All Chapters of มารดามือใหม่ของนางร้ายอันดับหนึ่ง: Chapter 71 - Chapter 80

ซิ่วจื่อหลิงถูกปลุกตั้งแต่ตะวันยังไม่ทันขึ้น พร้อมกับเปลี่ยนผลัดเสื้อเป็นชุดของสำนักศึกษา หญิงสาวเพียงรองท้องด้วยอาหารอ่อนสองสามอย่าง หลังจากทานมื้อเช้าเรียบร้อยก็นั่งจิบชาเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มออกเดินทางไปรอน้องชายที่บริเวณหน้าวังหลวงเพื่อไปสำนักศึกษาพร้อมกันองค์ชายโจวเต๋อเดินมาถึงรถม้าล่าช้ากว่าพี่สาวเล็กน้อย ปีนี้เขาอายุสิบสองแล้วหากแต่ความสูงกลับมากกว่าพี่สาวแล้ว อาจเป็นเพราะสามปีที่ผ่านมาเขาเริ่มที่จะฝึกวรยุทธ์ทุกวันในช่วงตื่นนอนตอนเช้า ทำให้ร่างกายเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ซิ่วจื่อหลิงมองดูน้องชายตัวน้อยที่บัดนี้เติบโตขึ้นมากอย่างภูมิใจ"คารวะเจี่ยเจีย"

หากจะกล่าวถึงเสด็จปู่ของนางหรือว่าเยี่ยอ๋อง การทวงคืนบัลลังก์ของท่านปู่ในคราวนั้นนับว่ายังตราตรึงในความทรงจำของนางเป็นอย่างยิ่ง นับว่าท่านปู่ของนางนั้นเป็นยอดบุรุษที่หาผู้ใดเปรียบได้ยาก แม้ว่าจะได้พบเจอกับสตรีที่ร้ายกาจเช่นเผิงฮองเฮา หากแต่สุดท้ายแล้วยังได้พบกับสตรีที่รักในที่สุด องค์หญิงม่านสวีคือน้องสาวของฮ่องเต้แคว้นหนานเฉินในปัจจุบัน ทั้งคู่มีบุตรด้วยกันเพียงคนเดียวนั่นก็คือตู๋กูอันชิงหรือว่าท่านอาเล็กของนางนั่นเอง การย้อนกลับมาในครั้งนี้นางมีโอกาสได้มีครอบครัวใหญ่ ทุกคนล้วนสำคัญกับนางต่างจากชาติก่อนที่นางไม่เหลือใครเลยสักคน ต่อให้ได้นั่งอยู่บนบัลลังก์ที่ทรงอำนาจนั้นแล้วเช่นไร แม้แต่คนที่นางรักก็ไม่เคยจริงใจกับนางสักนิด ในชีวิตใหม่นี้นางจะจดไว้ให้ดีจดจำในสิ่งที่คนผู้นั้นเคยได้ทำกับนาง ไม่ได้คาดหวังจะแก้แค้นเพราะไม่ต้องการนำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวและขออยู่ให้ห่างไกลไม่ต้องพบเจอกันอีก          ณ ตำหนักหนิงอัน          "หว่านหว่าน นี่เจ้ายังไม่เลิกเขียนบันทึกอีกหรือ ?" หรงเซ

ต่อมามีฎีการ้องเรียนเกี่ยวกับความประพฤติที่ไม่เหมาะสมของคุณหนูหลิวอี้หลัน คุณหนูลี่อิน คุณหนูไป๋ถิง และท่านหญิงซูฉีในเรื่องที่พวกนางเอ่ยให้ร้ายองค์หญิงใหญ่ซิ่วจื่อหลิง ฎีกานี้เขียนขึ้นโดยเสิ่นชิงหลวนก่อนจะถูกส่งให้กับฝ่าบาทโดยตรง ทำให้สตรีเหล่านั้นถูกลงโทษด้วยการถูกโบยคนละยี่สิบไม้พร้อมกับถูกกักบริเวณหนึ่งเดือน และคัดพระคัมภีร์เป็นจำนวนหนึ่งร้อยจบเรื่องราวการร้องเรียนนี้ทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ทั้งในที่ลับและในที่แจ้งกันอย่างคึกคัก ผู้ใดบ้างไม่รู้ว่าฝ่าบาททรงเอ็นดูองค์หญิงใหญ่มากเพียงใด การกล่าววาจาให้ร้ายองค์หญิงใหญ่ต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ สตรีเหล่านั้นช่างไม่รู้จักเกรงกลัวเสียบ้างบ้างก็กล่าวว่าเป็นการกระทำที่รุนแรงมากเกินไป สตรีกลุ่มนั้นล้วนแต่เป็น

          "พระชายาเพคะ เหตุใดบ่าวจึงรู้สึกว่าเมิ่งฮองเฮามิชมชอบพระองค์นัก" องค์หญิงม่านสวียกยิ้มยามเมื่อได้ยินวาจาของนางกำนัลคนสนิท"ก็มิแปลกมิใช่หรือ ?""มิแปลกหรือเพคะ ?" ผินหมัวมัวเอ่ยด้วยความสงสัย"นางไม่ชอบข้าย่อมไม่แปลกอันใด เดิมทีเยี่ยอ๋องก็เป็นผู้ที่มีสิทธิ์ในราชบัลลังก์ หากแต่เขากลับมอบมันให้กับเป่ยติ้งหรงอ๋อง ยามที่เห็นข้านางย่อมไม่พึงใจเป็นธรรมดา เจ้าเองก็อย่าได้กล่าวมากเกินไป หากว่าเยี่ยอ๋องมาได้ยินเข้าย่อมต้องรู้สึกไม่พอใจเป็นแน่""เพคะ บ่าวทราบแล้ว""เอาละ ช่างเถิดนางจะคิดเช่นไรก็ช่างนางเถิดขอเพียงยังอยู่ในขอบเขตก็เพียงพอแล้ว ข้าเองก็หาได้เป็นผู้ใหญ่ใจแคบไม่""เพคะ"องค์หญิงม่านสวีได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องที่หรงเซ่อฮ่องเต้เป็นโอรสนอกสมรสของเยี่ยอ๋องมานานแล้ว นางเคยคิดที่จะเอ่ยถามเรื่องนี้กับสามีของตนหากแต่อีกฝ่ายดูเหมือนว่าจะไม่อยากกล่าวถึงมันเท่าใดนัก ส่วนบุตรชายเพียงคนเดียวของนางก็ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีกับเขาคนนั้นอยู่ไม่น้อยถึงขนาดเรียกขานอีกฝ่ายว่าพี่ใหญ่ได้อย่างเต็มปาก

เพราะฝ่าบาทมีรับสั่งให้คนในตระกูลจินเข้าเฝ้า ก่อนที่จะให้จินฮูหยินแยกตัวไปเข้าเฝ้าเมิ่งฮองเฮาและจินเยว่ก็ขอพระราชทานอนุญาตเข้าเฝ้าองค์หญิง ภายหลังจากที่เข้าเฝ้าเสร็จและทุกคนออกจากวังแล้วจินฮูหยินก็ได้แต่ถอนหายใจโล่งอก ดังคำกล่าวที่ว่าอยู่ใกล้ฮ่องเต้ราวกับอยู่ใกล้เสือนั้นเป็นเรื่องจริงโดยแท้ ตั้งแต่แต่งเข้าตระกูลจินนางก็ออกเดินทางติดตามสามีไปอยู่ชายแดนจนกระทั่งบุตรชายบุตรสาวเติบโตจึงได้มีโอกาสกลับมาเมืองหลวง นับได้ว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณยิ่ง เพราะในยุคสมัยของฮ่องเต้องค์ก่อนทรงหวาดระแวงสามีของนางไม่น้อยจึงไม่ยินยอมให้ครอบครัวของนางเดินทางกลับเมืองหลวงสักครั้งแม้แต่ในตอนปีใหม่ก็ตาม ถึงสามีของนางจะไม่พูดก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกคับแค้นใจ มาวันนี้ฟ้าเปลี่ยนสีแล้วทั้งฮ่องเต้องค์ใหม่ยังเคยเป็นดังสหายร่วมรบกับสามีของนางย่อมเข้าอกเข้าใจกันดี ก่อนจะมีรับสั่งถอนราชโองการเดิมที่ว่านั้น บุตรชายและบุตรสาวของนางจึงได้มีโอกาสเข้าเรียนในสำนักศึกษาหลวงชั้นสูง แม้ว่าบุตรสาวจะต้องเข้าเรียนช้าไปถึงสามปี หากแต่นางได้ข่าวว่าองค์