Semua Bab ถ่านไฟเก่า: Bab 41 - Bab 50

“กระเป๋าคุณฟางฟางรวมถึงของใช้ทั้งหมดครับบอส” แดนเองเร็วทันใจเหลือเกิน เมื่อได้ยินข่าวว่าบอสกำลังเดินทางมาจัดการยัยแม่มดคนนี้เขาก็เตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยก่อนแล้ว ไปได้ไวๆเลยยิ่งดี ต่อจากนี้จะไม่มีนางมารนางยักษ์มาอยู่ร่วมคฤหาสน์หลังเดียวกันแล้ว ช่างเป็นใจแดนเสียจริงๆ เมื่อได้ยินบอสเรียกก็รีบลากกระเป๋าที่เตรียมไว้ลงมาทันที ”ไม่นะ อร๊ายยย! อย่ามายุ่งกับของๆฉันนะ! คุณจะทำแบบนี้กับฟางไม่ได้นะเดน! ฟางจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!“ เมื่อร้องห่มร้องไห้ไม่เป็นผลจึงตบะแตก ร้องกรี๊ดเสียงดังด้วยความโมโหโกรธ จะมาไล่กันง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกัน เดนนิสเองไม่มีความจำเป็นจะต้องถกเถียงอะไรให้เสียเวลาต่อ ส่งสายตามองแดนเป็นสัญญาณคำสั่งลูกน้องคนสนิทก็รับรู้ได้ทันที แดนรับคำหันไปมองบอดี้การ์ดในสูทดำที่ยืนคุ้มกันอยู่รอบๆผลอยพยักหน้าเบาๆให้รีบจัดการยัยมารที่ตนหมั่นไส้มานานนี้ออกไปให้พ้นๆเสียที การ์ดสองคนไม่รอช้า รีบเดินต้อนเข้ามาลากฟางฟางออกไปพร้อมข้าวของของเธออย่างรู้งาน เสียงเกรี้ยวกราดดังลั่นสนั่นทั่วทาง โดนไล่ดั่งไม่ใช่คนขนาดนั้นยังจะดิ้นพล่านดึงดันที่จะอยู่ต่ออีก ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะไร้ยางอายไปถึงไหน ”เหอ

(โถ่บอสส ทำไมต้องรีบกลับมาทำงานล่ะครับ ความจริงบอสนั่งสวยๆก็มีคุณเดนนิสคอยดูแลอยู่แล้ว) เช้าของอีกวัน เสียงจากปลายสายเปร่งดังลอดออกมาจากมือถือที่ถูกวางไว้บนโต๊ะเครื่องสำอางหรูโดยเปิดสปิกเกอร์โฝนทิ้งไว้ ในขณะที่เจ้าของโทรศัพท์นั่งแต่งหน้าทาลิปเตรียมตัวไปทำงาน “หมดเวลาพักร้อนของนายแล้วทิว หรือว่านายอยากหางานใหม่” พิชชาสวนปนประชด สายตาจ้องมองการกระทำตัวเองหน้ากระจก (อุ้ย ผมล้อเล่นเองครับบอสสส ผมเนี่ยคิดถึงบอสที่สุดเลยครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ) เพียงได้ยินคำขู่ก็ทำเอาคนฟังรีบเปลี่ยนคำพูดแทบไม่ทัน เดี๋ยวได้หางานใหม่ขึ้นมาจริงๆทิวก็ตายแหงๆสิ รีบเปล่งถ้อยคำหวานเอาอกเอาใจผู้เป็นนาย ”ดี นายไปรอที่บริษัทเลย ไม่ต้องมารับฉัน“ สิ้นสุดคำพูด หลังลูกน้องรับคำเรียบร้อยสายการโทรจึงถูกตัด ลิปสติกสีแดงกํ่าถูกทาทับลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม มองดูรูปหน้าสง่าของตนด้วยความชื่นชม ก่อนเสียงประตูทางห้องนํ้าที่ถูกเปิดดังขึ้น ตามมาด้วยชายร่างโปร่งที่เดินโชว์ซิกแพคเป็นก้อนๆออกมา ย่างเท้ายาวเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างแฟนสาว ก่อนโน้มหน้าลงแนบริมฝีปากกับแก้มนิ่มหนึ่งฟอด “ที่รักกก ทำไมไม่ไปบริษัทกับพี่ น้องไม่เห็นจำเป

“อ้าว กลับมาแล้วหรอครับคุณพิชชา” แดนรีบกล่าวทัก เมื่อเห็นว่าที่นายหญิงเดินแสดงสีหน้าเพลียเข้ามาในคฤหาสน์หลังจากที่ไปทำงานมาทั้งวัน จนตอนนี้ตกเย็น “อื้ม เดนอยู่บนห้องรึเปล่า“ คนถูกทักทายพยักหน้าตอบเบาๆพร้อมกล่าวถามถึงเป้าหมาย เมื่อตั้งใจว่าจะรีบกลับมาง้อว่าที่สามีหลังงานเสร็จ ทว่ากลับไม่เป็นไปตามที่คิด เมื่อลูกน้องคนสนิทเผยสีหน้าสับสน “ไม่นะครับ บอสไม่ได้ออกไปหาคุณพิชชาที่บริษัทหรอครับ ตั้งแต่เช้าแล้วนะครับ ผมก็คิดว่าจะกลับมากับคุณ“แดนตอบพรางทำหน้างง ขมวดคิ้วมองหญิงสาวตรงหน้าที่ขึ้นชื่อว่าคนรักของเจ้านายที่ดูเหมือนตอนนี้เธอก็กำลังเผยความกังวลออกมาตามคำพูดของตนอย่างเห็นได้ชัด “อ้าว… เดนไปหาฉันแป๊ปเดียวแล้วดันมีเรื่องกันนิดหน่อย แล้วเดนก็ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วนะ ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับอีกล่ะ..” พิชชาเริ่มเป็นกังวล “หรือว่า… บอสจะคิดสั้นครับ!” ทันไดนั้นแดนเกิดตะหวาดลั่นออกมา นำพาความหญิงสาวสดุ้งตกใจกับคำพูดของลูกน้องชายคนสนิท ทำไมแดนถึงได้มีท่าทีจริงจังตื่นตระหนกเช่นนั้น “นายหมายความว่าไงกัน เดนจะทำแบบนั้นไปทำไม” คิ้วบางขมวดเข้ากันจนแทบผูกเป็นโบว์ ชายตรงหน้ากำลังจะสื่อถึงอะไร แล้วทำไมแ

“ที่นี่….” ชายหนุ่มพึมพำออกมาเสียงเบาพรางหันกลับมามองหญิงคนรักอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “อื้ม พี่จำได้มั้ย ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก” พิชชาพยักหน้าเบาๆผลอยยิ้มหวานให้กับชายที่ยืนมองหน้าเธอ นึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ครั้งแรกที่เธอได้พบกับผู้ชายคนนี้ เมื่อไม่กี่ปีก่อน พิชชาเป็นเดินตามถนนอย่างไร้จุดหมาย เมื่อรู้สึกว่าชีวิตช่วงนี้มีแต่ความน่าเบื่อ เมื่อเดินเข้ามาถึงซอยหนึ่ง สายตาจึงจับจ้องเข้ากับชายร่างโปร่งคนหนึ่งที่ยืนพิงผนังสูบบุหรี่ด้วยท่าทางหล่อเหลานั่น เธอไม่เคยพบกับใครที่สูบบุหรี่ได้หล่อเท่เท่าชายคนนี้มาก่อน แม้จะไม่เห็นรูปร่างเขาชัดเนื่องจากความมืด ทว่าแสงไฟอ่อนๆที่ส่องเข้าไปเผยให้เห็นถึงใบหน้าคมคายจมูกโด่งเป็นสันนั่นทำให้เธอสัมผัสได้ว่าเขาคือเทพบุตร ด้วยนิสัยดื้อรั้นของหญิงสาวเป็นสิ่งที่พาเธอเดินเข้าไปหาชายคนนั้นในซอยที่มืดเปลี่ยวได้อย่างไม่มีความเกรงกลัว “น่าเบื่อชะมัด” ควันบุหรี่ถูกเป่าออกมากระจัดกระจาย ในขณะที่คนสูบกำลังพึมพำถึงความเบื่อหน่ายของชีวิต เสียงฝีเท้าที่เดินไกล้เข้ามาดึงให้เขาเหลือบไปสนใจ สายตาคมจ้องเข้ากับใบหน้านวลของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูสีหน้าเบื่อหน่ายไม่แพ้กับตน เส

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นต่อเนื่องกันเป็นสามครั้ง เรียกความสนใจจากเจ้าของห้องที่นั่งหน้าเครียดทำงาน ก่อนจะส่งเสียงอนุญาตให้คนที่ยืนรอบคำตอบอยู่ด้านนอกได้เข้ามา ประตูเปิดออกนำพาสองคนเดินเข้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้าโต๊ะทำงานของประธานบริษัท ทว่าคนที่นั่งอยู่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นให้ความสนใจเลย จนลูกน้องต้องเป็นฝ่ายเอ่ยแจ้งจุดประสงค์ที่มาเยือน “บอสครับ นี่คือเลขาคนใหม่ที่จะเข้ามาทำงานแทนคุณพิ้งค์ชั่วคราวครับ เนื้องจากเธอลาป่วย” แดนกล่าวแจ้งผู้เป็นเจ้านายอย่างเป็นทางการ ก่อนหญิงสาวในชุดรัดรูปเข้าทรงสีแดงสดจะกล่าวแนะนำตัวเองเมื่อเดนนิสเงยหน้าขึ้นให้ความสนใจ “สวัสดีค่ะคุณเดนนิส ฉันแนนนี่ค่ะ เรียกแนนเฉยๆก็ได้ค่ะจะได้สะดวก มีอะไรเรียกใช้แนนได้ตลอดเวลาเลยนะคะ” เลขาสาวคนใหม่พูดเสียงละมุน สิ้นสุดบทพูดไม่ลืมที่จะยิ้มหวานให้กับเจ้าชายมาดนิ่งตรงหน้าไปหนึ่งฉาก “อืม ไม่มีอะไรแล้วก็แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว” คนฟังไม่ได้มีพิธีกงการอะไรมาก หากเข้ามาทำธุระเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ เมื่อสิ่งตรงหน้าไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ขอเพียงแค่ทำงานได้ไม่ตกบกพร่อง พูดเสร็จก้มหน้าทำงานต่อไม่แม้แต่จะให้ควา