วาสนานี้ข้ามิอยากได้

วาสนานี้ข้ามิอยากได้

last updateLast Updated : 2025-05-28
By:  l3oonm@Completed
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
10
3 ratings. 3 reviews
88Chapters
9.0Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ทำภารกิจสุดท้ายเสร็จสิ้นแล้วโดนองค์กรสั่งเก็บ เธอตื่นขึ้นอีกครั้งในร่างของ จางซินหยาน บุตรสาวของช่างไม้ในหมู่บ้าน ฟาตง

View More

Chapter 1

บทที่ 1

激しい夜の情事の後、藤崎佳奈(ふじさき かな)の肌には薄くピンクの輝きが差していた。

高橋智哉(たかはし ともや)は彼女を腕に抱き、長い指先で彼女の繊細な顔立ちをなぞる。

その魅惑的な目には、これまでにない優しい情が宿っていた。

佳奈は激しく求められ、体は疲れ切っていたが、どこか満たされた気持ちがあった。

しかし、彼女がまだその余韻に浸る間もなく、智哉の携帯電話が鳴り響いた。

画面に表示された番号を見た瞬間、佳奈の心はざわめいた。

彼女は智哉の腕にしがみつき、見上げるように言った。

「取らないで、いい?」

電話の相手は遠山美桜(とおやま みおう)だった。

彼女は智哉にとって、手の届かない理想そのものだった。

帰国してまだ1カ月も経たない間に、何度も自殺未遂を繰り返していた。

佳奈はわかっていた。

美桜がわざとこういう行動をとっているのは明らかだ。

それでも、智哉は佳奈の気持ちなどお構いなしに、彼女を腕から払いのけた。

ついさっきまでの甘い空気など感じられない冷たい態度で、ためらいなく電話を取った。

佳奈には電話の内容までは聞き取れなかったが、智哉の瞳には嵐のような感情が揺らめき、外の夜の闇よりも深く見えた。

電話を切ると、彼は素早く服を身に着けながら言った。

「美桜がまた自殺未遂をしたらしい。様子を見てくる」

佳奈はベッドの上に座り、彼をじっと見つめた。

白く透き通った肌には、彼の愛撫の痕跡が鮮やかに残っている。

「でも、今日は私の誕生日。あなた、私と過ごすって約束したよね。大事な話があるの」

智哉はすでに服を着終え、冷たく鋭い目で彼女を見下ろした。

「こんなときに、よくそんな我儘が言えるな。美桜は命の危機にあるんだ」

佳奈が反応する間もなく、智哉は勢いよくドアを閉め、部屋を後にした。

間もなく、外からエンジン音が聞こえてきた。

佳奈は枕の下から小さな箱を取り出し、そっと中を開けた。

中には二つのペアリングが入っている。

彼女の目には涙が浮かび、視界が滲んでいく。

三年前、佳奈が路地裏で悪党に囲まれた時、智哉は彼女を救うために太ももに怪我を負った。

彼女はその出来事をきっかけに、彼を介抱することを自ら申し出た。

そしてある夜、酒の勢いで二人は関係を持った。

その後、智哉は彼女にこう尋ねた。

「俺と付き合うか?ただし、結婚はできない」

佳奈は一瞬の迷いもなく、彼の申し出を受け入れた。

智哉は、彼女が4年間密かに想い続けた男性だったからだ。

それ以来、佳奈は昼間は彼の優秀で美しい秘書として働き、夜になると彼の温順な恋人になった。

彼女は天真爛漫に信じていた。

智哉が結婚しない理由は、彼の家庭環境の影響だと。

そして、佳奈は彼のために自分でプロポーズの場を準備した。

一日中かけて細部まで飾り付け、彼が「結婚」という言葉を恐れることから解放されるきっかけにしたかったのだ。

だが、美桜からの一本の電話が、佳奈の幻想をすべて打ち砕いた。

智哉が結婚しないのは、結婚するつもりの相手が最初から自分ではなかったからだ。

佳奈は悲しげに笑いながら、ペアリングを箱にしまい、露台の飾り付けを自分の手で取り外した。

そして、誰にも知らせずに一人で車を走らせた。

しかし、車が少し進んだところで、彼女の下腹部に激痛が走った。

次の瞬間、温かい液体が太ももを伝い、シートを染めていくのを感じた。

佳奈が目を下ろすと、白いレザーシートが鮮血で赤く染まっていた。

彼女は嫌な予感がして、すぐに智哉に電話をかけた。

「智哉、お腹が痛い、迎えに来てくれる?」

電話の向こうからは彼の苛立った声が聞こえた。

「佳奈、駄々をこねるならタイミングを考えろよ!」

佳奈は増え続ける血を見て恐怖で震え、泣きながら言った。

「智哉、本当なの!お腹がすごく痛いの、それに、血がたくさん出てる!」

彼女が最後まで言い切る前に、電話の向こうから冷たい声が聞こえた。

「美桜は命の危険があるんだぞ。それでも構ってほしいなんて、呆れる」

智哉の冷淡な言葉に、佳奈はしばらく何も言えなかった。

ようやく、彼女は笑みを浮かべたものの、それは苦しさに満ちた笑いだった。

「私が駄々をこねていると思ってるの?」

「違うのか?」

彼の冷たい声は、佳奈の心をまるでナイフのように刺した。

彼女は唇を噛み、震える指でスマホを握りしめ、全力で叫んだ。

「智哉、あんた最低だ!」

激痛と恐怖で冷や汗が全身を覆い、佳奈は救急車を呼ぼうとしたが、手が震えてスマホを操作することもできなかった。

そして、彼女の視界は次第に暗くなり、意識を失ってしまった。

再び目を覚ました時、佳奈は病院のベッドの上に横たわっていた。

その隣には親友の知里が心配そうに座っていた。

佳奈が目を覚ますと、親友の大森知里(おおもり ちさと)がすぐに身を乗り出して、心配そうに彼女を見つめた。

「佳奈、大丈夫?まだ痛む?」

佳奈はぼんやりとした目で知里を見つめ、かすれた声で聞いた。

「私、どうしたの?」

知里は一瞬躊躇した後、静かに答えた。

「あなた、妊娠してたのよ。医者が言うには、もともと子宮壁が薄かった上に、智哉のあの乱暴な行為が原因で流産して大出血したの」

佳奈の目は大きく見開かれ、信じられないように呟いた。

「私......妊娠してたの?でも、もういないの?」

頭の中が真っ白になり、目の奥が熱くなってくる。

それが彼女と智哉の子供だった。

智哉との未来がどうなるかはわからなくても、その命だけは彼女にとって大切なものだった。

佳奈は手をぎゅっと握り締め、涙が静かに頬を伝った。

それを見た知里は、彼女をそっと抱きしめ、優しく言った。

「泣かないで、手術したばかりなんだから体に悪いわ。元気になったら、私が可愛い男の子たちを紹介してあげる。あのクソ男のことなんて忘れさせてあげるから」

知里は怒りを抑えきれずに続けた。

「智哉の野郎、もう少しであなたを殺しかけた上に、目の前で浮気までして、最低すぎる。彼の股が裂ければいいのに!」

佳奈の心は、まるで無数の矢が一斉に突き刺さるような痛みに襲われていた。

冷たい手で知里をぎゅっと抱きしめ、声が詰まってしばらく何も言えなかった。

思い浮かぶのは、命を授かったばかりで失われた子供のことと、七年間も愛し続けた男性のことだった。

心を静めることができず、やっとの思いで口を開いた。

「彼に会ったの?」

知里は頷きながら答えた。

「彼なら四階で美桜に付き添ってる。あなたが手術してた時、私、あなたのスマホで彼に電話したんだけど、サインが必要だって説明しても、あのクソ男は電話すら取らなかったわ」

佳奈は痛みに耐えるように目を閉じた。

「知里、連れて行って……彼に会い行きたい」

「手術したばかりなんだから、怒るのはダメよ」

「自分の目で確かめなきゃ、決断できない」

知里は仕方なく佳奈の頼みを聞き入れ、彼女を四階へ連れて行った。

佳奈は病室のドアの外に立ち、中の様子をそっと覗き込んだ。

そこには、智哉が美桜に薬を飲ませながら、優しい声で励ましている姿があった。

その温かい眼差しと、彼女に向けられた柔らかい声は、佳奈の心を鋭く刺した。

さらに、佳奈が美桜の顔をよく見ると、自分にどこか似ていることに気づいた。

その瞬間、佳奈はすべてを悟ったように悲しげな微笑みを浮かべた。

振り返りながら知里に言った。

「連れて帰って……もういい」

——

佳奈が智哉と再び顔を合わせたのは、二日後のことだった。

彼女はベッドに横たわりながら、かつて深く愛した男性を静かに見つめていた。

いよいよ決断の時が来たものの、彼女の心はまだ引き裂かれるような痛みに苛まれていた。

智哉は彼女の顔色が優れないのを見て、低い声で尋ねた。

「もう二日も経ったのに、まだ痛むのか?」

彼はそれを生理痛だと思っているようだった。佳奈はこれまで一日で痛みが引くことが多かったからだ。

佳奈は熱くなる目元をこらえながら、心の中の感情を押し殺した。

一言も発さず、ただ彼を見つめた。

智哉はベッドの端に腰掛け、冷静な表情を浮かべていた。

端正な眉と目元には冷淡さが宿りつつも、その手は彼女の額に触れた。

温かな手の感触と共に、声も少し低くなった。

「この前欲しいって言ってたバッグ、手配した。外のソファに置いてあるから、起きて見てみろ」

佳奈の目は無表情のまま智哉を見つめ、短く答えた。

「もういらない」

智哉は少し考え、続けて言った。

「じゃあ車だ。フェラーリにするか、それともポルシェか?」

それでも佳奈が何も反応しない様子に、智哉の眉間がわずかに寄った。

「じゃあ、何が欲しいんだ?」

彼の中では、金で解決できないことなど存在しないのかもしれない。

佳奈は静かに両手でパジャマの裾を握りしめた。

清らかで透き通ったその瞳は智哉をじっと見つめ、震える唇がゆっくりと動いた。

「結婚したいの!あなたと」

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
Nattery
สนุกดี จบห้วนไปนะ
2025-08-13 10:39:36
0
default avatar
Penchote Supinit
สนุกมวากกก
2025-08-01 07:36:11
0
user avatar
Ploy Panyapat
เรื่องนี้สนุกมากค่ะทั้งรุ่นแม่ รุ่นลูกเลย แนะนำให้อ่านค่ะ
2025-07-18 22:52:08
0
88 Chapters
บทที่ 1
สืออีถูกปลุกโดยเสียงโทรศัพท์ ปลายสายจากให้เธอเข้าไปพบหัวหน้าองค์กรโดยด่วน สืออีลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เธอไม่ได้รับงานมาเกือบเดือนแล้ว เพราะงานในช่วงนี้ขององค์กรมีแต่ระดับล่าง เธอไม่จำเป็นต้องลงมือทำด้วยตนเอง งานแต่ละครั้งที่ได้รับเป็นระดับP (perfect) ค่าตอบแทนที่ได้ก็ทำให้เธอใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างสุขสบาย สืออี ถูกญาติส่งตัวไปอยู่สถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงสามขวบ เพราะสูญเสียบิดามารดาจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ญาติทั้งสองฝ่ายก็ไม่อยากจะรับเลี้ยงเธอตอนอายุเจ็ดขวบ ก็มีคนมารับเลี้ยงเพียงแต่เธอถูกเลี้ยงให้เป็นนักฆ่าขององค์กรใต้ดิน ความสามารถรอบด้าน ทั้งความเฉลียวฉลาดทำให้องค์กรเริ่มจะหวาดกลัวเธอสืออีก็รู้ตัวดีว่าอีกไม่นานเธอคงต้องถูกกำจัด จากประสบการณ์ที่ได้รู้เห็นมาจนอายุ ยี่สิบเจ็ดปี เพียงแต่ไม่รู้ว่าเวลานั้นจะมาถึงเมื่อไหร่สืออียืนอยู่หน้าประตูห้องสีดำสนิทที่คุ้นเคย เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะเคาะประตูเพื่อขอเข้าไปด้านใน"เข้ามา" เสียงบุรุษสูงวัยเอ่ยอนุญาต"สวัสดีค่ะ หัวหน้า" สืออีก้มหัวลง"สืออี ฉันมีงานให้เธอทำ ครั้งนี้ยากเสียหน่อยแต่แลกกับอิสรภาพก็น่าจะนับว่าคุ้มสำหรับเธอ" หัวห
last updateLast Updated : 2024-12-24
Read more
บทที่ 2
ครอบครัวจางเห็นบุตรสาวที่จมน้ำฟื้นขึ้นมาแล้วก็รีบพาตัวนางกลับเรือนเพื่อไปตามท่านหมอในหมู่บ้านมารักษา ในยามนี้นับว่าจางซินหยานพ้นอันตรายแล้วที่จางซินหยานตกลงไปในน้ำไม่มีผู้ใดพบเห็นเหตุการณ์คงต้องรอให้นางฟื้นขึ้นมาจึงจะสอบถามรายละเอียดได้เท่านั้นสืออีที่อยู่ในร่างของซินหยานนางฟื้นขึ้นมาอีกครั้งในยามค่ำคืน เมื่อมองไปรอบห้องก็พบว่าห้องที่เธอนอนอยู่มีเพียงเตียงนอนขนาดไม่ได้กว้างไปกว่าตัวเธอสักเท่าใดนัก ข้างหัวเตียงมีตู้ใบเก่า ๆ ที่น่าจะไว้เก็บเสื้อผ้า ห้องเล็กเพียงนี้ไม่อาจจะนำโต๊ะหรือเก้าอี้เข้ามาวางไว้ด้านในได้ ผนังห้อง เพดานที่ทำจากดินเริ่มมีรอยแตกร้าวให้พบเห็น หลังคาที่เธอเงยหน้าขึ้นมองอยู่ก็ทำมาจากหญ้าแห้งไม่อยากจะคิดว่าหากเกิดพายุฝนหรือหิมะจะมีสภาพเช่นใด หมอนที่ใช้หนุนก็แข็งราวกับหิน เพราะทำมาจากท่อนไม้ เตียงไม้ไผ่ที่มีเพียงผ้าเก่า ๆ ผืนบางปูรองเพื่อเท่านั้น ให้ความรู้สึกปวดเนื้อปวดตัวยิ่งกว่าเดิมสืออีลุกขึ้นนั่ง เธอยกมือขึ้นกุมศีรษะเพราะความเจ็บปวดที่แล่นเข้าสู่หัวในยามนี้ ทำให้ต้องทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง ความทรงจำของร่างเดิมไหลเป็นภาพชีวิตของจางซินหยาน ใบหน้าของบิดามารดา พี่ชาย แ
last updateLast Updated : 2024-12-24
Read more
บทที่ 3
ตอนที่ซินหยานตกลงไปในน้ำมีพี่ชายที่ไปด้วยในตอนนั้นช่วยไว้ได้ทัน เมื่อซินหยานอายุได้ สิบหกหนาว ก็ได้ช่วยชีวิตท่านแม่ทัพเจ้าไว้ เพราะตลอดเวลาซินหยานนางได้ดูแลท่านแม่ทัพอย่างดี เขาจึงรับนางเป็นอนุซินหยานเมื่ออยู่ที่จวนท่านแม่ทัพ แม้จะสุขสบาย นอกจากจะเป็นอนุแล้วนางยังเป็นผู้มีพระคุณคอยช่วยเหลือท่านแม่ทัพด้วย แต่นางไม่เคยได้ความรักจากท่านแม่ทัพเลยทุกครั้งที่มาค้างที่เรือนของนางก็เหมือนจะมาเพราะถูกฮูหยินเอกบังคับเสียมากกว่า ตลอดชีวิตที่เหลือของนางไม่มีบุตรเป็นของตนเอง เพราะท่านแม่ทัพต้องมีบุตรเพียงแค่ฮูหยินของตนเท่านั้นจนวาระสุดท้ายของชีวิตซินหยาน นางก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากท่านแม่ทัพเลยสักครั้ง สืออี เมื่อนึกถึงนิยายที่นางอ่าน นางก็ได้แต่ถอนหายใจกับความรักที่โง่เขลาของซินหยานในเมื่อนางมาที่นี่แล้วเหตุการณ์เช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นกับนางเป็นแน่"ระบบกำลังประมวลผล" สืออี กระโดดลุกขึ้นจากที่นอนเมื่อได้ยินเสียงปริศนานางมองไปทั่วรอบห้องเพื่อหาต้นตอของเสียงที่ได้ยิน แต่ก็หาไม่พบ"โปรดแจ้งชื่อของคุณ" เสียงดังขึ้นอีกครั้ง สืออีจึงได้รู้ว่าเสียงมาจากในหัวของนางเอง"สืออี" นางพูดขึ้น"ไม่มีในสารบบ"
last updateLast Updated : 2024-12-24
Read more
บทที่ 4
ซินหยานนางเล่าเรื่องระหว่างที่นางได้หมดสติไปแล้วได้ไปเห็นโลกใบใหม่ที่ไม่เหมือนในตอนนี้ ข้าวของเครื่องใช้ บ้านเรือนความแตกต่างระหว่างสองพื้นที่ แม้แต่เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายสิ่งที่นางได้ติดตัวมาก็ไม่รู้ว่าคือสิ่งใด แต่หากนางทำตามภารกิจได้ นางจะสามารถเลือกสิ่งของจากระบบกำหนดให้ได้หนึ่งอย่างทั้งสามเมื่อฟังจบต่างก็มีสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อ แต่ไม่เชื่อก็คงไม่ได้ เพราะเห็นอยู่ว่ามีสิ่งของปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขาจริง"อันตรายหรือไม่" จางเทียนเอ่ยถามอย่างกังวลเรื่องที่วิญญาณของบุตรสาวออกจากร่างจนไปพบเจอเรื่องน่าตกใจ เขาก็หวาดกลัวที่ไม่สามารถช่วยเหลือได้แล้ว แต่หากสิ่งที่นางต้องทำหลังจากนี้เสี่ยงอันตรายเขาก็ไม่อยากให้บุตรสาวได้ทำ แม้มันจะทำให้ความเป็นอยู่ของพวกเขาดีขึ้นก็ตาม"คงไม่เจ้าค่ะ อย่างที่พวกท่านเห็นสิ่งแรกที่ข้าทำก็คือทำความรู้จักกับผู้ใดก็ได้สามคน" ซินหยานยักไหล่อย่างไม่กังวลเรื่องในภพก่อนนางเสี่ยงอันตรายมากเพียงใดแทบไม่ได้กับสิ่งเหล่านี้สักนิด ในยามนี้นางจะหวาดกลัวสิ่งใดอีก แม้ความตายนางก็ประสบมาแล้ว"เช่นนั้น หากมีสิ่งใดที่อันตรายไม่ทำได้หรือไม่" ชุยเหมยเอ่ยถามอย่างกังวล"ก็คงได้เจ้
last updateLast Updated : 2024-12-24
Read more
บทที่ 5
ทั้งสองบอกเล่าเรื่องที่จำเป็นต้องขึ้นเขาให้บิดามารดาฟัง ก่อนที่จางเหลี่ยงจะนำขวดยาออกมาส่งให้บิดาได้ดื่ม จางเทียนมองดูบุตรทั้งสองด้วยดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา"หยานเออร์ ลำบากเจ้าแล้ว" เพราะตนบุตรสาวจึงต้องทำตามคำสั่งของสิ่งใดก็ไม่รู้เพื่อได้ยามารักษาตน"ลำบากอันใดกันท่านพ่อ เรื่องเพียงเท่านี้ ข้าทำได้อยู่แล้วเจ้าค่ะ" ซินหยานมองไปที่จางเทียนอย่างจริงใจซินหยานไม่คิดว่าครอบครัวที่นางเพิ่งจะพบเจอจะมอบความรักความห่วงใยให้นางอย่างแท้จริง ในภพก่อนนนางพบเจอแต่คนที่เขามาหาผลประโยชน์กับนางเท่านั้นเมื่อเห็นสายตาของความห่วงใย ความกังวลจากคนทั้งสามในครอบครัว ซินหยานอดที่จะหวั่นไหวไม่ได้ นางคิดเพียงว่าหากช่วยให้ความเป็นอยู่ของครอบครัวจางดีขึ้นนางจะออกไปใช้ชีวิตของนางเองแต่ในยามนี้ความคิดทั้งหมดได้หยุดลง กลายเป็นว่านางเริ่มจะหวงแหนความรัก ความหวังดีที่ทั้งสามคนในครอบครัวมอบให้นางแล้ว"ท่านพ่อ ท่านกินยาเถิดเจ้าค่ะ" ซินหยานเร่งให้จางเทียนดื่มยาลงไปจางเทียนยกยาขึ้นดื่มท่ามกลางสายตาของภรรยาและบุตรทั้งสองที่มองมาอย่างมีความหวัง เมื่อยาลงสู่คอของจางเทียน ร่างกายของเขาก็ร้อนรุ่มทันที ก่อนที่ขาข้างที่
last updateLast Updated : 2024-12-24
Read more
บทที่ 6
วันต่อมาฟ้ายังไม่สว่างสามคนพ่อลูกก็เตรียมตัวขึ้นเขา โดยมีชุยเหมยเตรียมเสบียงอาหารไว้ให้อย่างเต็มที่ เพราะของที่ซินหยานนำออกมาอย่างเนื้อสดอยู่ได้ไม่นานเมื่อคืนก่อนที่จะแยกย้ายซินหยานบอกเรื่องที่นางได้แผนที่หาของป่ามาจากเชาชื่อแล้ว ทั้งสามจึงตัดสินใจจะขึ้นเขาเพื่อไปขุดสมุนไพรไปขายในเมืองเช่นนี้ซินหยานนางก็จะได้ทั้งเงินและทำภารกิจสำเร็จอีกด้วย ตอนที่สามพ่อลูกออกจากเรือนชาวบ้านยังไม่ออกมาทำงานกันเลย พวกเขาจึงไม่ต้องคอยตอบคำถามผู้ใดอีกอย่างเรื่องที่จางเทียนหายดีแล้ว พวกเขาก็ยังไม่อยากให้ผู้ใดได้รู้อีกด้วย ทั้งสามอาศัยแสงของดวงจันทร์เดินไปที่ภูเขา เมื่อเขาไปในป่าซินหยานก็เปลี่ยนมาเดินนำทางทั้งสามเดินมาจนตะวันขึ้นกลางหัวก็ยังไม่ถึงที่ที่ซินหยานบอกว่ามีโสม แต่ทั้งสามกลับพบเสือแทนเสียก่อนจางเทียนรีบยกธนูในมือขึ้นเล็งโดยเขาดันตัวบุตรทั้งสองไปไว้ด้านหลังแทน จางเหลี่ยงในยามนี้ก็กอดน้องสาวไว้แน่น แม้ตัวเขาจะกลัวจนตัวสั่นเทาก็ยังเป็นห่วงน้องสาวมากกว่าตัวเองซินหยานมองทุกการกระทำของบิดาแล้วพี่ชายดวงตาก็แดงขึ้นมาอีกครั้ง เพราะในเป็นครั้งแรกที่นางได้รับการปกป้องจากใครสักคน"ท่านพ่อส่งธนูมาให้ข้าเ
last updateLast Updated : 2024-12-25
Read more
บทที่ 7
รุ่งเช้าสองพี่น้องก็เตรียมตัวเข้าเมือง ชุยเหมยส่งค่าเกวียนและค่าเข้าเมืองให้จางเหลี่ยงเก็บไว้ ก่อนที่ทั้งคู่จะแบกตะกร้าที่มีโสมด้านในขึ้นหลังออกไปจากเรือนจางเหลี่ยงเดินนำหน้าซินหยานเพื่อนำทางไปขึ้นเกวียนวัวหน้าหมู่บ้าน ซินหยานมองไปที่สองแม่ลูกที่นั่งอยู่บนเกวียน จากความทรงจำเดิมนางจำได้ทันทีว่าคือป้าสะใภ้ใหญ่และยู้อวี้ลูกพี่ลูกน้องของนาง"เหอะ มีปัญญาจ่ายค่าเกวียนด้วยหรือ" ยู้อวี้มองสองพี่น้องอย่างดูแคลนซินหยานมองจ้องเข้าไปในดวงตาของยู้อวี้อย่างดุดัน จนยู้อวี้หวาดกลัวจนเหงื่อซึมออกมาตามแผ่นหลัง แววตาของซินหยานที่มองมาที่นางในครั้งนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน คนที่เป็นฝ่ายหวาดกลัวต้องเป็นซินหยานมิใช่นาง"มองบ้าอะไร" ยู้อวี้ตวาดซินหยานเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องที่นางหวาดกลัว"เจ้าคงไม่อยากให้ข้าพูดตรงนี้ใช่หรือไม่" ซินหยานแสยะยิ้มออกมา"พูดอันใด เจ้ากล้าหรือ" ยู้อวี้ถลึงตาห้ามอย่างดุร้าย"อยากรู้หรือไม่เล่าว่าข้ากล้าหรือไม่" ซินหยานขึ้นไปนั่งบนเกวียน พร้อมทั้งกระซิบเสียงเย็นข้างหูของยู้อวี้ยู้อวี้จำต้องก้มหน้าลงตลอดการเดินทาง แม้มารดาจะเอ่ยถามว่าพูดเรื่องอันใดกันนางก็ไม่กล้าเอ่ยออกมาสักคำ เพราะต
last updateLast Updated : 2024-12-25
Read more
บทที่ 8
ในยามนี้จางเหลี่ยงถูกซินหยานลากออกมาจากร้านยา เพราะสติของเขาล่องลอยไปเสียแล้ว"หากท่านยังเป็นเช่นนี้ ข้าจะทิ้งท่านแล้วนะเจ้าค่ะ" ซินหยานที่ลากพี่ชายมาได้ไม่ไกลก็หยิกแขนของจางเหลี่ยงอย่างแรง"โอ๊ย เบาๆ น้องน้อย พี่รู้แล้ว" จางเหลี่ยงเดินลูบแขนตามซินหยานไป"เจ้าจะไปที่ใด" จางเหลี่ยงเอ่ยถาม เพราะทางที่ซินหยานพาเขามาไม่ใช่ทางที่จะไปขึ้นเกวียนวัวกลับหมู่บ้าน"ข้าจะซื้อรถม้าเจ้าค่ะ" ซินหยานมองค้อนพี่ชาย ตลอดทางที่นางเดินถามทางมาเขาไม่ได้สังเกตเลยหรือไง"เจ้าว่าจะซื้อรถม้าหรือ ผู้ใดจะขับ" จางเหลี่ยงเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ"ท่านอย่างไรเล่า" ซินหยานเริ่มลากพี่ชายอีกครั้ง เมื่อเห็นเขายืนนิ่งตกตะลึงอีกแล้วสองพี่น้องมาหยุดอยู่ที่โรงค้าสัตว์ นายหน้าเดินเข้ามาสอบถามทั้งคู่ว่าต้องการสิ่งใด เมื่อรู้ว่าหาซื้อรถม้าก็มองอย่างดูแคลน เพราะการแต่งตัวของทั้งคู่ดูไม่น่าจะมีเงินมากมาซื้อรถม้าได้"เช่นนั้นก็ไปที่อื่นเจ้าค่ะ" ซินหยานเดินออกจากร้านแรกทันที ทั้งคู่มาหยุดอยู่ที่ร้านเกือบสุดท้าย นายหน้าเข้ามาทักทายอย่างดี พร้อมพาทั้งคู่เลือกม้าอย่างเต็มใจ ซินหยานเดินเลือกไปตามคอกม้าอย่างใจเย็น นางยังไม่พบตัว
last updateLast Updated : 2024-12-25
Read more
บทที่9
สองพี่น้องเมื่อถึงเรือนก็บังคับรถม้าเข้าไปเก็บด้านในเรือนทันที พร้อมบอกบิดามารดาเรื่องที่อาจจะมีชาวบ้านมาที่เรือนเพื่อดูรถม้า เพียงไม่นานเสียงร้องเรียกหน้าเรือนก็ดังขึ้น"อาเทียนอยู่หรือไม่" จางเซียนตะโกนเรียกน้องชายเสียงดังสี่คนพ่อแม่ลูกเตรียมรับมือไว้พร้อมแล้ว ข้าวของภายในเรือนก็ถูกซินหยานเก็บเข้าไปไว้ในช่องเก็บของ ของนางแล้ว"มีอันใดหรือขอรับ" จางเทียนที่ถูกจางเหลี่ยงและชุยเหมยพยุงออกมาจากเรือนจางเซียนเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นอาการของน้องชายยังไม่ได้ดีขึ้น ชาวบ้านที่ตามมาก็ส่งเสียงพูดคุยกันจนจับใจความไม่ได้"หากเจ้ามีเงินเหตุใดถึงไม่นำไปรักษา" ชาวบ้านในกลุ่มพูดขึ้น"ต้องรักษาอยู่แล้วขอรับ เพียงแต่ข้าดินทางลำบากจึงให้อาเหลี่ยงซื้อรถม้าไว้ใช้งาน""เจ้ามีเงินมากเพียงนั้นทำไมไม่นึกถึงพี่ชายของเจ้าบ้าง" นางจูพี่สะใภ้ของจางเทียนเอ่ยขึ้น"หากข้าจำไม่ผิด พวกท่านต้องการแยกครอบครัวมิใช่หรือขอรับ อีกอย่างข้าก็ไม่ได้อะไรที่ข้าควรจะได้มาสักอย่าง" จางเทียนจ้องมองพี่สะใภ้อย่างดุดัน"เหอะ ในหนังสือแยกบ้าน ท่านลุงเขียนไว้แล้วมิใช่หรือว่าทั้งสองครอบครัวไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกัน ยามที่ท่านพ่อข้าเกือบพิก
last updateLast Updated : 2024-12-26
Read more
บทที่10
ชาวบ้านที่เห็นว่าเรื่องจบแล้วต่างก็แยกย้ายกันกลับไป เหลือเพียงผู้นำหมู่บ้านที่ยังข้องใจเรื่องของนางจูกับซินหยานที่ยังไม่ยอมกลับเท่านั้น"เกิดเรื่องอันใดกันแน่ เจ้าถึงยอมตัดขาดเช่นนี้" เพราะครั้งที่แล้วที่แยกเรือนเขาบอกให้ทำเรื่องตัดขาดเสียแต่จางเทียนไม่ยอม"อวี้เออร์ผลักน้องสาวข้าตกน้ำขอรับ" จางเหลี่ยงที่ไม่อาจเก็บความแค้นไว้ได้แล้วก็พูดออกมา"จริงหรือหยานเออร์" ผู้นำหมู่บ้านหันไปมองซินหยานอย่างตกตะลึงหากเป็นเรื่องจริง ยู้อวี้ก็ถือว่ามีความผิดหากซินหยานจะเอาเรื่องน่าก็อาจจะติดคุกหรือไม่ก็ถูกส่งไปใช้แรงงาน"จริงเจ้าค่ะ" ซินหยานเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นให้ผู้ใหญ่บ้านฟัง"เพ้ย เป็นเพียงแม่นางน้อยแต่คิดจะฆ่าคนแล้ว" ผู้นำหมู่บ้านตงสบถออกมาจางเทียนขอให้ผู้นำหมู่บ้านเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เพราะเขาไม่อยากทำลายอนาคตของยู้อวี้ หากชาวบ้านล่วงรู้นางคงหาคนมาตบแต่งไม่ได้"ข้าเข้าใจ หากเจ้าไม่เอาเรื่องข้าก็ไม่ยุ่ง" ผู้นำหมู่บ้านกลับเรือนของเขาไปก่อนที่ผู้นำหมู่บ้านจะกลับไปจางเทียนเอ่ยเรื่องที่เขาจะขอซื้อที่ดินที่ติดกับเรือนของเขาด้วย วันพรุ่งนี้จะให้ชุยเหมยและบุตรไปคุยที่เรือนผู้นำหมู่บ้า
last updateLast Updated : 2024-12-26
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status