Ship. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya habang pinagmamasdan ang kalmadong dagat sa labas ng bintana. Pero sa kabila ng tahimik na alon, isang unos ang patuloy na bumabagabag sa kanyang puso—ang pagbubuntis niya at ang patuloy na lumalalang sitwasyon ng COVID-19 sa barko nila.Pumikit siya, pilit na pinapatahan ang sarili. Wala siyang ibang masandalan ngayon. Nag-iisa siya.Dahan-dahang hinawakan niya ang tiyan niya. "Anak… hindi kita pababayaan."Pero paano?Sa gitna ng kanyang malalim na pag-iisip, biglang tumunog ang kanyang telepono.Napakunot ang noo niya nang makita kung sino ang tumatawag. Marites.Napakagat-labi siya. Alam niyang hindi ito magandang senyales. Hindi siya kailanman tinatawagan nito para sa isang normal na usapan—lalo na pagkatapos ng eskandalong kinasangkutan niya kay Jal.Huminga siya nang malalim bago sinagot ang tawag."Hello?"Walang pasaka