Semua Bab ถ่านไฟเก่า: Bab 21 - Bab 30

“เดนขา เดนทำไมไม่รอฟางเลยล่ะคะ” หญิงสาวในชุดเดรสรัดรูปสั้นรีบวิ่งแจ้นเข้ามากอดแขนหนาที่ยืนมือล้วงกระเป๋ากางเกง เพียงได้ยินเสียงก็รู้กันทั้งกองว่าคือใคร คงไม่พ้นไปจากฟางฟางผู้หญิงที่ตามเกาะเจ้านายไปวันๆ “ผมรีบ” คนถูกถามเองไม่ได้ดูจะสนใจกับคำตอบสักเท่าไหร่ พิชชาที่ยืนมองก็อดไม่ได้ที่จะกรอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย เป็นภาพที่เห็นเป็นประจำนับตั้งแต่เธอกลับมา สิ่งเดียวในใจตอนนี้อยากจะเข้าไปกระชากมือสองข้างนั่นที่เกาะอยู่บนแขนแฟนเก่าที่เธอหวงแหนออกให้รู้แล้วรู้รอด ทว่าต้องคำนึงถึงเป้าหมายของการกลับมาครั้งนี้ จะให้มันพังไปต่อหน้าไม่ได้เป็นอันขาด “อ้าวคุณฟางฟาง” พิชชาตัดสินใจเอ่ยทักนํ้าเสียงหวานละมุน ปั้นหน้ายิ้มแสดงถึงความงดงามให้นางแพ้ไปสักดอก หญิงสาวที่เอาแต่เกาะอยู่ข้างๆชายร่างสูงก็หันมองตามเสียงเรียก “อ้าวคุณพิชชา มาถ่ายแบบหรอคะเนี่ย แต่งตัวสวยเชียวนะคะ” ฟางฟางเองไม่ยอมน้อยหน้า ฉีกยิ้มสู้กลับให้รู้แล้วรู้รอด ภายใต้รอยยิ้มอันแสนนุ่มนวลนั้นกลับแฝงเต็มไปด้วยความดุเดือดที่กำลังปะทะกัน “ใช่ค่ะ เพิ่งถ่ายเสร็จเลย อ้อพอดีเลยค่ะที่เห็นคุณฟางฟางที่นี่ พิชมีของขวัญให้คุณด้วยนะคะ” คนสวยกล่าวเสร็

เวลาเลยผ่านมาถึงยามราตรี เป็นเวลาที่ผู้คนส่วนมากเข้านอนกัน ทว่าอีกส่วนของคนพวกนั้นกำลังครึกครื้น เช่นสองสาวสุดแซ่บที่กำลังนั่งดื่มดํ่าเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์อยู่บนโต๊ะ ท่ามกลางเสียงดนตรีดังลั่นสงั่นภายไต้แสงสีวิบวับ ล้อมรอบไปด้วยผู้คนหลากหลายกำลังเมามันส์ในผับย่านเมืองหรู “น้องเอมมานั่งนี่เร็วค่ะ ส่วนมึงยัยพิช ไปตามตื๊อสุดที่รักมึงนุ่น กูจะสวิทกับน้องเอมสองคน” บรีสเมื่อเห็นเด็กที่เธอนัดหมายเอาไว้เดินเข้ามาก็รีบลากชายร่างลํ้าเข้ามานั่งประกบข้าง บวกกับหันมาไล่เพื่อนสาวที่นั่งดื่มอยู่ข้างๆ “อ้าวยัยนี่ ได้ผู้แล้วไล่เพื่อนหรอ” พิชชาหน้าบึ้ง กำลังนั่งจิบไวน์ในลุคผู้ดีอยู่หมาดๆ พอผู้มาถึงไม่ทันได้หย่อนก้นนั่งก็หันมาไล่ผู้เป็นเพื่อนอย่างเธอหน้าตาเฉยสะงั้น “มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว” คนถูกถามยักไหล่ทำหน้ากวน พร้อมลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเปลี่ยนไปนั่งตักแกร่งของชายข้างๆแทน หันหน้ากลับมามองพิชชาสายตาไล่ ไม่ได้ชื่อเอมก็เหนื่อยหน่อยนะ ”ขอนั่งแป๊ปเดียวเองเพื่อน“ พิชชายิ้มเหนื่อยใจประชดประชัน มองหน้าเพื่อนสนิทอย่างสิ้นหวัง โดนแฟนเก่าเทแล้วยังจะมาโดนเพื่อนไล่อีก ชีวิตมีอะไรดีบ้าง ”แป๊ปเดียวก็ไม่ให

“อ่าาส์ ดื่มต่อจากอดีตที่รักแล้วรสชาติมันดี๊ดีอ่าา“ นํ้าเสียงหวานละมุนเปร่งออกมาชมเชยการกระทำตัวเอง หันหน้าไปมองชายข้างๆพรางยิ้มหวานใส่เจ้าของแก้วเหล้าที่กำลังมองหน้าเธออยู่ชั่วขณะ ก่อนจะหันไปเอื้อมมือหยิบแก้วไบใหม่มารินเหล้าใส่เพิ่ม รอยยิ้มหวานเลือนหายไปในทันที มีแต่เบะปากมองด้วยแววตาเบื่อหน่ายออกมา “เหอะ รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยรึไง” เสียงหวานเมื่อครู่หายไปในพริบตา ทดแทนด้วยเสียงแข็งกร้าวเอ่ยปากประชดขึ้นมาสีหน้าไม่พอใจ “อืม” คนถูกถามไม่พรํ่าเพรื่อ วางแก้วในมือลงไว้ที่เดิมหลังกระดกดื่มเสร็จ ในขณะที่หญิงสาวคนรักเก่ากำลังมองมาสายตาโกรธเคือง ทว่าเขานั้นไม่ได้ให้ความสนใจเลยสักนิด จนพิชชาเกิดหงุดหงิดขึ้นมา ฝ่ามือบางทาบลงบนใบหน้าหล่อก่อนจะจับเขาหันหน้ามาทางเจ้าตัว พรางกดจูบลงบนปากหนาด้วยอารมณ์ความรู้สึกเคือง แต่ก็ต้องประหลาดใจอยู่หน่อย เมื่อเขาไม่ได้ผลักใสไล่ส่งเธอออกแต่อย่างไร ซํ้ายังอ้าปากดูดดํ่าสอดสิ้นเข้าไปพัวพันกันกับลิ้นเธอในโพรงปากเป็นว่าเล่น ทีเมื่อครู่ยังทำเป็นไล่กันอยู่เลย แต่พอเธอรุกก่อนก็ใช่ว่าจะไม่เล่นด้วย แหม่ ผู้ชายคนนี้กลายเป็นพ่อคนปากแข็งไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน จูบของเขาเ

“หึ… สุขสันต์วันเกิดนะครับคุณแอดัม” รู้ทั้งรู้ เห็นทั้งเห็นถึงปฎิกิริยาของแฟนสาวคนรักเก่าว่ากำลังตึงเครียดอยู่ภายในใจ ทว่าเดนนิสก็ยังเลือกที่จะเบี่ยงเบนคำถามของแอดัมก่อนหน้า แล้วกล่าวตัดบทใหม่ดั่งว่ายอมรับในคำพูดของแอดัม “ได้ยินคำอวยพรจากคุณเดนนิสเนี่ย ถือเป็นเกียรติจริงๆเลยแฮะ” เจ้าของวันเกิดเปร่งเสียงขำเบาๆลอดออกมาจากลำคอ สวนตอบในเชิงประชดปนน้อยๆ “นี่ของขวัญสำหรับคุณแอดัมค่ะ ฟางกับเดนตั้งใจเลือกเลยนะคะ“ ฟางฟางที่ยืนเกาะอยู่ข้างๆได้กล่าวแทรกขึ้นด้วยนํ้าเสียงหวาน ฉีกยิ้มกว้างจนเปลือกตาแทบจะติดกัน ยื่นกล่องของขวัญในมือให้กับแอดัมในท่าทางที่ดูเหมือนจะพยายามถึงการแสดงตัวตนเป็นผู้หญิงอ่อนน้อม ส่งผลให้คนสวยที่ยืนมองอยู่ข้างๆเกิดความหมั่นไส้ขึ้นมา “ถึงมันจะไม่ค่อยจะดูดีเท่าไหร่ แต่เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาท ผมจะรับไว้แล้วกันครับ” แอดัมเมื่อสังเกตได้ถึงสีหน้าหญิงสาวคนที่เขาปลื้ม จึงนึกคิดคำพูดบางอย่างกล่าวออกไป เป็นการหักหน้าแขกผู้ไม่ได้รับเชิญที่กำลังยื่นกล่องของขวัญให้ตน สลับกันนั้นกลับเป็นการเอาใจร่างระหงที่ยืนไม่พอใจอยู่เบื้องข้าง ฟางฟางถึงกับหน้าแตกไม่เป็นชิ้นดีเลยทีเดียว แล้วยังจะ

คนสวยกำลังถูกบดจูบอย่างเร่าร้อนจนเกิดเสียงลามกจ๊วบจ๊าบดังไปทั่วห้อง เรียวแขนเล็กยกขึ้นคล้องลำคอหนาพรางเลื่อนขึ้นขยุ้มผมดกดำด้วยอารมณ์ที่กำลังวูบวาบอยู่ภายในร่างดั่งกับว่ามีผีเสื้อนับพันบินแข่งกันอยู่ในช่วงท้องน้อย ชายร่างสูงไม่มีท่าทีจะลดความดุเดือด เขาไล่จูบเธอไปถึงโซฟาขนาดใหญ่ใจกลางห้อง จนร่างระหงพลาดท่าล้มลงนอนราบบนโซฟานุ่ม ไม่ทันจะได้ตั้งตัวก็ถูกชายร่างลํ้าตามขึ้นคร่อมทันที มือหนาลํ่าที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดเร่าร้อนใจ จัดดึงกระชากเนคไทตัวเองออกด้วยแรงอันมหาศาล พร้อมทั้งก้มลงไซร้ซอกคอหอมระทวยอย่างโหยหา จนคนไต้ร่างขมวดคิ้วบางนึกอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้ เป็นอะไรของเค้าไม่รู้ ได้อยู่ๆก็มารุกเธอถึงห้อง จากที่ไม่เคยแม้แต่จะชายตามอง แต่แบบนี้ก็เร้าใจยัยพิชชาไม่น้อยเลยล่ะ มีหรือจะผลักออกพร้อมปฏิเสธเหมือนนางเอกใสซื่อในละคร พิชชาคนใหม่ไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน เขารุกมาเธอพร้อมสวบกลับ นึกแล้วไม่ทันไร มือเล็กค่อยๆลูบไล้ลงไปตามกล้ามหน้าท้องที่แน่นเป็นหมัดๆ ลงไปจนถึงเข็มขัดหนังชิ้นแพงที่เป็นสิ่งขวางกั้นเธอจากอาวุธลับภายไต้กางเกง พิชชาไม่รอช้า รีบปลดสิ่งขวางกั้นนั้นออกด้วยความเร่งรีบ ในขณะที่เธอเองก็ถ