Semua Bab มารดามือใหม่ของนางร้ายอันดับหนึ่ง: Bab 71 - Bab 76

ซิ่วจื่อหลิงถูกปลุกตั้งแต่ตะวันยังไม่ทันขึ้น พร้อมกับเปลี่ยนผลัดเสื้อเป็นชุดของสำนักศึกษา หญิงสาวเพียงรองท้องด้วยอาหารอ่อนสองสามอย่าง หลังจากทานมื้อเช้าเรียบร้อยก็นั่งจิบชาเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มออกเดินทางไปรอน้องชายที่บริเวณหน้าวังหลวงเพื่อไปสำนักศึกษาพร้อมกันองค์ชายโจวเต๋อเดินมาถึงรถม้าล่าช้ากว่าพี่สาวเล็กน้อย ปีนี้เขาอายุสิบสองแล้วหากแต่ความสูงกลับมากกว่าพี่สาวแล้ว อาจเป็นเพราะสามปีที่ผ่านมาเขาเริ่มที่จะฝึกวรยุทธ์ทุกวันในช่วงตื่นนอนตอนเช้า ทำให้ร่างกายเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ซิ่วจื่อหลิงมองดูน้องชายตัวน้อยที่บัดนี้เติบโตขึ้นมากอย่างภูมิใจ"คารวะเจี่ยเจีย"

หากจะกล่าวถึงเสด็จปู่ของนางหรือว่าเยี่ยอ๋อง การทวงคืนบัลลังก์ของท่านปู่ในคราวนั้นนับว่ายังตราตรึงในความทรงจำของนางเป็นอย่างยิ่ง นับว่าท่านปู่ของนางนั้นเป็นยอดบุรุษที่หาผู้ใดเปรียบได้ยาก แม้ว่าจะได้พบเจอกับสตรีที่ร้ายกาจเช่นเผิงฮองเฮา หากแต่สุดท้ายแล้วยังได้พบกับสตรีที่รักในที่สุด องค์หญิงม่านสวีคือน้องสาวของฮ่องเต้แคว้นหนานเฉินในปัจจุบัน ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันเพียงคนเดียวนั่นก็คือตู๋กูอันชิงหรือว่าท่านอาเล็กของนางนั่นเอง การย้อนกลับมาในครั้งนี้นางมีโอกาสได้มีครอบครัวใหญ่ ทุกคนล้วนสำคัญกับนางต่างจากชาติก่อนที่นางไม่เหลือใครเลยสักคน ต่อให้ได้นั่งอยู่บนบัลลังก์ที่ทรงอำนาจนั้นแล้วเช่นไร แม้แต่คนที่นางรักก็ไม่เคยจริงใจกับนางสักนิด ในชีวิตใหม่นี้นางจะจดไว้ให้ดีจดจำในสิ่งที่คนผู้นั้นเคยได้ทำกับนาง ไม่ได้คาดหวังจะแก้แค้นเพราะไม่ต้องการนำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวและขออยู่ให้ห่างไกลไม่ต้องพบเจอกันอีก          ณ ตำหนักหนิงอัน          "หว่านหว่าน นี่เจ้ายังไม่เลิกเขียนบันทึกอีกหรือ ?" หรงเซ

ต่อมามีฎีการ้องเรียนเกี่ยวกับความประพฤติที่ไม่เหมาะสมของคุณหนูหลิวอี้หลัน คุณหนูลี่อิน คุณหนูไป๋ถิง และท่านหญิงซูฉีในเรื่องที่พวกนางเอ่ยให้ร้ายองค์หญิงใหญ่ซิ่วจื่อหลิง ฎีกานี้เขียนขึ้นโดยเสิ่นชิงหลวนก่อนจะถูกส่งให้กับฝ่าบาทโดยตรง ทำให้สตรีเหล่านั้นถูกลงโทษด้วยการถูกโบยคนละยี่สิบไม้พร้อมกับถูกกักบริเวณหนึ่งเดือน และคัดพระคัมภีร์เป็นจำนวนหนึ่งร้อยจบเรื่องราวการร้องเรียนนี้ทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ทั้งในที่ลับและในที่แจ้งกันอย่างคึกคัก ผู้ใดบ้างไม่รู้ว่าฝ่าบาททรงเอ็นดูองค์หญิงใหญ่มากเพียงใด การกล่าววาจาให้ร้ายองค์หญิงใหญ่ต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ สตรีเหล่านั้นช่างไม่รู้จักเกรงกลัวเสียบ้างบ้างก็กล่าวว่าเป็นการกระทำที่รุนแรงมากเกินไป สตรีกลุ่มนั้นล้วนแต่เป็น