Semua Bab ถ่านไฟเก่า: Bab 31 - Bab 40

รถหรูคันสีดำแล่นเข้ามาจอดระหว่างโซนจอดรถก่อนจะมีชายร่างสมส่วนก้าวขายาวลงมา เดินเข้าไปในบริษัทจึงพบว่ามีบางสิ่งแปลกไป สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เดนนิสหันมองรอบๆก็พบกับพนักงานตนแต่ละคนพากันวุ่นอยู่กับบางอย่าง พอขึ้นมาถึงชั้นบนสุดก็เห็นชายลูกน้องคนสนิทรีบวิ่งแจ้นหน้าตาแตกตื่นพร้อมโวยวายเสียงดังมาหาเขาในทันที “บอสสส บอสหายไปไหนมาทั้งวันครับเนี่ย ผมพยายามติดต่อแทบตายก็ไม่ได้ บริษัทเกิดปัญหาแล้วครับบอส ผมจะแย่อยู่แล้วครับ” แดนบ่นโวยวายถึงผู้เป็นเจ้านายเป็นชุดใหญ่ในท่าทีตื่นตระหนก ทว่าสิ่งที่ได้ตอบรับมาจากบอสหนุ่มคือความมาดนิ่ง “มึงแก้ไม่ได้?” เปล่งคำพูดสั้นๆถามคนเบื้องหน้าเสียงเรียบพรางใช้สายตามองนิ่งจนคนเป็นลูกน้องแทบสดุ้ง ”โถ่บอสสส ผมไม่ใช่ประธานนะครับ“ เมื่อได้รับความอาฆาตจากเจ้านาย จากที่โวยวายอยู่เมื่อครู่ก็อ่อนลงทันที ยกมือขึ้นเกาท้ายทายแก้ความอึดอัดภายในใจ เจ้านายก็น่ากลัว งานก็ยากเกินที่จะแก้ด้วยความสามารถของตน เกิดเป็นแดนนี่มันเหนื่อยสะจริง “อืม“ ชายหนุ่มไม่ปากมาก เปร่งเสียงตอบลูกน้องแสดงถึงการรับรู้เสร็จแล้วก็ก้าวเท้ายาวเดินผ่านแดนให้ยืนหน้ายุ่งอยู่คนเดียว แดนเองเม

“แปลว่าพี่จะยอมกลับมาคบกับน้องแล้วใช่มั้ยคะ” ถ้อยเสียงหวานปนสะอื้นที่พยายามฮึบจากการร้องไห้เปร่งออกมา ยิ่งเล่นกับหัวใจคนแก่กว่า เอ็นดูยัยแมวป่าตัวน้อยไม่ไหว เดนนิสไม่รอช้ารีบประกบปากจูบแนบชิดพร้อมบดขยี้เรียวปากนุ่มอย่างอดไม่ไหว สอดเรียวลิ้นเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากอุ่นพร้อมดูดดื่มด้วยความโหยหาจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบดังขึ้นทั่วห้อง “พี่ต้องเป็นคนขอสิ น้องมาพูดตัดบทพี่ได้ไง หื้ม” ไม่พูดเปล่า เขาโน้มหน้าลงจุ๊บแก้มนวลด้วยความหมั่นเขี้ยว นำพารอยยิ้มอ่อนหวานของหญิงสาวกลับมา “ไม่ได้สิคะ ตอนนั้นพี่เป็นคนจีบน้อง พี่ก็เลยเป็นคนขอ แต่ตอนนี้น้องเป็นคนจีบ น้องก็ต้องเป็นคนขอสิคะ” คำพูดหญิงสาวทำเอาคนฟังหลุดยิ้มไปด้วย ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมากเท่าไหร่ ทว่าความน่ารักของเธอที่ทำเขาเอ็นดูทุกครั้งไม่เคยลดลง แถมยังเพิ่มขึ้นมาอีกด้วยซํ้า “คบกันน้องนะคะ สัญญาว่าจะดูแลอย่างทะนุถนอม ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยค่ะ คบมั้ยคะอดีตที่รัก“ คนสวยไม่พูดเปล่า ใบหน้าจิ้มลิ้มฉีกยิ้มกว้างเหมือนเด็ก ทำคนแก่กว่าหัวใจละลายแทบไม่หลงเหลือ โน้มหน้าลงจุ๊บแก้มนวลฝั่งซ้ายฝั่งขวาด้วยความทะนุถนอม เขาอยากจะรักษาผู้หญิงตรง

เพียงกระพริบตาไม่กี่ครั้งเวลาสามวันที่รอคอยก็ผ่านไปด้วยความเร็วแสง เมื่อเครื่องลงแลนดิ้ง หญิงสาวก็มุ่งหน้ามายันตึกสูงยักษ์ใหญ่ทันทีด้วยความคิดถึง ทว่าพอมาถึงกลับมีอะไรไม่ชอบมาพากล เมื่อ แดน ยืนอํ้าอึ้งทำท่าทีตกใจที่เห็นเธอยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าห้องผู้เป็นเจ้านาย “ค..คุณพิชชา” แดนยิ้มแหยๆมือไม้ไม่อยู่นิ่ง เดี๋ยวลูบท้ายทอยเดี๋ยวลงมากุมมืออีกข้างเหมือนกำลังลนลาน จนคนมองเกิดสงสัย “มีอะไรรึเปล่าแดน ทำไมเห็นหน้าฉันแล้วตกใจขนาดนั้น” คิ้วบางขมวดถามผลอยจ้องจับผิดชายเบื้องหน้า “ป..เปล่าครับ แค่เซอร์ไพรส์น่ะครับ ฮะๆ“ แดนขำแห้งกลบเกลื่อนความหนักอก ”ก็ฉันตั้งใจมาเซอร์ไพรส์ไง“ หญิงสาวฉีกยิ้มจนชายการ์ดในชุดดำขนลุกซู่ ถ้าให้เธอเดาคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจากว่าเธอกำลังจะโดนเซอร์ไพรส์กลับแล้วล่ะ อีกฝั่งของประตูที่กั้นไว้ต้องมีอะไรบางสิ่งเป็นแน่ ”น..นั่นน่ะสิครับ ฮะๆ เซอร์ไพรส์สุดๆเลยล่ะครับ“ เมื่อตัวเองเป็นคนโกหกไม่เนียนอีกด้วยสิ เพียงอ้าปาก หญิงสาวก็เห็นถึงลิ้นไก่ ”อืม ช่างเถอะ ว่าที่สามีฉันอยู่มั้ย“ พิชชากอดอกถาม เธอรู้คำตอบดี เพียงอยากจะลองใจการ์ดหนุ่มเสียหน่อย ”อยู่ครับ เอ้ย! ไม่ใช่ครับไม

แกร๊กกก….. เสียงประตูที่ถูกเปิดออกโดยชายในชุดกาวสีขาวที่เดินออกมา ดึงความสนใจของสองคนที่ยืนทรุดอยู่หน้าห้องฉุกเฉินให้รีบวิ่งแจ้นเข้าไปถามถึงอาการของคนในห้องด้วยความรีบรน “หมอ!! เมียผมล่ะครับ เธอปลอดภัยภัยใช่มั้ยครับหมอ!” “คุณหมอคะ เพื่อนฉันปลอดภัยใช่มั้ยคะ!“ สองคนยืนนํ้าตานองมองหน้าหมอในขณะที่ลุ้นคำตอบ เสียงหัวใจเต้นตุบๆรัวเร็วจนแทบจะทะลุออกมา แววตาเต็มไปด้วยความหวังที่ได้ฝากไว้กับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ทว่าสีหน้าหมอกลับไม่ได้บ่งบอกถึงลางที่ดีเลยแม้แต่น้อย ชายวัยกลางในชุดกาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะปริปากตอบ ”ญาติทำใจดีๆนะครับ หมอพยายามยื้อคนไข้ไว้เต็มที่แล้ว ต้องขอโทษด้วยนะครับ“ “หมอหมายความว่าไง! ไม่จริงอ่ะ! หมออย่ามาล้อเล่นดิวะ! ฮึก…“ นํ้าตาลูกผู้ชายไหลรินเป็นสายธารนํ้าอีกครั้ง เขาช็อคกับคำตอบจนหัวใจปวดร้าวเหมือนโดนบีบแทบสลาย ความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามามหาศาลจนอธิบายเป็นคำพูดออกมาไม่ได้ แม้จะโวยวายใส่ชายวัยกลางที่ไม่สามารถยื้อชีวิตแฟนสาวที่รักได้จนแทบครั่งก็ไม่มีทางที่จะทำให้เธอฟื้นขึ้นมาได้อีก ”ฮึกก ฮืออ…พิชชา น้องจะมาทิ้งพี่ไปแบบนี้ได้ยังไงฮึกก..น้องต้องไม่ทิ้งพี่สิ!” เจ้าของเ

“พี่จะสิงร่างน้องอยู่แล้วนะ กอดน้องมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วถึงตอนนี้ก็ไม่ยอมปล่อย น้องแทบขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว” พิชชาบ่นยับเมื่อคนเป็นพี่โอบรัดตัวเธอไว้แน่นในอ้อมกอดไม่ยอมคลาย ตั้งแต่อยู่ในผับเมื่อคืนจนถึงเช้าวันนี้ที่กลับมาถึงคอนโด หากสิงร่างเธอได้คงสิงไปนานแล้ว อะไรมันจะเป็นขนาดนั้น “ก็พี่กลัว.. น้องไม่รู้หรอกว่ามันรู้สึกยังไง การที่อยู่ๆก็มีคนมาบอกว่าคนที่เรารักจะไม่อยู่กับเราแล้ว จะไม่กลับมาตลอดไป..“ เดนนิสเล่าถึงความในใจพร้อมนํ้าตาที่เริ่มคลอเอ่อจนแทบล้นเบ้าตาเมื่อย้อนนึกถึงเวลานั้นทีไร เขาไม่เคยรับมันได้แม้ตอนนี้จะรับรู้แล้วว่าเป็นเพียงเรื่องหลอก ”น้องแค่แกล้งเล่น พี่ก็เห็นแล้วนี่ว่าน้องไม่ได้เป็นอะไรเลย แค่อยากแกล้งให้พี่หลาบจำสักหน่อย“ หญิงสาวพยายามอธิบาย เธอเองยอมรับได้ว่าเห็นนํ้าตาเขาทีไรหัวใจดวงน้อยมันอ่อนระทวยทุกที “แต่น้องก็ไม่ควรเอาความเป็นความตายมาแกล้ง พี่แทบขาดใจตายอยู่แล้ว“ “แต่เรื่องนี้พี่มีความผิดอยู่เต็มๆนะคะ ลองคิดดูสิ น้องอุตส่าห์รีบกลับมาเพื่อเซอร์ไพรส์พี่ แต่พอเปิดประตูเข้ามา สิ่งแรกที่เห็นคือแฟนกำลังเอากับผู้หญิงคนอื่น ถ้าเป็นพี่ พี่จะรู้สึกยังไง“ พิชชาสว