Semua Bab THE BILLIONAIRE'S OFW WIFE: Bab 91 - Bab 100

Chapter 092"Tayo na, bago pa tumanghali," wika ko, sabay tapik sa balikat ni Merlyn.Tahimik niyang pinunasan ang kanyang mga luha at muling tiningnan ang loob ng barong-barong na ilang taon nilang tinawag na tahanan. Kita ko ang lungkot sa kanyang mata, pero higit doon, may bahid ng pag-asa—isang panibagong simula.Naglakad kami papunta sa sasakyan. Bitbit ni Cris ang ilang gamit nila habang si Mila ay hawak ang munting bag na may paborito niyang laruan. Sa bawat hakbang nila, ramdam ko ang bigat ng alaala, ngunit mas nangingibabaw ang pag-asang dala ng pagbabalik.Pagkasakay namin sa kotse, lumingon pa si Merlyn sa kanilang dating tahanan, saka mahina niyang sambit, “Salamat, bahay. Sa lahat.”Tahimik ang biyahe. Tahimik, pero punong-puno ng damdamin.Habang nasa biyahe kami ay naisipan kong bumili muna ng pagkain sa isang fastfood para hindi kami gutumin sa daan.“Chris, sa susunod na bayan, dumaan ka sa may fastfood. Mag-takeout tayo para may makain tayo habang nasa byahe,” utos

Chapter 094Habang pababa ako sa hagdan, agad tumambad sa akin ang masayang eksena ng aking anak, si Mila, na abala sa pag-uusap kay Mommy Crisanta. Kita ko ang saya sa mukha ng apo ko, ang mga mata niyang kumikislap habang nagsasalita. Walang kasing saya ang makita siyang masaya at wala ni isang alalahanin sa mundo.Para bang ang mga tanong ko, ang mga sugat sa aking puso, ay nawawala ng makita ko siya sa ganitong kaligayahan. Kung may isang bagay na tanging nagbigay ng lakas sa akin, iyon ay ang pagmamahal ko kay Mila. Siya ang dahilan kung bakit patuloy akong lumalaban sa kabila ng lahat ng nangyari."Mom, si Lola Crisanta po ay mabait. Parang gusto ko po siya maging lola ko," masayang wika ni Mila sa akin.Tumingin ako kay Crisanta, at nakita ko ang pag-aalaga sa mga mata nito, isang bagay na hindi ko nakita kay Cris noong mga unang taon namin. May mga bagay na hindi ko kayang ipaliwanag, pero siguro, ang pagmamahal ng isang ina sa kanyang anak ay isang hindi matitinag na lakas."

Chapter 096Agad akong bumalik sa kung saan ang daan pabalik sa silid. Yung uhaw ko ay nawawala ng nasaksihan ko ngayon.Habang naglalakad ako pabalik sa aking silid, ang sakit at kalituhan sa aking puso ay mas tumindi. Nawala ang uhaw ko, ngunit pinalitan ito ng isang hindi maipaliwanag na pakiramdam—kalungkutan at hirap. Ang nakita ko kay Cris ay isang paalala na kahit gaano siya kasaktan, hindi pa rin niya kayang tanggapin ang mga pagkakamali niya. At ako, naiisip ko, paano ko siya bibigyan ng pagkakataon na magbago kung hindi ko rin alam kung paano magsimula muli?Pumasok ako sa silid at dahan-dahang isinarado ang pinto. Umupo sa gilid ng kama, tinanaw ang makulimlim na paligid, at tinitigan ang mga alaala namin ni Cris. Napaka-lingid ng bawat detalye ng pagmamahal na binuo namin—mga pangako, mga halakhak, mga luha.Dahil sa gabing iyon, nagbalik sa akin ang isang tanong na matagal ko nang iniiwasan. Magagawa ko bang magpatawad? Magagawa ko bang tanggapin ang lahat ng ginawa niyan

Chapter 098Tumango si Cris, mariin, habang hawak ang aking kamay na parang ayaw nang pakawalan. “Hindi ko na sasayangin, Merlyn. Hindi na.”“Binigyan kita ng another chance, Cris,” seryoso kong sambit habang diretso siyang tinitingnan. “Sana… at sana talaga, hindi mo ako bibiguin. Dahil kapag nasira mo pa 'to, hindi lang ako ang masasaktan—pati si Mila.”Huminga siya nang malalim, bago muling nagsalita, “Alam kong matagal pa bago mo ulit buuin ang tiwala mo sa akin… pero araw-araw kong patutunayan na karapat-dapat akong pagkatiwalaan. At mamahalin.”Tahimik akong tumango. Hindi pa ito ganap na kapatawaran, pero ito ay simula. Simula ng muling pagtayo, at posibleng… muling pagmamahalan.Pagkatapos naming mag-usap ni Cris ay sabay kaming lumabas ng library. Tahimik lang kaming naglalakad papunta sa hardin, pero sa bawat hakbang ay ramdam ko ang kakaibang gaan sa dibdib—parang kahit paano, may bahagyang nabunot na tinik sa puso ko.Pagdating namin sa hardin ay agad naming nakita si Mila

Chapter 0100Napalunok ako at bahagyang napangiti. "Salamat po. Hindi ko inaasahan 'to."Tumayo siya at iniabot ang kamay sa akin. "Ingatan mo siya, Merlyn. Maraming galit sa kanya—pero mas marami ang nagmamalasakit."Hawak ang kanyang mga sinabi, tumango ako. "Pangako."At habang paalis na siya, hindi ko maiwasang mapatingin sa langit. Minsan talaga, ang pagsubok ay dumarating hindi para sirain ka… kundi para ipaalala kung gaano kahalaga ang taong pinili mong patawarin at mahalin muli.Agad akong napatingin sa sobre.Dahan-dahan ko itong binuksan at isa-isang inilabas ang laman. Mga larawan. Lahat ng iyon… si Cris.Una, larawan niya sa sulok ng isang bar. Mag-isa. Hawak ang isang baso ng alak, malamlam ang mga mata, para bang wala nang pakialam sa paligid.Sumunod, larawan niya sa loob ng opisina. Nakaupo sa lamesa, tila wala sa sarili habang nakatitig sa kawalan. Sa ibang larawan, puro papel ang nasa harap niya, pero halatang hindi siya nagtatrabaho—halos patagilid na ang ulo, tila