I'm Crazy For You

Malamig ang simoy ng hangin sa deck ng Blue Ocean Cruise Ship. Walang ibang naririnig si Cherry kundi ang banayad na tunog ng alon na bumabangga sa barko. Ngayong araw, sa wakas ay day-off niya mula sa trabaho bilang passenger crew. Suot ang simpleng t-shirt at shorts, nagpasya siyang gumala sa paligid ng barko, nagbabakasakaling makahanap ng tahimik na lugar kung saan puwede siyang mag-relax.

Sa isip niya, ito na ang pagkakataong magpahinga mula sa magulong mundo ng kanyang trabaho. Pero ang hindi niya alam, isang gulo ang naghihintay sa kanya.

Habang abala si Cherry sa pagkuha ng litrato ng malawak na dagat gamit ang kanyang cellphone, bigla siyang nakaramdam ng tapik—hindi sa balikat kundi sa kanyang puwet! Gulat na gulat siyang napalingon, ang kanyang mukha’y namumula sa halong galit at hiya.

“Excuse me?!” sigaw niya, halos sumabog sa galit.

Ang salarin, isang matangkad, gwapo, at tila mayabang na lalaki, ay nakatingin sa kanya na may nakakalokong ngiti. Ito si Jal, ang kapitan ng barko na hindi niya pa nakikilala nang personal. Ngunit sa mga oras na iyon, wala siyang alam tungkol sa pagkatao nito. Para sa kanya, isa lang itong bastos na lalaki.

“Oh, ikaw pala 'yan,” sabi ni Jal, tumatawa pa. “Kagabi pa kita hinahanap, ah. Hindi ko akalain na nandito ka rin sa deck. Late night hangout ulit mamaya?”

Nagtama ang kilay ni Cherry. “Ano?! Ano'ng sinasabi mo?” Napakapit siya sa baywang, ang mga mata’y nanlilisik. “Hindi kita kilala, at paano mo nagawang bastusin ako?!”

Natigilan si Jal. Kita sa mukha nito ang pagtataka, ngunit agad din itong ngumiti na parang hindi seryoso ang sitwasyon. “Teka, hindi ba ikaw yung... sa bar kagabi?” tanong nito, sabay turo sa mukha ni Cherry. “Ikaw yung sumayaw sa stage, ‘di ba?”

Halos mauntog si Cherry sa sobrang inis. “Stage? Bar? Ano’ng pinagsasasabi mo?!” Sigaw niya. “Hindi ako kung sinuman ang iniisip mo! Bastos ka!”

Sa puntong iyon, napansin ni Jal ang suot ni Cherry—malinis, simple, at wala ni katiting na bakas ng pagiging party girl. Napakamot siya sa batok, mukhang napagtanto ang pagkakamali. Ngunit imbes na mag-sorry, ngumisi ito at humalukipkip.

"Well, my bad," sabi niya na parang wala lang. "Pero aminin mo, hindi ka ba nagagwapuhan sa akin? Ang cute mo kasi, eh."

“Ang kapal ng mukha mo!” bulyaw ni Cherry. Pakiramdam niya’y gusto niyang sabuyan ng tubig ang lalaki sa sobrang inis. “Kung hindi lang ako day-off ngayon, matagal na kitang isinumbong sa management!”

Tumalikod si Jal at naglakad palayo, ngunit bago ito tuluyang mawala sa paningin niya, muli itong lumingon. "Relax ka lang, Miss. sayang ang ganda mo, nakasimangot ka. Don't worry, hindi kita makakalimutan. Malakas ang dating mo."

Naiwang tulala at nagngangalit si Cherry. "Sino ba ’yon? Napakayabang at Napakabastos! Dapat makarma agad!" bulong niya sa sarili.

Habang bumalik siya sa kanyang upuan sa deck, hindi niya maiwasang magtanong sa sarili kung sino ang lalaking iyon.

"Hindi ba siya 'yon o namamalikmata lang ako?" bulong niya sa sarili, tumatawa nang mahina. "Pero napaka- interesting niya."

Pumasok ang kanyang assistant na si Marco, bitbit ang ilang dokumento. "Sir Jal, ito na po ang mga reports na kailangan ninyo para sa weekly evaluation."

"Thanks," sagot ni Jal, ngunit halatang wala ang isip niya sa trabaho. "By the way, kilala mo ba ang mga crew members sa deck?"

Natigilan si Marco. "Crew members, sir? Ah, hindi po lahat. Bakit po, may problema ba?"

Umiling si Jal. "Wala naman. May nakilala lang akong... interesting." Ngumisi siya, at hindi maikakailang may kung anong naglalaro sa kanyang isipan.

Kinabukasan, nagpasya si Cherry na huwag nang magpakita sa deck. Sa halip, nagpunta siya sa canteen ng mga crew para doon magpalipas ng oras. Ngunit tila mapaglaro ang tadhana dahil pagbalik niya sa kanyang kabina, nakatanggap siya ng mensahe mula sa supervisor niya.

Supervisor: Cherry, pumunta ka sa meeting room sa deck 5. May ipapakilala akong bagong directive mula sa management.

Napabuntong-hininga si Cherry. "Sana naman hindi na baguhin ang shift ko o malipat ako ng ibang departamento; malaking hassle iyon para sa akin . "bulong niya habang inaayos ang uniporme.

Pagdating sa meeting room, laking gulat niya nang makita kung sino ang nasa harapan, nakatayo at nakangiti sa lahat ng crew.

"Good morning, everyone," ani Jal, suot ang kanyang unipormeng pang-kapitan na nagpapatingkad sa kanyang tindig at kisig. "Ako si Jal Pereno, ang kapitan ng Blue Ocean Cruise Ship at CEO ng  Pereno Shipping Lines."

Napalunok si Cherry. "Siya?!" bulong niya sa sarili. Mabilis niyang iniwas ang tingin, umaasang hindi siya mapapansin.

Ngunit tila hindi siya pinalampas ni Jal. Habang nagsasalita ito, bigla nitong itinuro si Cherry. "Ikaw," sabi nito, may bahid ng ngiti sa kanyang boses. "nagkita na naman tayo."

Nagtinginan ang ibang crew kay Cherry, na ngayo’y halos gusto nang magtago sa ilalim ng mesa. "Sir," sagot niya, pilit na kalmado. "Ano pong kailangan niyo sir?"

Ngumiti si Jal, ang kanyang mga mata’y parang nang-aasar. "Wala naman. Gusto ko lang magpasalamat sa mainit na pagtanggap mo kahapon."

Hindi alam ni Cherry kung maiiyak o magagalit. Ang buong meeting room ay napuno ng mahihinang tawanan mula sa iba pang crew. Ngunit sa halip na magpaapekto, tumindig siya nang maayos at ngumiti nang peke.

"Welcome po, Sir," sagot niya. "Next time po, mas mainit pa."

Natawa si Jal, ngunit sa kabila ng kanyang panunukso, may bahagyang paghanga sa tapang ng dalaga. "I’m looking forward to it," sagot niya, bago bumalik sa pagpapaliwanag sa mga bagong polisiya ng kumpanya.

Habang umuusad ang pagpupulong , si Cherry ay nananatiling tahimik, ngunit sa loob-loob niya'y punung- puno ng emosyon at pagkapahiya. Sa unang pagkakataon, naramdaman niya na ang simpleng day-off ay nagdala sa kanya ng alon ng komplikasyon. At sa hindi inaasahang pagkakataon, ang galit niya sa isang lalaki ay tila humahalo sa isang bagay na mas mahirap intindihin.