All Chapters of Until Divorce Do Us Part: Chapter 11 - Chapter 20

Nang makaalis si Sigmund ay narinig ni Cerise ang pagring ng cellphone nito. Alam niyang walang iba kung hindi si Vivian ito dahil walang magtatangkang tumawag dito sa ganitong oras ng gabi.Hindi man masabi ni Vivian ng diretsahan pero ayaw niyang kasama ni Sigmund si Cerise mas lalo pa kung silang dalawa lang.Napaisip naman si Cerise na baka pamilya talaga ang turing sa kanya ni Sigmund kaya sinamahan siya nito sa mga nakaraang araw. Pero tapos na siya sa pagmaang-maangan kaya napagpasyahan niyang umalis pagkahating-gabi.Iyon ay kung nagising siya sa pagkakatulog.Nagising siyang pababa na ang araw at mag-isa sa higaan. Halos isang araw siyang natulog?Mabilis siyang bumaba ng hagdan at nagtungo sa bukas na ilaw na parte ng bahay para makita si Sigmund… na nagluluto.“Oh. Kain.” Walang kaemo-emosyon nitong pag-aalok. Napaisip tuloy siya kung napilitan lang ito na ayain siya dahil naabutan niyang nagluluto ito.“Bakit ka pa nandito?” Sagot naman ni Cerise na sumunod sa pag-upo sa h

Hindi mawala sa isip ni Cerise ang ilang hadlang sa kanilang divorce. Akala niya ay simpleng tatlong araw lang ito ng buhay niya at ngayon halos mag-iisang buwan na mula ng dumating siya sa Pilipinas.Ayaw naman niyang sisihin ang Papito niya na masyadong matagal nang nawala dahil sa business trip nito, ayaw niya lang na baka isipin ni Sigmund na may alam siya dito. Dahil ganito ang pagkakakilala sa kanya ni Sigmund, baliw na baliw parin sa kanya.Pero hindi niya rin maalis sa isipan na tinuring siya ng dalawang matanda bilang kanilang apo, minsan pa nga ay kinakampihan siya nito kaysa kay Sigmund.Ngayon ay ang unang araw niya sa trabaho. Mukhang umaayon sa kanya ang tadhana dahil mayroong bakante para sa balita sa tanghali ng tatlumpung minuto. Hindi man gaano katagal pero tinatanaw ito ni Cerise bilang mabuting pagkakataon upang mahubog ang career.Nakatali ang mahaba niyang bahok pares ng kanyang kulay lila na bestida at simpleng itim na stilettos. Nagtungo siya sa loob ng studio

“Gusto ko nga ang ginagawa ko.” Sagot ni Cerise. Para sa kanya ang pagiging parte nang pagpapaalam ng katotohanan sa madla ay isang napakadakilang propesyon. Nararapat lang na maipahayag ang katotohanan at malaman ng mga tao ang katotohanan.Kahit man ay nang-iinit na siya sa layo sa kanya ni Sigmund ay sinabi niya ito nang buong determinasyon. Mabuti siyang tinitigan ni Sigmund kung mayroon bang pag-aalinlangan sa pagkakasabi nito pero hindi man lang ito kumurap.“Sigmund,” narinig nilang pareho ang papalapit na tinig ni Vivian. Lumayo naman sa kanya si Sigmund at nagsimulang maglakad pabalik. Sinalubong nito si Vivian.“Asan si Ceri? Naghihintay si Mr. Colton sa kanya.”“Nasa banyo siguro.” Walang pag-aalinlangan nitong sagot. Naglakad ang dalawa palayo at narinig nga ni Cerise ang mga ito. Hindi na siya nagsalita para makaiwas pa sa ibang mga tanong.Nang nakabalik na siya sa loob ay agad naman niyang inaya nang umuwi si Percy. Ngumiti lang siya at sumenyas nang aalis kay Vivian. M

Maayos natapos ang kanilang hapunan, pero katahimikan naman ang naghari nang mapunta ang lahat sa sala.Matagal nang hinihintay ni Cerise ang pagdating ng household registration book, pero tila ba nawala ito nang maramdam ang hangin dulot ng hindi kaaya-ayang ekspresyon ng karamihan kaya hindi niya mapigilan magtanong, “May nangyari po ba?”Wala ni isang sumagot sa halip ay nabaling ang tingin lahat kay Papito na nakaupo sa kadalasan nitong upuan at kalmadong nakatingin.Nang mapansing lahat ay nakatingin sa kanya, inangat nito ang tingin at sumagot. “May iba akong pinaggamitan ng registration book, idedeliver ito ng ilang araw. Hindi naman masama kung mahuhuli ng ilaw, diba?”Hindi nakapagsalita si Cerise kaya kinuha ito na pagkakataon ng ina ni Sigmund para magsalita.“Tama. Wala namang masama kung mahuhuli ng ilang araw. Pamilya tayo at hindi naman nagmamadaling maghanap ng iba ang Riri natin diba?”Ani nito habang hawak ang kamay ni Cerise.Awkward namang ngumiti si Cerise pero pi

  Natawa si Cerise sa narinig at inilapag ang kanyang kinakain. Seryoso niya itong tinanong. “Alam nating hindi ito tama. Hindi ba pinapahalata ni Ate Vivian na ayaw niya tayong magkasama? O nagmamanhid-manhiran ka lang?” Alam ni Cerise na hindi ganoon kabait si Vivian katulad ng pinapakita nito sa karamihan. Sinagot siya ni Sigmund. “Ang sabi ko, wala siyang kinalaman sa kung anong meron sa ating dalawa.” “Paano ba magiging okay ‘to, ha? Magiging mag-asawa na kayo, baka dalawang araw mula ngayon may bagong asawa ka na tapos ano? May inaasikaso kang dating asawa? Sa tingin mo ba matutuwa siya?” “Puwede ba ‘wag mo siyang banggitin.”Makikita ang pagdidilim ng paningin nito sa pagkakasabi. “Sige! Sabihin na nating ikaw siya, at ako ikaw. Sa tingin mo ba matutuwa kung may inaasikaso akong iban