Kakalabas lamang ni Cerise mula sa pang-gabi niyang programa. Dahil mas marami ang nanood ng balita sa gabi ay inilipat siya sa parehong programa sa gabi. Paglabas niya ay sumalubong sa kanya ang isang brand new Rolls-Royce Cullinan at binati siya ng driver.โMiss Harrod, pinapasundo ka ni Boss.โMagalang naman itong tinanggihan ni Cerise. โPasensya na. May lakad ako ngayong gabi.โโMiss Harrod, sabi ni BossโฆโโCeri!โHalatang nag-iba ang tono ng boses ng driver at mukhang nainis pa ito. Akmang lalapit na sana ito kay Cerise nang biglang may huminto na isang limited edition sports car, Mercedes-AMG GT R Pro, sa likod nito. Napalingon ang driver sa pinagmulan ng maliit at malumanay na tinig na pagmamay-ari pala ng babaeng nasa loob ng kakahinto lang na sasakyan.โMs. Lin! Kumusta ka?โ Pagbati ng driver.Napatingin naman si Vivian sa driver at ngumiti. โMabuti! This is my sister, sheโs mine for tonight.โNang marinig ito ng driver ay tumingin ito sa nagmamaneho ng Mercedes, tumango, at
โGusto ko nga ang ginagawa ko.โ Sagot ni Cerise. Para sa kanya ang pagiging parte nang pagpapaalam ng katotohanan sa madla ay isang napakadakilang propesyon. Nararapat lang na maipahayag ang katotohanan at malaman ng mga tao ang katotohanan.Kahit man ay nang-iinit na siya sa layo sa kanya ni Sigmund ay sinabi niya ito nang buong determinasyon. Mabuti siyang tinitigan ni Sigmund kung mayroon bang pag-aalinlangan sa pagkakasabi nito pero hindi man lang ito kumurap.โSigmund,โ narinig nilang pareho ang papalapit na tinig ni Vivian. Lumayo naman sa kanya si Sigmund at nagsimulang maglakad pabalik. Sinalubong nito si Vivian.โAsan si Ceri? Naghihintay si Mr. Colton sa kanya.โโNasa banyo siguro.โ Walang pag-aalinlangan nitong sagot. Naglakad ang dalawa palayo at narinig nga ni Cerise ang mga ito. Hindi na siya nagsalita para makaiwas pa sa ibang mga tanong.Nang nakabalik na siya sa loob ay agad naman niyang inaya nang umuwi si Percy. Ngumiti lang siya at sumenyas nang aalis kay Vivian. M
Dahil sa nagsisimulang paglakas ng ulan ay pinili niya munang huwag umalis. Pero ito lang ba talaga ang dahilan?Isiniksik niya ang matangkad na katawan sa sofa ni Cerise sa sala. Pero hindi rin ito nakatiis at pumasok sa loob rin ng kuwarto ng dalaga.โLinalamig na ako.โ Pagdadahilan nito.Naguguluhan naman si Cerise dahil pagkahiga nito kanina ay agad ring tumayo tapos babalik ngayon?Nang aktong hihiga naman ito ay gumilid hanggang sa tumama sa dingding si Cerise.โPaano ka nakakatulog sa tigas nitong kama?โ Simangot ni Sigmund pero humiga parin.โLahat ng nasa bahay ay mumurahin lang.โ Mahinang sabi ni Cerise sabay singhap.Bigla namang isiniksik ni Sigmund ang sarili niya kay Cerise at pumasok na rin sa comforter. โAnong sabi mo?โAng malamig na paghinga nito ay naramdaman niyang bumabalot sa kanyang tenga. Nanliit si Cerise at mas sumiksik sa gilid pero iniharap siya ni Sigmund sa kanya, tila pinipilit siya nitong sumagot sa kanya.โAng sabi ko lahat ng gamit dito ay mumurahin.
Maayos natapos ang kanilang hapunan, pero katahimikan naman ang naghari nang mapunta ang lahat sa sala.Matagal nang hinihintay ni Cerise ang pagdating ng household registration book, pero tila ba nawala ito nang maramdam ang hangin dulot ng hindi kaaya-ayang ekspresyon ng karamihan kaya hindi niya mapigilan magtanong, โMay nangyari po ba?โWala ni isang sumagot sa halip ay nabaling ang tingin lahat kay Papito na nakaupo sa kadalasan nitong upuan at kalmadong nakatingin.Nang mapansing lahat ay nakatingin sa kanya, inangat nito ang tingin at sumagot. โMay iba akong pinaggamitan ng registration book, idedeliver ito ng ilang araw. Hindi naman masama kung mahuhuli ng ilaw, diba?โHindi nakapagsalita si Cerise kaya kinuha ito na pagkakataon ng ina ni Sigmund para magsalita.โTama. Wala namang masama kung mahuhuli ng ilang araw. Pamilya tayo at hindi naman nagmamadaling maghanap ng iba ang Riri natin diba?โAni nito habang hawak ang kamay ni Cerise.Awkward namang ngumiti si Cerise pero pi
โPero si Mamita at Papito, ayaw nilang maghiwalay kayo.โ Patuloy nang pag-iyak ni Cerise.โHawak na ni Cerise ang registration book.โ Ani Sigmund na nagsisimula nang mainis.โAno? Sigurado ka ba?โ Tanong ni Vivian at napatingin kay Sigmund, ang mga mata niyaโy puno ng pag-asa.โOo nga.โHabang ang isa naman ay hindi na makapaghintay na maghiwalay sila, ang kasama naman niyaโy hindi makapaghintay na ikasal sila. Paano naman siya?Napatingin si Sigmund sa kausap, unti-unting nawawalang sigla ang mata.Matapos niya itong patulugin ay pumunta siya sa clubhouse. Maghapong nag-iinom doon si Winston at Izar, nang makita siya ng mga ito ay pinaalis nila ang mga kasama nilang babae at buong pusong inialay ang atensyon kay Sigmund.Halatang pagod si Sigmund, kaya minabuti nilang hindi ito paglaruan o tanungin. Tiningnan lang nila ito hanggang sa magsalita.โHawak na ni Cerise ang registration book.โ Ani Sigmund na parang kausap lang ang sarili.Napaisip sila bigla sa pinagpustahan nilang dalawa
Natawa si Cerise sa narinig at inilapag ang kanyang kinakain. Seryoso niya itong tinanong. “Alam nating hindi ito tama. Hindi ba pinapahalata ni Ate Vivian na ayaw niya tayong magkasama? O nagmamanhid-manhiran ka lang?”Alam ni Cerise na hindi ganoon kabait si Vivian katulad ng pinapakita nito sa karamihan.Sinagot siya ni Sigmund. “Ang sabi ko, wala siyang kinalaman sa kung anong meron sa ating dalawa.”“Paano ba magiging okay ‘to, ha? Magiging mag-asawa na kayo, baka dalawang araw mula ngayon may bagong asawa ka na tapos ano? May inaasikaso kang dating asawa? Sa tingin mo ba matutuwa siya?”“Puwede ba ‘wag mo siyang banggitin.”Makikita ang pagdidilim ng paningin nito sa pagkakasabi.“Sige! Sabihin na nating ikaw siya, at ako ikaw. Sa tingin mo ba matutuwa kung may inaasikaso akong iban
Hindi mapakali si Cerise nang maramdaman ang mainit na labi ni Sigmund sa kanyang mga labi. Saglit siya nitong tiningnan at hinalikan uli, ngayon ay mas malalim, mas mainit, mas matamis.Halos makawala na sa katawan niya ang kanyang puso sa sobrang bilis ng tibok nito, at pakiramdam niya’y huminto sa pagtakbo ang isip niya.Ang dalawang kamay ni Sigmund ay nasa pisngi ni Cerise habang maigi niyang ninanamnam ang tamis ng labi nito. Maingat ang bawat galaw niya dahil ayaw niyang masaktan ito dahil sa kaagresibohan niya.Akmang itutulak na ni Cerise palayo si Sigmund pero nahawakan nito ang kanyang kamay. Gamit ang isa nitong kamay ay itinaas nito ang dalawang kamay niya at mas nadiin siya sa dingding ng elevator. Halos sakopin na ng bibig nito ang bibig niya.Ramdam ni Cerise ang pagiging agresibo ni Sigmund, pati ang pag-iingat nito na baka mai
โHeโs coming.โ Saad ng katabi niya. โGusto mo bang lumayo sa kanya?โAlalang tanong nito. Alam ni Percy kung paano siya itrato ni Sigmund kaya naiintindihan ni Cerise ang ugaling ganito niya.Napalingon si Cerise sa sinabi nito. โHa? Paano?โTiningnan siya nito gamit ang kanyang maamong mata. Dahan-dahan niyang hinawakan ang kamay ni Cerise, pero tila nailang ito sa ginawa niya.โLetโs date.โ Biglang sabi ni Percy. Gulat namang tumingin sa kanya si Cerise. โGusto kita.โPatuloy ni Percy.Hindi naman nakaisip nang mabuti si Cerise, hindi niya alam ano ang isasagot, at bago pa man gumana uli ang utak niya ay bumukas mula sa labas ang pinto.Biglang pumasok ang malamig na hangin pati ang brasong puwersahan siyang hinila palabas.Dahil sa gaan niya ay sumama lang ang katawan niya sa pagkakahila at nahinto nang tumama na sa matangkad na katawan ng lalaking nasa labas, malamig ang mata at walang bakas ng pagkatuwa sa mga tingin nito.Samantalang si Sigmund naman ay namumuhi sa tingin sa ka
โWag kang magalit... sabi ni Kuya Izar, bawal kang ma-stress...โ halos pabulong na ang kanyang tinig.โCerise,โ sabi ni Sigmund. โSana hindi na lang kita nakilala.โMula sa malamig ay naging isang mapait na lamig ang bumalot sa silid. Wala na siyang nasabi.At gaya ng eksenang walang pasabi, bumukas ang pinto.โSigmund!โPamilyar ang boses, malakas, sabik. Pumasok si Vivian, dala ang sariling pag-aalala. Kasunod niya si Craig, pero hindi ito lumapit.Napatingin si Cerise sa kanila. Hindi maipinta ang naramdaman niya.โCeri, nandito ka rin pala,โ magiliw na bati ni Vivian. Walang halong init o panunumbat, pero may pagitan ang tono. Tumabi ito kay Sigmund at agad hinawakan ang kamay nito.โKumusta ka na? Mas okay ka na ba ngayon?โHindi sumagot si Sigmund. Tiningnan lang niya si Vivian, at saka bahagyang napangisi. Isang malamig na ngiti na mas masakit pa kaysa sa kanina.Hindi alam ni Cerise kung bakit nakangisi si Sigmund. Wala naman itong sinasabi. Kayaโt marahan niyang paalala, โโWa
โKuya Izar?โ may halong gulat ang boses ni Cerise.โSakto ang tawag mo,โ ani Izar. โHinahanap din kita. Naaksidente si Sigmund kagabi... nasa ospital siya ngayon.โNabigla si Cerise. โAno?โ Mabilis siyang napatayo. โNasaan siya? Anong ospital?โโMay bali sa isang braso. Nagising kaninang madaling-araw, pero nawalan ulit ng malay. Baka mas mabuti kung pumunta ka rito. Kailangan nating mag-usap.โHindi na siya nagtanong pa. โPupunta na ako ngayon.โ-Kasabay ng malakas na pagbugso ng hangin ang mabilis na takbo ng kotse. Tahimik si Cerise sa likuran ng sasakyan ng direktor, hawak pa rin ang kanyang, habang paulit-ulit sa isip niya ang sinabi ni Izar.Pagbaba sa ospital, sinalubong siya ng malamig na hangin. Inayos niya ang buhok na ginugulo ng hangin habang nagmamadaling tumakbo papasok.Sa labas ng silid ng pasyente, tumingala si Izar sa naririnig niyang yapak. Nang makita niya si Cerise, bahagya siyang ngumiti, alanganin, pero malinaw ang pagkaunawa sa nararamdaman nito.โKuya Izar, k
Kita ni Cerise ang pagsabog ng emosyon sa mata nito. Disappointment. Inis. Galit na pilit pinipigil. Pero kahit naramdaman niyang unti-unting bumibitaw si Sigmund sa kanya, kailangan niya itong sabihin.Huminga siya nang malalim, parang pagsuko pero puno ng layunin.โYoung Masterโฆ pakiusap, hiwalayan mo na ako.โTumitig si Sigmund sa kanya. Tumigas ang ekspresyon nito, at may sagot siyang buo na bago pa man niya mapigilan ang sarili:โImposible.โTumalikod siya at umalis.Naiwan si Cerise sa kinatatayuan, parang naligaw sa gitna ng makakapal na ulap.Buti na lang at kailangan nitong umalis kinagabihan. Nang makatiyak siyang wala na si Sigmund, tahimik siyang lumabas ng suite.Diretso siya sa hotel lobby. Wala namang sagabal sa kanyang pag-alis. Tumango ang mga staff at magalang siyang binati.โIngat po kayo, Madam.โNapahinto si Cerise. Sandaling nagulatโฆ pero tinuloy ang lakad na may matatag na hakbang.Sumakay siya ng taxi at dumiretso sa bahay.Nag-file siya ng leave at nagkulong s
Napatingin sa kanya si Cerise. โBakit?โโSa nangyari saโyo kagabi, wala ka bang gustong alamin? Sino ang nasa likod noโn? Magpahinga ka muna. Huwag kang pumasok.โโEh โdi uuwi na lang ako.โTumitig si Sigmund sa kanya. โHindi ka ba komportable kapag kasama ako?โโHindi ko sinasabi โyon,โ mahinang sagot ni Cerise. โPero hindi ako pwedeng manatili rito habang-buhay.โโNaghihintay ang mga reporter sa labas ng bahay mo ngayon. Kung pipilitin mong umalis, iisa lang ang pupuntahan mo.โโSaan?โโSa condo ko.โAng kanyang sea-view unit.Hindi umimik si Cerise. Tumigil lang siya, nakatingin sa sahig. Tahimik. Pero sa loob-loob niya, naluha ang kanyang damdamin.Hindi baโt ibig sabihin nitoโy hindi pa rin siya makakawala sa kanya?Ayaw na niyang maging human pillow nito tuwing gabi.โPupunta na lang ako kay Kara. Puwede?โโAlam kong anak siya ng abogado ng tatay mo, at matagal na kayong magkaibigan. Pero ako ang asawa mo. Mas pipiliin mo ba ang kaibigan mo kaysa sa asawa mo? Mas ligtas ka ba ka
Sa kabilang bahagi ng lungsod, hindi tahimik ang umaga sa private apartment ni Vivian.Nakaupo siya sa harap ng salamin, pinagmamasdan ang sarili. Ilang ulit niyang tinangkang mag-makeup, pero nauuwi lang ito sa pagkabigo. Sa huli, binato niya ang mga mamahaling cosmetics at skincare sa sahig.Tumunog ang mga bote. Nagkalat ang mga piraso.Pumasok si Craig na nagulat sa gulo. Napatingin siya kay Vivian, nakaupo pa rin sa upuan, tahimik pero naglalagablab ang mga mata.โLumapit ka rito,โ malamig na utos ng babae.Nagdadalawang-isip man ay lumapit si Craig.Tumayo si Vivian, at bigla na lang yumakap sa kanya. Hinalikan siya nito, mariin, puno ng poot at pangungulila. May luha sa mga mata nito at napakaagresibo ng galaw nito.Pagbitaw niya sa halik ay mahina itong nagtanong, โTulungan mo akong kalimutan siya. Kaya mo ba?โโVivianโฆโโPlease.โMuling hinalikan ni Vivian ang kanyang leeg, labi, at dibdib. Habang hinahaplos siya, pinasok ng kamay niya ang loob ng suot ni Craig, binubuksan an
Bigla siyang hinila ni Sigmund pabalik at sabay silang bumagsak sa kama.Nataranta si Cerise. Napakapit siya sa braso nito. Pagkatapos ng ilang segundong katahimikan, mahina siyang bumulong."Hindi yata tama 'to...""Bukas, may press conference. Sasabihin ko na asawa kita. At hindi ko na itatago."Ibinulong ni Sigmund iyon sa leeg niyaโmababa, mariin, at puno ng paninindigan.โHindi,โ madiing sabi ni Cerise sa nanginginig niyang tinig. โHindi tayo puwedeng magpa-press conference.โBahagyang napatigil ang mundo. Nadadarang siya sa init ng katawan nito, sa seguridad ng yakap, ngunit nanaig ang katinuan.Dumikit si Sigmund sa leeg niya, at may bulong na dumaan sa balat niya gaya ng usok na may dalang apoy. โAyoko nang maulit ang nangyari ngayon,โ aniya, mariin ang tono.Ayaw na niyang hayaang harapin ni Cerise ang panganib nang mag-isa.Pumasok sa isipan ni Cerise ang nakaraan, ang araw na sinabuyan siya ng pintura sa harap ng media. Iyon ay isang kahihiyan, ngunit maituturing pang mabab
Natigilan si Cerise nang magtagpo ang tingin nila ni Sigmund. Sa isang sulyap pa lang, alam niyang nakita na nito ang mga sugat niya na pilit niyang itinatago. Naunawaan niya rin kung bakit ito bumalik sa pribadong silid para hanapin si Mr. Peterson. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi niya mapigilang makaramdam ng hiya."Sigmund, tumigil ka na sa pagtitig," mahinang bulong niya.Ngunit hindi siya pinakinggan ni Sigmund. Sa halip, lumapit ito mula sa likuran at bumulong sa kanyang tainga, malamig ang tinig nito."Sino'ng nagbigay ng pahintulot para masaktan ka?"Napatigil si Cerise. Sa dami ng nangyari, halos hindi na siya makakilos. Akala niya, ligtas na siya, pero heto siya, pinapagalitan pa nga. "Saan ka pa nasugatan? Sasabihin mo ba, o gusto mong ako na mismo ang maghubad ng natitira mong damit para malaman ko?"Hindi na siya hinintay nitong sumagot. Parang seryoso nga ito."Ako na ang magsasabi! Ako na!"Taranta siyang napasigaw.Sa wakas, umangat si Sigmund mula sa kanya. Ngunit na
Binalewala ni Cerise ang kirot na gumagapang sa kanyang tagiliran. Ang tunay na takot ay dumapo sa kanyang sikmura nang mapansing naka-lock ang pinto, inilock ito ni Mr. Peterson.Tahimik ang tunog ng mga sapatos ni Mr. Prescott habang papalapit siya, mabagal, puno ng intensyon. Hinawakan nito ang basang manggas ng kanyang damit.Napaatras si Cerise nang di sinasadya. Napadikit ang kanyang kamay sa nabasag na salamin. Napasinghap siya at mabilis na inangat ito. Dugo ang dumaloy sa kanyang palad."Akala mo ba'y kaya kitang pagbigyan katulad ng ama mong inutil?" mariing bulong ni Mr. Prescott habang sinunggaban siya sa kwelyo at pilit siyang itinatayo. "Kung hindi dahil sa natitirang pakialam ng pamilya Beauch sa'yo, matagal ka nang wala. Hindi kita gagawing prinsesa tulad ng ginawa ko kay Vivian."Napilitan si Cerise na titigan ang kanyang mukha. Wala nang pagkukunwari. Sa isang simpleng pagkakatapon ng alak, lumabas ang tunay na anyo ng halimaw.Dapat sanaโy masaya siya na nabunyag an
โAko?โโHm-hm.โ mabilis na pagtango ni Spencer, pilit na ngumiti kahit hindi umaabot sa kanyang mga mata ang ngiti. โKumain na tayo.โDahan-dahan nilang tinapos ang hapunan. Pagkatapos, isinama ni Cerise si Spencer sa ilang kilalang lugar sa lungsod, ipinakita ang kultura at tradisyon ng Pearl Pavilion. Nang matapos ang paglilibot, tinawag niya ang taxi para ihatid siya pabalik sa hotel.Ginagampanan lang niya ang papel ng mabuting host. โYun ang iniisip niya.Pero hindi inaasahan ang sumunod.Pagkababa ni Spencer mula sa taxi, nakaharap na siya agad sa isang pamilyar na tanawin nang bigla ay may isang katahimikan nang makaramdam ng isang malakas na presensya.Si Sigmund.Nakatayo siya sa unahan ng isang grupo, malamig ang tingin na ibinabato nito kay Spencer. Mula roon, lumipat ang tingin niya sa likuran, sa taxi kung saan nakaupo pa rin si Cerise.โManong, paandarin niyo na po,โ utos ni Cerise sa drayber, kahit nanginginig ang kanyang mga daliri.Umalis agad ang taxi, iniwan si Spen