All Chapters of ลิขิตปรารถนากากีข้ามภพ: Chapter 31 - Chapter 40

“กากี ชายายอดรักของข้า ข้าไม่เคยหลั่งเชื้อกำเนิดในกายสตรีใด เพราะมิหมายสืบเผ่าพันธุ์กับสตรีอื่น แต่เจ้าผู้เป็นยอดดวงใจของข้า ข้าจะมอบสายธารแห่งชีวิตนี้ ไว้ในช่องนาภีของเจ้าแต่ผู้เดียว” บุรุษหิมพานต์โยกไกวไหวกายเคลื่อนรวดเร็วยิ่งขึ้นอีก สองกายก่ายกอดราวกับจะรวมเป็นกายเดียว ผิวเนื้อสีน้ำผึ้งมันปลาบลูบลื่นด้วยอาบเหงื่อ นุ่มลื่นชื่นฉ่ำไปทุกผิวสัมผัส หยาดเหงื่อใสเกาะพราวทั่วร่าง หยดหนึ่งหล่นลงกลางหว่างถันหนั่นแน่น หยดหนึ่งหล่นลงบนยอดถันสีหมากสุกแดงก่ำ อุ่นร้อนผะผ่าว ไหลลากเป็นทางยาวลงข้างลำตัวก่อนซึมซาบวาบหายลงในเนื้อผ้าทอขนอ่อนลูกนกที่นุ่มลื่นกระตุ้นอารมณ์กำหนัดให้ยิ่งกระเจิดกระเจิงไปอีก สาบกายบุรุษฟุ้งหอมคลุ้งในห้วงนาสา หญิงสาวซุกหน้าลงกับอกเขา สูดหายใจให้กลิ่นนั้นไหลร่าลงในลำคอ เรื่อยจนอัดแน่นในช่องทรวงอก เสพสมอีกสัมผัสจนฉ่ำชื่นใจ นางกากีสตรีผู้งามเป็นหนึ่งในหล้า หรี่ตาปรือ ริมฝีปากฉ่ำเผยอค้าง หน้ามืดตาลาย มัวเมาด้วยกลิ่นรสกามอย่างที่ไม่เคยได้สัมผัส ตัวใจเต้นรัวแรงดังเสียงกลอง เร็วเกือบเท่าจังหวะเขย่าไกวไหวกระแทกของบั้นเอวแข็งแ

ท้าวเวนไตย บุรุษหนุ่มร่างกำยำเจ้าแห่งหิมพานต์เงยหน้าสบตาองค์พรหมทัตแวบหนึ่ง เมื่อเห็นความทุกข์โทมนัสในแววตานั้นก็รู้สึกผิดแปลบปลาบในใจขึ้นมาทันทีจนต้องหลบสายตาลงแวบหนึ่งในขณะที่เหนือหัวพรหมทัตค่อยๆนั่งลงบนตั่งตัวเดียวกันเพื่อเตรียมเริ่มเกมสกา กิริยานั้นไม่พ้นสายตาบุรุษกึ่งเทวะอย่างนาฏกุเวรผู้ชาญฉลาดและช่างสังเกต ยิ่งเมื่อนึกย้อนไปแล้ว ชายหนุ่มรูปงามสะอ้านหมดจดดั่งเทพปั้นก็ยิ่งมั่นใจ สายตาของกากีและมานพหนุ่มผู้นี้ที่เคยได้เห็นว่าทอดมองกันครั้งแล้วครั้งเล่าตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่อง ไม่ใช่ธรรมดาแน่แท้ แต่เพื่อความแน่ใจเขาจึงรีบคลานเข่าเข้าไปนั่งข้างพระที่ขององค์พรหมทัตทันที เจ้าวิหคผู้เป็นยอดบุรุษเหนือแดนหิมพานต์ชำเลืองสายตามามองนาฏกุเวรแวบหนึ่ง นึกได้ถึงคำเตือนของแม่ยอดดวงใจที่ว่าไว้ ห้ามเข้าใกล้หรือสนทนากับคนผู้นี้ เพราะอันตรายนัก ท้าวเวนไตยยิ้มมุมปาก หึ นี่หรือ ที่แม่งามกากีว่าเป็นผู้อันตรายนักหนา มิเห็นน่าเกรงขามแต่อย่างใด ผิวพรรณใบหน้างามหวานละไม อ้อนแอ้นราวอิสตรี คิดแล้วก็เสมองกระดานสกาต่ออย่างมิได้ใส่ใจ นาฏกุเวรนั้นเมื่อได้เข้ามานั่งติดต

“ท้าวเวนไตย กลับมาแล้วเหรอเจ้าคะ เป็นวาสนาของข้าแท้ๆ ที่ตื่นมาแล้ว ก็ได้พบหน้าท่านดั่งใจหมาย” “หึ” พญาครุฑหนุ่มออกเสียงในลำคอเหมือนไม่พอใจ “คำของเจ้าหวานล้ำจนข้าใจละลายทีเดียว ไม่รู้ก่อนหน้านี้ เจ้าเคยได้เอ่ยวาจารื่นหูเช่นนี้กับชายใดมาก่อนหรือไม่” กากีแม่งามเลิศหล้านิ่งงันไปด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิดพลาดไปตรงไหน ก่อนออกไปก็ยังดีๆกันอยู่เลยนี่นา “ไฉนท่านพูดเช่นนั้นเจ้าคะ ตอนนี้ข้าเป็นชายาของท่าน จักพูดถึงผู้อื่นไปทำกระไร” ท้าวเวนไตยผินร่างกำยำล่ำสันเมินมองเสออกไปที่ผนังใสด้านนอกวิมาน “เมื่อครู่นี้ เจ้ายังละเมอเพ้อออกมาว่าจะรีบกลับไป หัวเราะหัวใคร่ระรื่นนัก เจ้านิมิตฝันว่าอยู่ด้วยผู้ใดอยู่หรือ ชายใดหรือที่เจ้าจากมาแล้วอาวรณ์อยากกลับไปหาถึงเพียงนั้น” หญิงสาวงามประโลมหล้าเลิกคิ้วอย่างฉงนใจ เผยอปากเอ่ยขึ้น “ท้าวเวนไตย ขุ่นข้องหมองใจข้าด้วยเรื่องใดหรือเจ้าคะ บอกให้ข้าได้รู้เถิด” ครุฑหนุ่มวัยฉกรรจ์สะบัดหน้ากลับมาจ้องหน้ากากี ดวงตาดุดันดั่งพญานกเพลิง “วันนี้ข้าไปเล่นสกาด้วยกษัตริย์พรหมทัตมา แลได้ปะทะคารมกับเจ้านาฏกุเวรพิณเทวะนั่นมาสองสามคำ เจ้าบอกข้ามาโดยสัจเถิดกากี ว่าเจ

“ท่าน...เป็นใครกันแน่” สกุณีพึมพำ ดวงตาหรี่ปรือ นางมองเห็นโฉมหน้าผุดผ่องของนาฏกุเวรผู้เล่นพิณเทวะเรืองรองสว่างไสว ผิวพรรณผุดผ่องผุดผ่องดั่งทองทา เอวองค์อรชรอ่อนช้อยดั่งลายเลขา งามเลอสรรพร้อมสรรพ ทั้งด้วยชาติกำเนิด แลด้วยสายตาที่มองผ่านมนตราเสกเป่าเมื่อครู่ “โอ องค์เทวะ รูปงามนัก ท่านคือเทพยดาจากสวรรค์ อย่างที่เขาพูดกันใช่หรือไม่ บุญตาของข้านัก ข้าคงทำความดีไว้มาก จึงถูกเทพอุ้มสมเช่นนี้” นางพร่ำเพ้อขณะยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้างามหวานพิลาศพิไลราวอิสตรี แต่กลับมีแรงดึงดูดและกระตุ้นกำหนัดอย่างมหาศาล จนนางคิดว่าตนกำลังอยู่ในห้วงนิมิต นาฏกุเวรยิ้มกระหยิ่ม ถือโอกาสตามน้ำไปทันที “ใช่แล้วสกุณีน้อย ข้าคือเทพที่เดินทางผ่านมา แลพบเจ้า เจ้าช่างอ่อนเยาว์ มีชีวิตชีวาน่ารักน่าถนอมยิ่งนัก สดใสสว่างราวหยาดน้ำค้างบนยอดหญ้าก็ไม่ปาน ข้าคงต้องศรองค์กามเทพ จึงพิศสวาทในเจ้าเสียแล้วแต่แรกเห็น” ว่าพลางนิ้วมือเรียวยาวขาวสะอาดสะอ้านก็หมุนปมปลิดเครื่องประดับปิดถันของนางนกโยนออกไว้ที่พื้นข้างๆ สกุณีสะดุ้งยกมือขึ้นปิดอกตนไว้ตามสัญชาตญาณสาวบริสุทธิ์ คนธรรพ์จับข้อมือนางเบาๆ

“กามทิพย์ดีงามเยี่ยงนี้เอง แม้ร่วมเสพสมพาสครั้งแรก เยื่อใยพรหมจรรย์ขาดสิ้นแล้วร่างกายข้าก็ยังไม่เจ็บปวดชอกช้ำอย่างสตรีทั่วไป รสกามสุขสำราญนัก เปรียบดั่งผลไม้หิมพานต์รสหวานหอมที่ไม่มีความฝาดขมเจือปน ซ้ำยังไม่ต้องกังวลเรื่องต้องอุ้มท้องออกไข่กกลูกน้อยในรังอีกด้วย ราวกับข้าเกิดมาเพื่อรอคอยเทวะหนุ่มรูปงามองค์นี้” นางคิดพลางออกไปจัดเตรียมอาหาร ลูกไม้หิมพานต์ และน้ำหวานดอกไม้ ยังหม้อปรุงสมุนไพรเยียวยาเรียกกำลังอีก เมื่อคืนนี้ท้าวเวนไตยและพระชายาให้กำลังหักโหมนัก คงต้องเรียกกำลังอีกมากจึงจักฟื้นคืนได้ เมื่อนางยกถาดอาหารเข้าไปในห้องบรรทมสีขาวเหลื่อมลายรุ้งงาม ก็พบพระชายากากีนอนหลับใหลนิ่งอยู่ที่ฟูก ส่วนท้าวเวนไตยผู้เป็นใหญ่นั่งกระสับกระส่ายอยู่ข้างๆ “มาเสียทีสกุณี ข้าเรียกอยู่ตั้งหลายคำไม่ได้ยินหรือ เร่งมาดูนายหญิงของเจ้าทีเถิด นางนิ่งไปแต่เมื่อคืน ซ้ำยังตัวร้อนรุมคล้ายจะมีไข้ ข้าเองก็มีกิจด่วนต้องเร่งไปดูแลแก้ไข มีสายข่าวจากนกยามริมอาณาเขตมหาสมุทร บอกว่ามีพวกนาคแปลงขึ้นมามีเรื่องวิวาทกับชาววิหค ไปแล้วจะรีบจัดการกิจให้ลุล่วงโดยเร็วแล้วกลับมาดู ข้าฝากกากีไว้