All Chapters of THE BILLIONAIRE'S OFW WIFE: Chapter 101 - Chapter 110

Chapter 0102"Salamat, Merlyn. For giving her forgiveness," mahina ngunit taos-puso kong sabi habang hinahawakan ang kamay niya. "At ngayon, wala na akong alinlangan pang harapin ang pamilyang minsang nawasak ko noon. Ngayon, buo na ang desisyon ko—bubuoin ko ulit ito, kasama ka sa bawat hakbang."Tiningnan ko siya sa mata—ang babaeng minsan kong sinaktan, pero ngayon ay pinipili pa rin akong mahalin."Kasama ka, si Mila… at ang bagong miyembro ng ating pamilya. Kayo ang mahalaga sa akin, Merlyn. Kayo ang dahilan ng bawat araw ko ngayon. Tama si Mommy—napakabusilak ng puso mo. Hindi lahat ng nasaktan ay kayang magpatawad. Pero ikaw… ikaw ang dahilan kung bakit naniniwala ulit ako sa pangalawang pagkakataon."Hindi man siya agad sumagot, ngunit ang paghapit ng kamay niya sa akin at ang munting ngiti sa kanyang labi ay sapat na upang malaman kong tama ang desisyon ko—ang ipaglaban ang pamilya namin.Merlyn:"Simula ngayon, wala nang balikan. Ang tanging direksyon natin… ay pasulong, Cri

Chapter 0104Hindi nakaligtas sa aking paningin ang bahagyang ngiti sa labi ni Cris habang nagmamaneho ng kotse. Hindi iyon 'yung tipong pilit—kundi 'yung ngiting parang may magandang alaala siyang naiisip… o baka ako 'yun?Napatingin ako sa salamin. Sa likod, magka-akbay na sina Mila at Christine habang sabay na tumatawa. Parang ang gaan-gaan ng atmosphere sa loob ng sasakyan."Masaya ako na nagkakilala na sila," mahinang sabi ko, halos bulong na lang."Masaya rin ako," sagot ni Cris habang nakatingin sa kalsada, pero ramdam kong may ngiti pa rin sa tinig niya. "Parang... ang natural lang ng lahat, 'di ba?""Oo nga, parang walang lumipas na panahon," tugon ko habang pinipigil ang pagngiti.Bigla siyang sumulyap sa akin. Maikli lang, pero sapat para mahuli ko ang kislap sa kanyang mga mata."Ikaw rin, parang hindi ka nagbago. Still... beautiful."Napalingon ako sa kanya, hindi makapaniwala sa sinabi niya. Ramdam ko agad ang pamumula ng pisngi ko. Buti na lang at nakaupo ako, kundi bak

Chapter 0106Fast forward.Limang buwan na ang aking pagbubuntis. Ngayon ang araw na malalaman namin ang kasarian ng sanggol na dinadala ko.Habang nasa biyahe kami, kitang-kita ang excitement sa mukha ni Mila. Masigla niyang sinabi, "Sana po baby boy!"Napangiti ako at tiningnan si Cris na kasabay kong nakangiti rin. "Anong sa tingin mo, Cris? Baby boy ba o baby girl ang darating?"Hawak niya ang kamay ko habang sinasabi, "Anuman ang maging kasarian, mahalaga ay healthy siya at masaya tayo bilang pamilya."Mula sa likuran, si Mila ay sabik na sabik pa rin, "Baby boy na sana para may kapatid akong makalaro!"Napatawa kami ni Cris sa kanyang innocence at saya. "Kahit ano pa yan, magiging masaya tayo," sabi ko.At habang papalapit kami sa clinic, ramdam ko ang tibok ng puso namin, puno ng pag-asa at pagmamahal para sa panibagong miyembro ng aming pamilya.Pagdating namin sa clinic, ramdam ang kaba at saya sa bawat isa. Hawak ni Cris ang kamay ko nang mahigpit habang hinihintay namin ang

Chapter 0108 Kinagabihan. Tahimik ang buong paligid, tanging malamlam na ilaw ng lampshade ang nagsisilbing liwanag sa kwarto namin ni Merlyn. Nasa tabi ko siya, nakaunan sa braso ko, habang hinihimas-himas ko ang kanyang buhok. Bigla siyang gumalaw, marahang kumalabit sa akin. “Akala ko gusto mong kumain?” tanong ko, bahagyang nagbiro. Ngunit ang ngiting ibinalik niya ay may ibang ibig sabihin. Dahan-dahan siyang lumapit, ibinaon ang mukha sa aking leeg. Ramdam ko ang init ng kanyang hininga at ang banayad na pagkakadantay ng kanyang kamay sa aking dibdib. “Mamaya na ang midnight snack…” mahina niyang bulong. Napangiti ako, iniyakap siya ng mas mahigpit, sabay hinaplos ang kanyang likod. “Sigurado ka? Baka mapagod ka.” Umiling siya, nakatingin sa akin nang may ningning sa mga mata. “Hindi mo ba ako nami-miss?” sabay kagat ng labi niya. Sa mga sumunod na sandali ay napuno ang gabi ng mga bulong, halik, at mga yakap na tila walang katapusan. Maingat ang bawat galaw, puno ng p

Chapter 0110Cris POVHindi ko maipaliwanag ang pakiramdam habang tinititigan ko ang dalawang munting anghel na natutulog sa nursery. Parang kailan lang, hawak-hawak ko pa ang pregnancy test ni Merlyn—ngayo’y heto ako, nakatayo sa harap ng salamin, pinagmamasdan ang dalawang kaluluwang galing sa amin. Buo. Kumpleto. Sagrado.Dahan-dahan kong ipinatong ang palad ko sa salamin. Parang gusto kong buhatin sila, amuyin, yakapin… pero hindi pa puwede. Kaya’t tumitig na lang ako, pinipilit ilagay sa isipan ko ang bawat detalye ng kanilang mukha—ang munting ilong, ang mumunting kamay, ang paggalaw ng kanilang dibdib habang mahimbing na natutulog.“Amara,” bulong ko habang nakatitig sa batang babae.Parang musika sa tenga ko ang pangalang iyon. Amara—mula sa salitang nangangahulugang “walang hanggan.” Gusto ko ng isang pangalang magpapaalala sa amin na ang pagmamahalan namin ni Merlyn ay hindi natatapos kahit kailan.“Liam,” sambit ko naman sa kabilang crib.Simple. Malalim. Matatag. Katulad n