Chapter 4

Bumukas ang pinto ng kuwarto kung saan nakakulong si Ambria, bumungad sa kanya ang isang maganda at sexy na babae at pumasok din si Mike.

“Hi.” Nakangiting bati nito sa kanya.

Ibinaba naman ni Mike ang mga bitbit niyang paper bags sa sahig.

“Sino kayo? Anong kailangan niyo sa akin?”

“I’m Lexy, Vito’s friend. Ibinilin ka niya sa akin kaya ako na ang bahala sa’yo.”

Bumaling si Lexy kay Mike.

“Ikaw na ang bahala sa kanya. Siguraduhin mong maganda siya mamayang gabi.” Bilin ni Mike sa kanya.

“Okay, ako na ang bahala. Basta ba babayaran mo ako sa napagusapan na halaga.”

“No problem.”

Lumabas si Mike at nilocked ni Lexy ang pinto. Naupo siya sa gilid ng kama.

“May dala akong mga damit kaya maligo—”

“Ayoko.” Pagmamatigas ni Ambria sa kanya. Ngumiti si Lexy para makuha ang loob ni Ambria dahil yun ang usapan nila ni Mike.

"Sabi ni Mike, tatlong araw ka na daw dito. Dapat siguro maligo ka na at magpalit ng damit.” Marahan na sabi Lexy sa kanya.

“Masamang tao ka rin ba? Kasi kung hindi please tulungan mo akong makatakas dito. Bata pa ako at marami pa akong pangarap. Kailangan kong umalis dahil nag-aaral pa ako…maaawa ka sa akin…itakas mo ako dito…” pagmamaka-awa ni Ambria sa kanya. Suminghot ito at nagpunas ng luha.

Napasinghap at buntong hininga si Lexy.

“Sorry ha, I’m just like you. Striving to live each day. Tauhan din ako ni Vito pero iba ang trabaho ko. I’m a fashion designer, slash assistant, slash utusan ni Vito. At kapag pinalaya kita paniguradong hindi niya ako bubuhayin kahit kaibigan pa niya ako. But don’t worry looking at you…hmmm…”

Sinuyod niya ng tingin si Ambria.

“I think kaunting ligo at touch up lang maglalaway na si Vito sayo. But I’ve heard sixteen years old ka pa lang daw?”

Tumango si Ambria sa kanya. Mukha lang siyang nasa legal age dahil maaga siyang nagdalaga. Sa edad kinse ay nagdevelop na agad ang boobs niya at balakang makurba din ang katawan niya. Kaya hindi aakalain na minor pa siya.

“Are you still a virgin?”

“Bakit mo tinatanong yan? Natural ang bata ko pa kaya.” Sagot ni Ambria sa kanya.

“Oh, sorry…huwag kang magalit sa akin. Andito ako para mapadali ang buhay mo dito at gusto kong makita kung paano mabaliw sa isang babae ang kaibigan namin.” Nakangising sabi nito sa kanya.

“Anong ibig mong sabihin?” hindi maunawaan na tanong ni Ambria.”

“Sa dami ng babaeng idi-nate ni Vito, wala siyang inalok ng kasal. Pero ikaw na anak ng kaaway niya. Gusto niyang pakasalan. Ang weird diba? Ano kayang meron sa’yo?” nagtatakang napahawak si Lexy sa kanyang baba at sinuyod ng tingin si Ambria.

“Gusto niya akong paghigantihan kaya gusto niya kaming magpakasal. Hindi pa siya nakuntento sa pagpatay niya sa daddy ko at pati ako gusto niyang gawing empyerno ang buhay. Walang ibang dahilan.” Wika ni Ambria sa kanya. Tumayo si Lexy at umikot upang tumanaw sa bintana ng kuwarto na may grills.

“Alam mo ang isa sa kahinaan ng lalaki? Yun ay tayong mga babae. Kapag nahuli mo ang malambot na puso ni Vito. Mapapasunod mo siya kahit sa anong gusto mo. Ibibigay niya sayo ang lahat at gagawin ka niyang reyna ng kanyang palasyo. Pero kapag mas pina-iral mo ang katigasan ng ulo mo. Mag magiging miserable ang buhay mo dito habang kasama siya Ambria.”

Nilingon niya si Ambria na nakatingin lang sa kanya.

“Pareho kayo ng sinasabi ng lalaking yun kanina. At ano ang gusto niyong mangyari? Pumayag akong magpakasal sa lalaking pumatay sa daddy ko? Mas gugustuhin ko pang patayin na lamang niya ako. Dahil kahit kailan hindi ko siya mamahalin gaya ng akala niyo. Alam ko rin na hindi rin niya ako mamahalin dahil malaki ang galit niya sa akin. Pareho lang kaming magiging miserable ang buhay.” Paliwanag ni Ambria sa kanya. Bumalik ulit ang tingin ni Lexy sa labas ng bintana.

“Kung alam mo lang ang pinagdaanan ni Vito. Maiintindihan mo siya kung bakit nagawa niya yun. He lost everyone that he love including the girl that he wanted to marry—”

“Hindi ako naniniwala sa sinasabi niyo. Kilala ko ang dad ko. Hindi niya yun magagawa sa kahit na sino.”

Seryosong lumingon si Lexy sa kanya.

“Pareho kayong nabubulag sa galit niyo sa isa’t-isa. Ngunit hindi mo alam kung gaano kasama ang yung ama, Ambria. Lumaki ka sa europe hindi ba? Kaya paano mo nalaman na mabuti ang yung ama?”

Natigilan si Ambria sa sinabi nito.

“Maniwala ka man o hindi, labas na ako doon. Ang mabuti pa, maligo ka na kasi iba na ang amoy mo. Yung mga damit na dala ko ay bago. If you want to escape from this prison. Make Vito fall inlove with you. Yan lang ang tulong na maibibigay ko.” Nakangiting sabi ni Lexy sa kanya. Pagkatapos ay nagpaalam na ito.

Sinunod niya ang bilin nito dahil kahit siya hindi na niya ma-take ang amoy niya at kailangan na niyang maligo at magpalit ng damit at underwear. Natatakot kasi siya na baka kapag naligo siya ay pasukin siya sa kuwarto kaya ayaw niyang maligo.

Inilocked niya ang pinto ng banyo at hinubad niya ang lahat ng saplot niya bago nagbabad sa bath thub. Naalala niya ang sinabi ni Lexy sa kanya. Na kung gusto niyang makatakas ay kailangan niyang paamuhin si Vito. Ngunit hindi yun ang nasa isip niya kundi patayin ito at tumakas.

Pagkalabas niya ng banyo ay nasa loob na ulit si Lexy. Nakalatag sa ibabaw ng vanity mirror ang mga mamahaling kolorete sa mukha.

“Ako na ang pipili ng susuotin mo. Maupo ka muna dito at aayusan kita. Huwag kang mag-alala walang papasok sa room mo.” Wika ni Lexy sa kanya. Nakasuot lang siya ng roba at walang pagtutol siyang naubo sa harapan ng vanity mirror.

"Ang taray ng aura mo, wala pang make up pero napakaganda mo na at natural ang kilay mo. Maganda rin ang kulay ng mga mata mo. Saka ang ilong, lahat nasa tamang posisyon. Siguro maganda ang mommy mo ano?”

“Hindi ko alam, hindi ko pa siya nakikita. Sabi ni dad, iniwan daw ako ni mom sa kanya. Pagkatapos hindi na ito bumalik.” Malungkot na saad ni Ambria sa kanya.

“Really? Kawawa ka naman pala. Siguro may dahilan naman ang mommy mo kaya siya umalis.”

“Hindi ko alam, at ayoko na ring malaman pa. Hindi ko naman naranasan magkaroon ng nanay. Sa ngayon si Yaya Esme lang ang nanay ko. At siguradong alalang-alala na siya sa akin dahil hindi pa ako nakakabalik sa Europe.”

Napatingin si Lexy sa salamin at nakita niya ang kalungkutan sa mata nito.

“Ganito na lang, ibigay mo sa akin ang number ng yaya mo. Tapos tatawagan ko siya para sabihin nasa maayos ka.”

Lumingon si Ambria sa kanya.

“Bakit? Bakit mo gagawin yun? Paano kapag nalaman ni Vito—”

“Hindi niya malalaman kung hindi mo sasabihin, saka naawa ako sayo eh. Naalala ko ang nanay ko. Kaso kinuha na rin siya ni Lord.” Ani niya sabay singhot at hawak ulit sa buhok ni ambria.”

Samantala kakarating lang ni Vito nang makita niya ang kotse ni Lexy sa parking lot. Bumaba siya ng kotse niya at hinagis sa tauhan niya ang susi na magpaparada ng kanyang kotse. Nasalubong niya si Mike sa sala pagkapasok niya.

“Nandito si Lexy? Anong ginagawa niya dito?” usisa niya.

“Tinawagan ko siya para tulungan si Ambria. Para magkaroon na rin ng kausap. Baka mamaya maisipan niyang kagatin ang dila niya para magpakamatay dahil ilang araw na siyang nakakulong sa kuwarto niya.” Wika ni Mike sa kanya. Tumaas ang kilay ni Vito dahil nahihimigan siyang may paki-alam ito kay Ambria.

“Bro, binabawasan ko lang ang problema mo sa babaeng yun. Kung makatingin ka parang kang selosong asawa—”

“Shut up, isara mo yang bibig mo kung ayaw mong magalit ako sayo dahil nagdedesisyon ka nang hindi nagsasabi sa akin. Pababain mo si Lexy ngayon din at gusto ko siyang makausap.” Utos ni Vito sa kanya.

“Ayan na pala sila eh!”

Turo ni Mike sa hagdan nang makita niya si Lexy wearing her red dress at high heels stiletto shoes.”

“Hi, Vito!” nakangising sabi ni Lexy sa kanya. Kumunot ang noo niya ngunit lalong kumunot ang noo niya nang kasunod na bumaba si Ambria sa hagdan.

Suot ang hangang hita nitong floral off shoulder dress, naka-fresh look make up, doll shoes at naka-water fall hair braid ang buhok sa likod.

“Introducing! Your little Bride, Ambria!”

Bulalas ni Lexy.

“Nice, ang galing talaga ng mga kamay ni Lexy, napaganda pa niya lalo si Ambria.” Mahinang sabi ni Mike na umabot lang sa pandinig ni Vito.

“Sinong may sabing gawin mo yan?!” bulyaw ni Vito na ikinagulat ni Lexy.

“Tinulungan ko lang ang magiging asawa mo, hindi mo ba nagustuhan?”

Napakuyom ng kamao si Ambria at pagkatapos niyang suminghap ay tumalikod na siya at umakyat sa taas.

“Ayan, nagtampo tuloy. Ikaw kasi” Paninisi ni Lexy. Napasapo na lang si Vito sa pinagagawa ng dalawa. Hindi sa ayaw niya ang ayos nito. Pero sa tuwing nakikita niya si Ambria. May kakaiba siyang pakiramdam na hindi niya maipaliwanag.

“Sumunod kayong dalawa sa akin.” Matalim ang tingin na utos ni Vito kay Mike at Lexy at pumasok sila sa opisina nito.