All Chapters of วาสนานี้ข้ามิอยากได้: Chapter 71 - Chapter 80

ซีห่าวกับซีฮันที่ตื่นแล้วก็เตรียมตัวจะออกไปฝึกวรยุทธเช่นทุกวัน เขาก็พบกับฝูเหิงที่หน้าประตูห้องเข้าพอดี“เจ้าก็จะไปฝึกวรยุทธ์เช่นกันหรือ” ซีห่าวเดินเข้ามาถามสหาย“ใช่แล้ว” ฝูเหิงมือของเขายังอยู่ที่ลูกบิดประตูห้องก็แสร้งทำทีเหมือนเพิ่งเดินออกมาข้างนอกอย่างแนบเนียนฝูเหิงจำต้องเดินตามทั้งสองไปฝึกวรยุทธ์ที่ลานด้านนอกอย่างเสียไม่ได้ซีห่าวหยุดนิ่งอยู่กับที่เมื่อฝูเหิงเดินผ่านหน้าเขาไปกับซีฮัน เขามองแผ่นหลังของสหายอย่างสงสัย“อาเหิง เมื่อคืนเจ้าแช่น้ำดอกบัวมาหรือ” ซีฮันก็เข้าไปใกล้สหายมากขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของพี่ชาย“เหตุใดถึงไม่ชวนข้า” ซีฮันเมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนๆ มาจากตัวของฝูเหิงเขาก็เอ่ยถามออกมา“เมื่อคืนข้าร้อนนัก ไม่รู้ว่าพวกเจ้าก็อยากแช่ ครั้งหน้าข้าจะไปชวนพวกเจ้าเสียก่อน” ฝูเหิงเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย คงมีแต่เขากับสวรรค์ที่ล่วงว่ามีเขาตื่นตระหนกมากเพียงใด จนเหงื่อซึมออกมาตามแผ่นหลังของเขาฝูเหิงคิดไม่ถึงว่ากลิ่นกายของซูหนี่จะติดตัวเขามาจนเกือบจะถูกจับได้เช่นนี้ ครั้งหน้าเขาคงระวังมากกว่านี้เสียแล้วเมื่อซูหนี่นางหายจากอาการตกตะลึงที่ถูกฝูเหิงขโมยจูบอย่างรวดเร็วนางก็กลับไปนอนหลับไป

ฝูเหิงเก็บเสื้อตัวนอกมาสวม พร้อมทั้งเดินคอตกไปที่บ่อน้ำ เพื่อแช่ตัว เขาถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือเพียงกางเกงตัวเดียวแล้วลงไปแช่ ความเย็นของน้ำทำให้ความร้อนรุ่มจากอารมณ์ความปรารถนาของเขาลดลงไปได้มากฝูเหิงกลับห้องเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำ ก่อนจะนอนหลับลงอย่างไม่สบายตัวนัก เพราะทุกครั้งเขามีซูหนี่ข้างกายถึงจะหลับไปอย่างสนิทเช้าวันต่อมา เมื่อทั้งหมดทานอาหารเช้าเรียบร้อย ซูหนี่ก็ชิงพูดสิ่งที่นางพูดเรื่องเมื่อคืนให้ฝูเหิงฟังกับพี่ชายทั้งสามทันทีแม้ไม่เห็นด้วยกับนางสาวแต่ก็ไม่อาจหาวิธีที่ดีกว่าที่นางพูดได้แล้ว จำต้องยินยอมให้นางเดินทางไปสมัครคัดเลือกเป็นนางรำอย่างไม่เต็มใจซงมามาติดตามไปด้วยกันกับซูหนี่ โดยบอกผู้อื่นว่าเป็นมารดาของนาง หานอี้สุ่ยที่นึกสนุกอยากออกมาชมความครึกครื้นงานคัดเลือกนางรำจึงได้มาร่วมอยู่ที่กองสังคีตด้วยมิใช่ว่านางรำในวังหลวงมีน้อย แต่เขานึกอยากจะเห็นสาวงามหน้าใหม่บ้างจึงให้มีการคัดเลือกขึ้น หานอี้สุ่ยที่ยังคงนึกถึงใบหน้าของซูหนี่อยู่ตลอด เขาก็อยากจะรู้ว่าสาวงามในแคว้นของเขาจะสู่นางได้สักคนหรือไม่เหตุผลที่เขาเปลี่ยนตัวพระชายาเป็นฟ่านหลี่อิง เพราะเขาล่วงรู้ค

ฝาแฝดทั้งสามเมื่อรู้เรื่องราวในหนนั้น และเรื่องที่น้องสาวตนโดนหมายตาจากหานอี้สุ่ย ยิ่งนึกถึงคำพูดของซงมามาที่หานอี้สุ่ยพึงใจในการร่ายรำของซูหนี่จนออกปากเลือกนางด้วยตนเอง พวกเขาก็ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรงพวกเขารู้แล้วว่าเหตุใดท่านแม่ถึงได้มีโทสะมากเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าหานอี้สุ่ยนึกสงสัยอยู่แล้วหรือว่าสตรีที่แสนธรรมดาอาจจะเป็นซูหนี่ที่ปลอมตัวมาจึงยอมให้ผ่านการคัดเลือกโดยง่ายฝูเหิงภายในอกเขาสั่นสะท้านอย่างที่ไม่เคยเป็นมา ความทหวาดกลัวว่าจะเป็นพวกเขาเสียเองที่ส่งนางเข้าสู่ปากพยัคฆ์ทำให้เขาร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ทำอันใดไม่ได้นอนจากนั่งรอซูหนี่นางติดต่อมาเท่านั้นซูหนี่ที่เข้ามาอยู่ในวังหลวงแล้วก็ไม่ได้ล่วงรู้เลยว่าด้านในมิติของนางเกิดเหตุการณ์ตึงเครียดมากเพียงใด นางมองสำรวจไปรอบราชวังอย่างสนใจถึงจะวิจิตรงดงามแต่ก็ไม่งามไปกว่าวังหลวงของเสด็จปู่เสด็จย่าของนาง ซูหนี่ยังพูดสื่อสารบอกเล่ากับเชาชื่ออย่างสนุกสนานเชาชื่อได้แต่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเขาต้องพูดสิ่งที่ซูหนี่สื่อสารออกมาให้ทุกคนที่นั่งจ้องหน้าเขาอยู่รับรู้ทุกถ้อยคำ“น้องสาวของข้าคิดว่านางไปเดินเล่นในสวนดอกไม้เสียอีก” ซีจ้านอ

คนทั้งกองสังคีตเงียบเสียงลงแทบจะไม่ได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจซูหนี่ล้มลงไปกองกับพื้น นางจับที่ใบหน้าของนาง ซูหนี่ที่หันไปมองฟ่านหลี่อิงวูบหนึ่งนางเผลอมองฟ่านหลี่อิงด้วยแววจาที่เผยการสังหารออกมา แต่ฟ่านหลี่อิงกลับคิดว่านางตาฝาด เพราะเมื่อนางมองซูหนี่อีกครั้งแววตาของนางก็เผยความหวาดกลัวออกมาแล้ว“คุณหนูฟ่าน ท่านยังไม่สืบเรื่องราววให้ดีเสียก่อนก็ลงมือกับเสี่ยวซื่อแล้วหรือเจ้าคะ” เสี่ยวหงรีบเข้ามาประคองซูหนี่ที่อยู่ที่พื้น พร้อมทั้งเอ่ยถามออกมาอย่างไม่นึกหวาดกลัว“แล้วอย่างไรเล่า” ฟ่านหลี่อิงเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี“หากข้ารู้ว่าเป็นผู้ใด ข้าไม่เอาไว้แน่นอน” นางสะบัดแขนเสื้อเดินจากไปโดยที่ไม่คิดจะชายตามองซูหนี่ที่ถูกเสี่ยวหงประคองอยู่“เจ้าไปพักเสียเถิด” มามาฝึกสอน บอกให้ซูหนี่ไปพักผ่อนอย่างเห็นใจเรื่องเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก นางหันไปมองแผ่นหลังที่ตั้งตรงของฟ่านหลี่อิงแล้วส่ายหัวตอนนี้นางเป็นเพียงคู่หมั้นขององค์รัชทายาทเท่านั้น เมื่อได้นั่งตำแหน่งพระชายาไม่รู้ว่าจะมีผู้เคราะห์ร้ายอีกกี่รายเรื่องที่ฟ่านหลี่อิงมาหาเรื่องนางรำที่กองสังคีตถูกพูดไปจนถึงหูของหานอี้สุ่ย เขาไม่แต่ขบขันเ

ซูหนี่สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้หานอี้สุ่ยมากขึ้น“เหตุใดพระองค์จึงเลือกคุณหนูฟ่านเล่าเจ้าคะ” ซูหนี่แสร้งทำหน้าตาใสซื่อ“นางมีสิ่งที่เปิ่นกงต้องการ” หานอี้สุ่ยในยามนี้ดวงตาของเขาเหม่อลอยอย่างสับสน“สิ่งที่นางมี ข้าไม่มีหรือเจ้าคะ” ซูหนี่ช้อนสายตายั่วยวนมองหานอี้สุ่ย“เจ้าไม่มี สิ่งที่นางให้เปิ่นกงใด นางเรียกมันว่าระเบิด” “ระเบิด” เชาชื่อร้องออกมาเสียงดังภายในมิติซินหยานก็สีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด บุรุษที่เหลือห้าคนล้วนแต่ไม่เข้าใจว่าสิ่งใดคือระเบิด แต่ก็รู้ว่าสิ่งนั้นต้องร้ายแรงเป็นแน่ซูหนี่นางขมวดคิ้วอย่างงุนงง ก่อนที่มือของหานอี้สุ่ยจะยื่นมารูปคิ้วของนางให้คลายออก ซูหนี่แม้จะตกใจกับการกระทำของเขา แต่ก็ไม่อาจถอยหนีในยามนี้ได้ เพราะนางยังไม่เข้าใจว่าระเบิดคือสิ่งใดหานอี้สุ่ยอธิบายอานุภาพของระเบิดให้ซูหนี่ฟังอย่างภูมิใจ ก่อนจะบอกนางว่าเมื่อเขาได้วิธีทำระเบิดจากฟ่านหลี่อิงแล้ว จะแต่งซูหนี่เข้าตำหนัก เพื่อเป็นนางสนม“สิ่งนี้จะทำให้เปิ่งกงรวมแคว้นทั้งห้าให้เป็นหนึ่งได้ โดยมีเพียงเปิ่นกงเท่านั้นที่เป็นใหญ่” ซูหนี่จ้องมองใบหน้าของหานอี้สุ่ยอย่างตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน