บททั้งหมดของ The Billionaire's Weakness, Calliste: บทที่ 91 - บทที่ 100

"Si Stefan yun miss na daw niya kayo, inaasikaso niya din ang kasal. Eh tumatawag daw siya sayo ilang beses na hindi ka daw sumasagot pati sayo Amara wala daw sumasagot sainyo kaya sakin na siya tumawag sabi ko nga baka natabunan kayo ng iba't ibang flavor ng cakes kaya nagstay nalang ako sa parking lot" sabi ni Jax samin na napangiti naman ako.Kinuha ko ang cellphone ko sa loob ng pouch ko at nagsimula na akong magcheck ng chats and calls niya. Talagang napakadami 61 missed calls tapos yung chats niya umabot ng 142 CHATS???!!!! Talagang napakanganga ako ano kaya nangyari dito. Nagsimula na akong magbasa ng mga chats niya saakin ng bigla naman siyang tumawag."Why didn't you pick up all my calls?! I've been trying to call you so many damn times!! and you're not even replying all my chats, kahit isang chat wala kang sineen!!!" eto na agad bungad ni Stefan sakin ng masagot ko ang tawag niya. hello?? wala manlang kamusta jan?? hayy galit nanaman si Boss Stefan!! HAHAHAHA"Hehehe hiiii?

Kinabukasan ng umaga, kakagising ko lang ng kumatok si Mommy sa pintuan ng aking kwarto. Nagpaalam siya sakin na aalis daw siya pero hindi niya sinabi kung saan, binilinan lang niya akong nagluto na siya ng tanghalian para hindi na ako magluluto. Kaya buong maghapon mag isa lang ako sa aking kwarto.Mag aalas kwatro na ng hapon ng naisipan kong bumangon para magligpit ng kalat sa bahay, pumunta ako sa loob ng kwarto ni Mommy at nakita ko ang kaniyang nebulizer sa sahig sa gilid ng kama niya, tiyak akong hinika nanaman siya kagabi. Inayos ko ang nebulizer at ibinalik sa gilid ng cabinet niya na katabi lang din ng kama niya. Umupo ako saglit sa kaniyang kama at kinuha ang aking cellphone mula sa bulsa ng aking short shorts. Naisip kong itext si Mommy since kanina pa siyang umaga umalis."Ma asan kana po? Hinika ka po pala kagabi hindi mo po sinabi saakin, uwi kana po Ma baka hikain ka nanaman" sabi ko habang nagtitipa ng text para kay Mommy.Hindi nagreply si Mommy, narinig kong bumusin

I can't stop myself from crying, tinignan ko si Stefan at lalong humigpit ang kaniyang hawak sa aking kamay. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko tila ba naglalaban ang kaligayahan sa puso ko at kalungkutan sa isip ko. May ngiti saaking labi ng tignan ko si Stefan pero binabawi din ng luha ko ang ngiting ibinibigay ko sakaniya.Niyakap niya ako bigla at hinayaan niya akong umiyak sakaniyang mga balikat. Na konsensya naman ako kasi nakaayos pa naman din siya tapos babasain ko lang ng mga luha ko ang kaniyang damit. Pero hindi siya nagreklamo o ano, bagkus lalo niya akong niyakap para maging komportable ako sakaniya.Mayamaya lang ay unti unti na siyang humiwalay sa pagkakayakap saakin at inaya na niya akong bumaba ng sasakyan."Let's go down love, I have a lot to say but I don't want to say it here, I want there" sabay turo ni Stefan sa direksyon kung nasaan ang mga taong minamahal ko at napakaimportante saakin.Binalik ko ang tingin ko sakaniya, hindi ko man mapigilan ang aking pag iyak

"Stefan!! Nakakainis ka!! Di na ako natutuwa!" sigaw ko.Literal na hindi na ako natutuwa! kung isa 'to sa mga biro niya! Pwes! ANG PANGET NG BIRO NIYA!!! arghh!!!"Ayoko na! Bahala ka diyan!" sigaw ko padin.Umupo ako dahil para akong kinakabahan na ewan ang bilis ng tibok ng puso ko tila ba naguunahan sila sa pagtibok at dun ko na hindi namalayang nag uunahan na pala ang aking mga luha."Ano ba yan Calliste!! Ano bang nakakaiyak?! Bakit ba napaka maiyakin mo?!" sabi ko sa aking sarili.Hindi na matigil ang luha ko. Para bang takot na takot ako sa di ko malaman ang dahilan kung saan ba ako natatakot.bumabalik ang pagkabalisa ko at ito ang bagay na gusto kong tanggalin sa sarili ko. Paano ba!!Nalipat ang atensyon ko ng makarinig ako ng dalawang taong nagtatawanan.. Bandang pintuan ng condo ko.Nangunot ang aking noo ng magsarado ang pintuan, pero hindi sila matigil sa kwentuhan at tawanan. tssHindi ko pa man nakikita, alam ko. Ang may pinakamalakas na tawa ay tawa ni Stefan. tsss!!

Stefan's POVKasalukuyang nakaupo kami ni Jax sa sofa dito sa Condo ni Calliste1pm ang flight namin papuntang Milan Malpensa Airport. 9am na hindi padin kami nakakaalis. Dahil kay......"Cass!! anong petsa na!! baka isang buong cabinet na ang dala dala mo!! male'late na tayo ang traffic traffic pa naman din sa Magallanes!!" sigaw ni Jax.September 11 ngayon, inagahan talaga namin ang punta para mag-stay muna kami saamin. Hindi pa nakakapunta si Calliste doon kaya gusto kong ipakita sakaniya ang lugar kung saan ako namamalagi tuwing summer break. Pero dahil focus na si Dad sa business namin sa Milan, nag migrate na sila ni Lia sa bahay namin sa Lake Como."Wow ah!! wait lang naman! baka mamaya may makalimutan ako duhh hindi naman sa kanto lang ang punta natin! Paano kung may maiwanan ako?!" sigaw pabalik ni CallisteNapapailing nalang ako.Eto ako, papalit palit lang ng tingin sakanilang dalawa, paano ba naman kasi daig pa ako ni Jax. Pag ganyan kasi hinahayaan ko lang si Calliste. I